Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας από το δικαστήριο, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης των γονέων.
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Διονύσιο Κατσιρέα, Αντιπρόεδρο, Εμμανουήλ Χαριτάκη, Θεόδωρο Πρασουλίδη, Κωνσταντίνο Τζένο και Σπυρίδωνα Γκιάφη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 14 Ιανουαρίου 1998, με την παρουσία και της γραμματέως Δήμητρας Φαραγγά, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Α Π. Π-Κ, κατοίκου Λάρισας, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κων/νο Τσακίρη. Της αναιρεσιβλήτου: Σ συζ. Α Π, το γένος Ρ Π, κατοίκου Λάρισας, η οποία δεν παραστάθηκε.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10.12.1993 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 530/1995 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 233/1997 του Εφετείου Λάρισας. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί ο αναιρεσείων με την από 24.6.1997 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, παραστάθηκε μόνο ο αναιρεσείων, όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Σπυρίδων Γκιάφης ανέγνωσε την από 29.12.1997 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την παραδοχή της ένδικης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη της αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από την προσκομιζόμενη 12.986/6.10.1997 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Λάρισας Π. Ζ. προκύπτει ότι στις 6.10.1997 επιδόθηκε εκ μέρους του αναιρεσείοντος στην αναιρεσίβλητη ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης με τις παραπόδας πράξη ορισμού της προκείμενης δικασίμου (14.1.1998) για συζήτηση της εν λόγω αίτησης και κλήση του αναιρεσείοντος προς την αντίδικό του για παράστασή της σ? αυτή τη συζήτηση. Συνεπώς προκύπτει ότι η αναιρεσίβλητη, η οποία δεν εμφανίστηκε κατά την ως άνω δικάσιμο, κλητεύθηκε από τον αναιρεσείοντα νομότυπα και εμπρόθεσμα, και πρέπει ο ?Αρειος Πάγος να προχωρήσει στη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης, σύμφωνα με το άρθρο 576 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.
ΙΙ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, παρ.1, 1511, παρ.1, 1513, παρ. 1, εδ. πρώτο, 1514 και 1518, παρ.1, του ΑΚ συνάγονται τα ακόλουθα: Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, επίβλεψη, μόρφωση και εκπαίδευση εκείνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση, δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Σε περίπτωση κατά την οποία υπάρχει διακοπή της συμβίωσης των γονέων, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο κατόπιν άσκησης σχετικής αγωγής, η δε ρύθμιση μπορεί να συνίσταται στην ανάθεση της γονικής μέριμνας στον έναν από τους γονείς. Ευνόητο είναι ότι η αγωγή μπορεί να επιδιώκει την από το δικαστήριο ρύθμιση του μερικότερου καθήκοντος και δικαιώματος της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου και η δικαστική ρύθμιση αντίστοιχα μπορεί να συνίσταται στην ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας στον έναν από τους γονείς. Αν ασκηθεί τέτοια αγωγή και η ρύθμιση συνίσταται στην ανάθεση στον ενάγοντα γονέα της άσκησης όχι της επιμέλειας αλλά της γονικής μέριμνας, επιδικάζεται από το δικαστήριο κάτι περισσότερο από όσο ζητήθηκε με την αγωγή. Στην προκείμενη περίπτωση, από την από 10.12.1993 αγωγή της αναιρεσίβλητης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας προκύπτει, ότι με την αγωγή αυτή, αφού ιστορήθηκε ότι το συμφέρον των κατονομαζόμενων δύο ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων, που ήταν σύζυγοι σε διάσταση, επέβαλλε να ανατεθεί στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ως άνω τέκνων των διαδίκων, ζητήθηκε να ανατεθεί στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της εν λόγω επιμέλειας. Με την 530/1995 απόφαση του ανωτέρω Πρωτοδικείου έγινε δεκτή η ως άνω αγωγή και ανατέθηκε στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της γονικής μέριμνας των δύο ανήλικων τέκνων των διαδίκων. Από την από 10.1.1996 έφεση του αναιρεσείοντος ενώπιον του Εφετείου Λάρισας προκύπτει, ότι λόγος έφεσης κατά της ως άνω πρωτοβάθμιας απόφασης υπήρξε και το ότι το Δικαστήριο που την εξέδωσε έσφαλε με το να αναθέσει την άσκηση της προαναφερόμενης γονικής μέριμνας στην αναιρεσίβλητη, καίτοι με την αγωγή της η τελευταία αυτή είχε είχε ζητήσει κάτι λιγότερο, και δη την ανάθεση σ’ εκείνην της προμνημονευόμενης επιμέλειας. Το Εφετείο απέρριψε την ως άνω έφεση κατ’ ουσίαν και έτσι ενσωμάτωσε την εκκαλουμένη στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ο από τον αρ. 9 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. πρώτος λόγος αναίρεσης συνίσταται στο ότι το Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφαση με το να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων στην αναιρεσίβλητη επιδίκασε κάτι περισσότερο από όσο είχε ζητηθεί με την αγωγή. Ο λόγος αυτός, με βάση τα προεκτιθέμενα γεγονότα, που προκύπτουν από τα προμνημονευόμενα διαδικαστικά έγγραφα, και σύμφωνα με τις προδιαλαμβανόμενες διατάξεις είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη 233/1997 απόφαση του Εφετείου Λάρισας.
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές. Και.
Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσείοντος εκ δραχμών διακοσίων σαράντα χιλιάδων (240.000).-
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις
Και
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο στην Αθήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 1998.