…Το άρθρο 1511 του ΑΚ όπως ισχύει μετά τον ν. 1329/1983 "Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου, πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μη κάνει διακρίσεις εξ αιτίας του φύλου,της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου,πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα εφόσον η απόφαση αφορά τα συμφέροντα του", κατά δε το άρθρο 1512 του ίδιου Κώδικα όπως και αυτό ισχύει μετά τον νόμο 1329/1983, "Αν οι γονείς διαφωνούν κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας, και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το διαστήριο".
Με την προσβαλλομένη απόφαση, το δικαστήριο που την εξέδωκε, δέχθηκε ότι ο αναιρεσείων είναι δικηγόρος και η αναιρεσίβλητος σύζυγός του εργάζεται ως πρακτική νοσοκόμος στο Γενικό Νοσοκομείο Νικαίας Πειραιώς και από απόψεως αυτοπροσώπου επιμέλειας των τέκνων των,οι ίδιες δυνατότητες υπάρχουν και για τους δύο, ότι και οι δύο ενδιαφέρονται για τα παιδιά των, και ότι ο μεγαλύτερος γυιός Δημήτριος 11 ετών όταν εκδόθηκε η απόφαση, έχει άγχος και είναι προσκεκολλημένος στη μητέρα του, μαρκυά από την οποία αισθάνεται ανασφάλεια, ο δε μικρότερος Ιωάννης, έχει τέτοια μικρή ηλικία (6 ετών περίπου), που πρέπει να βρίσκεται κοντά στη μητέρα του,με την οποία βιολογικώς συνδέεται και δεν ενδείκνυται ο χωρισμός των τέκνων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το συμφέρον των τέκνων επιβάλλει να ανατεθεί η επιμέλεια στην αναιρεσίβλητο μητέρα,απορρίψαν σχετικό λόγο εφέσεως κατά τις πρωτόδικης αποφάσεως με την οποία είχαν γίνει δεκτά τα ίδια. Ετσι δεν παραβιάσε τις παραπάνω ουσιαστικές διατάξεις και ο πρώτος από το άρθρο 559 αρ.1 του ΚΠολΔ, λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο τα αντίθετα υποστηρίζονται, πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμος.
Για την ωριμότητα του τέκνου την οποία σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 1511 λαμβάνει υπόψη το δικαστήριο για να ζητήσει την γνώμη του, και ειδικώτερα για την κρίση περί υπάρξεως ή ανυπαρξίας αυτής με την έννοια της ικανόητητας αυτού να αντιληφθεί το συμφέρον του, που σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, δεν χρειάζεται ειδική αιτιολόγηση.Επομένως ο περί του εναντίου πέμπτος λόγος αναιρέσεως, πρέπει ν'απορριφθεί ως αβάσιμος.
Ως πράγματα κατά την έννοια του εδ. 8 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ,των οποίων η μη λήψη υπόψη υπό του δικαστηρίου, καίτοι νομίμως προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, ή η λήψη υπόψη καίτοι δεν προτάθηκαν, συνεπάγεται κατά την ανωτέρω διάταξη την αναίρεση της αποφάσεως, θεωρούνται οι ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη και οι οποίοι τείνουν σε θεμελίωση ή κατάλυση ουσιαστικού ή δικονομικού δικαιώματος που ασκήθηκε είτε με επιθετικό, είτε με αμυντικό μέσο, όχι δε και οι αρνητικοί της αγωγής ή της ενστάσεως ισχυρισμοί, ούτε εκείνοι που συνιστούν επιχειρήματα ή συμπεράσματα των διαδίκων ή του δικαστηρίου, από την εκτίμηση των αποδείξεων. Εξάλλου δεν υπάρχει έλλειψη νομίμου βάσεως, η οποία ιδρύει λόγο αναιρέσεως με το άρθρο 559 αρ. 19 του ΚΠολΔ, στην εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικώτερα στην ανάλυση,στάθμιση και αιτιολόγηση του πορίσματος που εξήχθη από αυτές,εφόσον αυτό εκτίθεται σαφώς. Επομένως ο τρίτος λόγος αναιρέσεως,με τον οποίο ο αναιρεσείων παραπονείται ότι από το δικαστήριο που εξέδωκε την προσβαλλόμενη απόφαση, λήφθηκαν υπόψη "πράγματα" μη προταθέντα, δηλαδή ότι η αναιρεσίβλητος μένει με τη μητέρα της,η οποία μπορεί να φροντίζει τα ανήλικα, ισχυρισμός που αποτελεί επιχείρημα για την απόδειξη ότι το συμφέρον των τέκνων επιβάλλει να ανατεθεί η γονική γι' αυτά μέριμνα, στην αναιρεσίβλητο μήτερα,και με τον οποίο επίσης λόγο παραπονείται ότι η απόφαση δεν έχει αιτιολογία, αφού δεν αναφέρεται σ' αυτή, αν η μητέρα της αναιρεσιβλήτου είναι υγιής, ποία ηλικία έχει κ.λ.π. για να μπορεί να κριθεί αν το επιχείρημα ότι μπορεί να επιμελείται για τα παιδία, ευσταθεί, πρέπει ν' απορριφθεί ως απαράδεκτος, αφού το συμπέρασμα διατυπούται σαφώς.
Από τη βεβαίωση που περιέχεται στην προσβαλλομένη απόφαση, ότι λήφθηκαν υπόψη τα επικληθέντα και προσκομισθέντα από τους διαδίκους έγγραφα, και από το όλο περιεχόμενο της αποφάσεως αυτής, σε συνδυαασμό με το γεγονός ότι αναφέρεται στην απόφαση ότι οι κακές σχέσεις των διαδίκων ήταν η αποκλειστική αιτία για να καταφύγει η σύζυγος σε "μέντιουμ" και "μάγους" και ότι η ενέργεια της αυτή δεν αποτελεί προσδιοριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς της και του χαρακτήρα της, καθίσταται αναμφίβολο,ότι λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο που εξέδωκε την προσβαλλομένη απόφαση και οι υπ' αριθ. 18558/1983 και 3618/1984 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκαν κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, στις οποίες κατά την αναιρεσείουσα αναφέρονται τα περί "μέντιουμ" και "μαγείας" και τις οποίες επικαλέσθηκε και προσεκόμισε στο παραπάνω Εφετείο.Αντίθετη άποψη δεν μπορεί να συναχθεί από το ότι στην προσβαλλομένη απόφαση αναφέρεται ότι το τέκνο των διαδίκων Δημήτριος "δεν πρέπει να αποσπασθή βιαίως εκ της μητρός του, αλλά ν' απομακρυνθή αυτής φυσικώς, με την πάροδον του χρόνου" καίτοι με τη πρώτη από τις παραπάνω αποφάσεις είχε αποσπασθεί από αυτήν προ διετίας, όπως ο αναιρεσείων ισχυρίζεται. Επομένως ο από το άρθρο 559 αρ. 11 του ΚΠολΔ, τέταρτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο τα αντίθετα υποστηρίζονται, πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμος.
Όπως προκύπτει από το άρθρο 569 § 2 του ΚΠολΔ, οι πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως, πρέπει ν' αφορούν τα κεφάλαια της προσβαλλομένης αποφάσεως τα οποία πλήττονται με την αίτηση αναιρέσεως, ή κεφάλαια τα οποία αναγκαίως συνέχονται προς τα πρώτα. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφαση, με αυτή κρίθηκαν δύο κεφάλαια που αφορούσε η αγωγή,δηλαδή η γονική μέριμνα ανηλίκων τέκνων των διαδίκων και διατροφή αυτών. Με την αίτηση αναιρέσεως, πλήττεται η απόφαση αυτή, μόνο κατά το κεφάλαιο που αφορά τη γονική μέριμνα. Επομένως οι πρόσθετοι λόγοι που πλήττουν το άλλο κεφάλαιο της διατροφής, το οποίο δεν προσεβλήθη με την αίτηση αναιρέσεως, ούτε αναγκαίως συνέχεται με το κεφάλαιο της γονικής μέριμνας που προσεβλήθη με τη αίτηση αναιρέσεως, πρέπει ν' απορριφθούν προεχόντως ως απαράδεκτοι. Μετά από αυτά, πρέπει να καταδικασθεί ο αναιρεσείων ως ηττημένος, στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσιβλήτου (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
