Νομολογία Ευρωπαϊκού Δικαίου

Το έγκλημα του βιασμού είναι τετελεσμένο (και όχι σε απόπειρα) οσάκις το θύμα, λόγω του αιφνιδιασμού ή άλλων περιστάσεων, θεώρησε εύλογα ανέφικτη ή μάταιη την αντίσταση, και δεν αντιστάθηκε καθόλου στην σωματική βία του δράστη.

Παραπομπή για βιασμό κατ’ εξακολούθηση.

Μαστροπεία - Κατ' εξακολούθηση έγκλημα - Παραγραφή -. Αναιρείται το προσβαλλόμενο παραπεμπτικό βούλευμα ως προς κάποιες από τις μερικότερες πράξεις του εγκλήματος της μαστροπείας κατ' εξακολούθηση. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι αυτές υπέπεσαν σε παραγραφή, εφόσον από τον χρόνο τέλεσής τους έχει παρέλθει πενταετία χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος λόγος αναστολής της παραγραφής. Επιπλέον η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα, εμπρόθεσμα και περιέχει παραδεκτούς λόγους αναίρεσης.

Αναιρείται το προσβαλλόμενο παραπεμπτικό βούλευμα ως προς κάποιες από τις μερικότερες πράξεις του εγκλήματος της μαστροπείας κατ' εξακολούθηση. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι αυτές υπέπεσαν σε παραγραφή, εφόσον από τον χρόνο τέλεσής τους έχει παρέλθει πενταετία χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος λόγος αναστολής της παραγραφής. Επιπλέον η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα, εμπρόθεσμα και περιέχει παραδεκτούς λόγους αναίρεσης.

Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας από το δικαστήριο, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης των γονέων.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Διονύσιο Κατσιρέα, Αντιπρόεδρο, Εμμανουήλ Χαριτάκη, Θεόδωρο Πρασουλίδη, Κωνσταντίνο Τζένο και Σπυρίδωνα Γκιάφη, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 14 Ιανουαρίου 1998, με την παρουσία και της γραμματέως Δήμητρας Φαραγγά, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Α Π. Π-Κ, κατοίκου Λάρισας, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κων/νο Τσακίρη. Της αναιρεσιβλήτου: Σ συζ. Α Π, το γένος Ρ Π, κατοίκου Λάρισας, η οποία δεν παραστάθηκε.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10.12.1993 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 530/1995 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 233/1997 του Εφετείου Λάρισας. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί ο αναιρεσείων με την από 24.6.1997 αίτησή του.

Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, παραστάθηκε μόνο ο αναιρεσείων, όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Σπυρίδων Γκιάφης ανέγνωσε την από 29.12.1997 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την παραδοχή της ένδικης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη της αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Από την προσκομιζόμενη 12.986/6.10.1997 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Λάρισας Π. Ζ. προκύπτει ότι στις 6.10.1997 επιδόθηκε εκ μέρους του αναιρεσείοντος στην αναιρεσίβλητη ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης με τις παραπόδας πράξη ορισμού της προκείμενης δικασίμου (14.1.1998) για συζήτηση της εν λόγω αίτησης και κλήση του αναιρεσείοντος προς την αντίδικό του για παράστασή της σ? αυτή τη συζήτηση. Συνεπώς προκύπτει ότι η αναιρεσίβλητη, η οποία δεν εμφανίστηκε κατά την ως άνω δικάσιμο, κλητεύθηκε από τον αναιρεσείοντα νομότυπα και εμπρόθεσμα, και πρέπει ο ?Αρειος Πάγος να προχωρήσει στη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης, σύμφωνα με το άρθρο 576 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.

ΙΙ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, παρ.1, 1511, παρ.1, 1513, παρ. 1, εδ. πρώτο, 1514 και 1518, παρ.1, του ΑΚ συνάγονται τα ακόλουθα: Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, επίβλεψη, μόρφωση και εκπαίδευση εκείνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση, δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Σε περίπτωση κατά την οποία υπάρχει διακοπή της συμβίωσης των γονέων, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο κατόπιν άσκησης σχετικής αγωγής, η δε ρύθμιση μπορεί να συνίσταται στην ανάθεση της γονικής μέριμνας στον έναν από τους γονείς. Ευνόητο είναι ότι η αγωγή μπορεί να επιδιώκει την από το δικαστήριο ρύθμιση του μερικότερου καθήκοντος και δικαιώματος της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου και η δικαστική ρύθμιση αντίστοιχα μπορεί να συνίσταται στην ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας στον έναν από τους γονείς. Αν ασκηθεί τέτοια αγωγή και η ρύθμιση συνίσταται στην ανάθεση στον ενάγοντα γονέα της άσκησης όχι της επιμέλειας αλλά της γονικής μέριμνας, επιδικάζεται από το δικαστήριο κάτι περισσότερο από όσο ζητήθηκε με την αγωγή. Στην προκείμενη περίπτωση, από την από 10.12.1993 αγωγή της αναιρεσίβλητης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας προκύπτει, ότι με την αγωγή αυτή, αφού ιστορήθηκε ότι το συμφέρον των κατονομαζόμενων δύο ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων, που ήταν σύζυγοι σε διάσταση, επέβαλλε να ανατεθεί στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ως άνω τέκνων των διαδίκων, ζητήθηκε να ανατεθεί στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της εν λόγω επιμέλειας. Με την 530/1995 απόφαση του ανωτέρω Πρωτοδικείου έγινε δεκτή η ως άνω αγωγή και ανατέθηκε στην αναιρεσίβλητη η άσκηση της γονικής μέριμνας των δύο ανήλικων τέκνων των διαδίκων. Από την από 10.1.1996 έφεση του αναιρεσείοντος ενώπιον του Εφετείου Λάρισας προκύπτει, ότι λόγος έφεσης κατά της ως άνω πρωτοβάθμιας απόφασης υπήρξε και το ότι το Δικαστήριο που την εξέδωσε έσφαλε με το να αναθέσει την άσκηση της προαναφερόμενης γονικής μέριμνας στην αναιρεσίβλητη, καίτοι με την αγωγή της η τελευταία αυτή είχε είχε ζητήσει κάτι λιγότερο, και δη την ανάθεση σ’ εκείνην της προμνημονευόμενης επιμέλειας. Το Εφετείο απέρριψε την ως άνω έφεση κατ’ ουσίαν και έτσι ενσωμάτωσε την εκκαλουμένη στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ο από τον αρ. 9 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. πρώτος λόγος αναίρεσης συνίσταται στο ότι το Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφαση με το να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων στην αναιρεσίβλητη επιδίκασε κάτι περισσότερο από όσο είχε ζητηθεί με την αγωγή. Ο λόγος αυτός, με βάση τα προεκτιθέμενα γεγονότα, που προκύπτουν από τα προμνημονευόμενα διαδικαστικά έγγραφα, και σύμφωνα με τις προδιαλαμβανόμενες διατάξεις είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί τη 233/1997 απόφαση του Εφετείου Λάρισας.

Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές. Και.

Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσείοντος εκ δραχμών διακοσίων σαράντα χιλιάδων (240.000).-

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις

Και

Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο στην Αθήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 1998. 

Αναιρείται, ελλείψει αιτιολογίας, απόφαση για εκούσια απαγωγή (328 ΠΚ), γιατί δεν αναφέρει αν ο κατηγορούμενος γνώριζε την ανηλικότητα της απαχθείσας, αν και αυτός απολογούμενος είπε ότι από την ίδια είχε πληροφορηθεί ότι ήταν 18 ετών.

Κατ’ επάγγελμα διευκόλυνση της ασέλγειας μεταξύ άλλων.

Γονική μέριμνα ανηλίκου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του. Ανέκκλητη η σχετική απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, η οποία, εφόσον είναι οριστική, υπόκειται σε αναίρεση. Ανάθεση της γονικής μέριμνας στον πατέρα. 

Οι παροχές από πορνικά κέρδη καθημερινά επαναλαμβανόμενες για ορισμένο χρονικό διάστημα συνιστούν μία πράξη διαρκούς εγκλήματος και όχι κατ΄εξακολούθηση έγκλημα.

Συμμετοχή στα αποκτήματα γάμου. Συμβολή της συζύγου, η οποία δεν εργάζονταν αλλά ασχολούνταν με την ανατροφή των παιδιών του ζεύγους, και το 1/3 στην απόκτηση της επίδικης περιουσίας. Αναιρετέα η απόφαση που δεν αποτιμά σε χρήμα τις υπηρεσίες που προσέφερε η σύζυγος στο συζυγικό οίκο, ούτε προσδιορίζει αν αυτές οι προσωπικές υπηρεσίες επιβάλλονταν ή όχι από την απορρέουσα από το νόμο υποχρέωσή της.

Αποπλάνηση παιδιού κάτω των 10 ετών. Έλλειψη αιτιολογίας. Απορρίπτει έφεση Εισαγγελέως κατά καταδικαστικής αποφάσεως. Μη χείρων η θέση του κατηγορουμένου. Απορρίπτει αιτίαση.

Σε περίπτωση που ενήλικος παραπλανά ανήλικο του ίδιου φύλου, νεότερο των 15 ετών, στο να ενεργήσει ή υποστεί παρά φύση ασελγή πράξη μαζί του, γνωρίζοντας την ανηλικότητά του αυτή, πραγματώνει συγχρόνως την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση τόσο του εγκλήματος της αποπλανήσεως παιδιού όσο και εκείνου της παρά φύση ασέλγειας. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για φαινομένη κατ’ ιδέαν συρροή μεταξύ των δύο αυτών εγκλημάτων.

Eφόσον η πράξη του κατηγορουμένου κατά προσώπου νεότερου των 15 ετών δεν είναι μία ήσσονος σημασίας ερωτική εκδήλωση, οπότε θα μπορούσε να θεμελιώσει ασελγή χειρονομία αλλά έχει έντονο γενετήσιο και ηδονιστικό χαρακτήρα, στοιχειοθετείται αποπλάνηση.

Γονική μέριμνα. Γνώμη τέκνου. Δεν χρειάζεται ειδική αιτιολόγηση η κρίση του δικαστηρίου περί υπάρξεως ή μη της ωριμότητας του τέκνου ν` αντιληφθεί το συμφέρον του.

Απατηλή επίτευξη συνουσίας. Ο δράστης προσποιήθηκε ότι ήταν ο σύζυγος του θύματος.

Ορθή και αιτιολογημένη παραπομπή για βιασμό κατ' εξακολούθηση.

Ορθή και αιτιολογημένη παραπομπή για βιασμό κατ' εξακολούθηση.

Προστασία προσωπικότητας συζύγων

Επί αγωγής διαζυγίου λόγω μοιχείας, το δικαστήριο νομίμως έλαβε υπόψη, ως αποδεικτικά μέσα, και τις μαγνητοταινίες τις οποίες προσκόμισε ο σύζυγος και οι οποίες περιείχαν τηλεφωνικές συνδιαλέξεις της συζύγου του με τον εραστή της. Ο λόγος αναιρέσεως, τον οποίο επικαλείται η αναιρεσείουσα, ότι οι εν λόγω μαγνητοταινίες αποτελούν παράβαση των συνταγματικών διατάξεων περί προστασίας της προσωπικότητας, απορρίπτεται ως αβάσιμος, διότι ο σύζυγος έχει εξουσία στην προσωπικότητα και στην ιδιωτική ζωή του άλλου, σύμφωνα με το προϊσχύσαν δίκαιο.

Παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων από κερδοσκοπία. Ως αυτουργός του εγκλήματος τιμωρείται και αυτός, που επιτρέπει αφ`εαυτού την ενέργεια της ασελγούς πράξης, έστω και εάν δεν προσδοκά κανένα ίδιον όφελος ή είναι αυτός που παρέχει προς τον συμπράττοντα το κέρδος.

Περιουσιακές σχέσεις συζύγων. Οι σύζυγοι δεν εμποδίζονται να συνάπτουν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια του γάμου τους συμφωνίες για τα περιουσιακά τους δικαιώματα, ισχύουσες κατά τη θέλησή τους και μετά την  αμετάκλητη λύση του γάμου τους.