Νομολογία Ευρωπαϊκού Δικαίου

Στρατιωτικό Ποινικό Δίκαιο. Εξύβριση κατωτέρου, όχι κατά την υπηρεσία ή για λόγους που έχουν σχέση με αυτήν κατά συρροή. Σεξουαλική παρενόχληση δύο στρατιωτών από τον Διοικητή.

Γονική Μέριμνα. Περιεχόμενο. Ονοματοδοσία τέκνου. Διαφωνία των εν διάστασει συζύγων για το όνομα του τέκνου . Κρίση του εφετείου για διπλό όνομα . Αιτιολογία .Πολιτική Δικονομία. Λόγοι αναίρεσης .Ανέλεγκτη αναιρετικά η κρίση του δικαστηρίου για συμφωνία των γονέων σχετικά με την ονοματοδοσία. Κρίση ότι η εκκλησιαστική αρχή δεν είναι αποκλειστικά αρμόδια για την ονοματοδοσία. Τα δικαστήρια καθορίζουν την ονοματοδοσία σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων.

Ειδική διαδικασία διαφορών, που προκύπτουν από διαφωνία των γονέων για τη γονική μέριμνα και την επικοινωνία με το τέκνο. Υποχρεωτική προδικασία, κατά την οποία η αρμόδια κοινωνική υπηρεσία ερευνά τις συνθήκες διαβίωσης του τέκνου και υποβάλλει ενώπιον του δικαστηρίου σχετική έκθεση. Διαφορά ως προς την ονοματοδοσία του τέκνου. Εννοια και περιεχόμενο γονικής μέριμνας. Η ονοματοδοσία ανήκει στο περιεχόμενο της γονικής μέριμνας

Απόπειρα βιασμού. Απλή συνέργεια σε βιασμό και προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Αθωωτική απόφαση του ΜΟΔ. Πραγματικά περιστατικά. Ποινική Δικονομία. Αίτηση αποζημίωσης προσωρινά κρατηθέντος και μετέπειτα αθωωθέντος. Απόρριψη αιτήσεως. Αναίρεση Εισαγγελέως ΑΠ. Λόγοι. Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας καθ΄ ύλην αναρμοδιότητα. Αναιρεί την υπ΄ αριθμ.  319/2008 απορριπτική της αιτήσεως αποζημιώσεως απόφαση των τακτικών δικαστών του ΜΟΔ αφ΄ ενός διότι η απόφαση περιέχει ασάφεια και αντίφαση αφού δέχεται ότι ο αιτών με τη συμπεριφορά του έγινε από πρόθεση παραίτιος της προσωρινής κρατήσεώς του, ενώ ταυτόχρονα δέχεται ότι στο πρόσωπό του υφίστατο αμελής συμπεριφορά και αφ΄ ετέρου διότι η αίτηση εκδικάστηκε από καθ΄ ύλην  αναρμόδιο Δικαστήριο. Αρμόδιο Δικαστήριο, εν όψει του ότι η σύνοδος του ΜΟΔ  είχε λήξει, ήταν το Τριμελές Εφετείο. 

Ζ Ποινικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 14 Ιανουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Βλάσση (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της 319/2008 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών. Με κατηγορούμενο τον Χ, κατοίκου....., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Δαμασκόπουλο.

Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 53/10-11-2008 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίας Στεφανοπούλου και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1764/2008.

Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που ζήτησε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του κατηγορουμένου, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 505 παρ. 2 του ΚΠΔ, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε απόφασης μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2, δηλαδή μέσα σε τριάντα ημέρες από την καταχώριση της απόφασης καθαρογραφημένης στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 ΚΠΔ. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται να ασκεί αναίρεση κατά οποιασδήποτε απόφασης, οποιουδήποτε δικαστηρίου, έστω και αν αυτή δεν απαγγέλθηκε ανέκκλητα ή έστω και αν είναι παρεμπίπτουσα, για όλους τους λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 ΚΠΔ, μεταξύ των οποίων, η καθ' ύλη αναρμοδιότητα του δικάσαντος Δικαστηρίου, και η έλλειψη της, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα του φακέλου της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, προκύπτουν τα ακόλουθα. Με την υπ' αριθμό 270/2-5-2007 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, ο Χ, Αλβανός υπήκοος, κηρύχθηκε αθώος των αποδιδόμενων πράξεων: α) της απόπειρας βιασμού και β) της απλής συνέργιας σε βιασμό. Μετά την απαλλακτική αυτή απόφαση, ο ως άνω αθωωθείς κατηγορούμενος, υπέβαλε την από 11-5-2007 αίτηση αποζημιώσεως, ως προσωρινώς κρατηθέντος και μετέπειτα αθωωθέντος, η οποία εκδικάσθηκε, μετά τη λήξη της συνόδου και συγκεκριμένα την 9-7-2008, η οποία απορρίφθηκε ως αβάσιμη με την προσβαλλόμενη με αριθμό 319/9-7-2008 απόφαση των τακτικών δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών. Σύμφωνα δε, με το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το Δικαστήριο εκείνο, προκειμένου να καταλήξει στην ως άνω απορριπτική της αιτήσεως αποζημιώσεως, απόφασή του, δέχθηκε κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 533-545 ΚΠΔ που ρυθμίζουν το δικαίωμα αποζημιώσεως εκείνου που κρατήθηκαν και μετέπειτα αθωώθηκαν προκύπτει μεταξύ άλλων ότι το Δημόσιο δεν έχει υποχρέωση για αποζημίωση αν εκείνος που καταδικάστηκε ή κρατήθηκε προσωρινά, έγινε από πρόθεση ή βαριά αμέλεια παραίτιος της καταδίκης ή της προσωρινής κράτησης. Η αμέλεια δεν καθορίζεται από το νόμο, αλλά εκτιμάται από τα περιστατικά της διαδικασίας σε κάθε περίπτωση. Εν προκειμένω από τα έγγραφα που προσκομίζονται στο Δικαστήριο μεταξύ των οποίων και η 270/2007 απόφαση του Μ.Ο.Δ. Αθηνών προκύπτουν τα ακόλουθα: Κατά του αιτούντος ασκήθηκε ποινική δίωξη για βιασμό, απλή συνέργεια σε βιασμό κ.λ.π. Μετά την απολογία του στον Ανακριτή κρατήθηκε προσωρινά με το υπ' αριθ. 27/11-11-2005 ένταλμα προσωρινής κράτησης του Ανακριτή. Την 23-04-2007 παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον του Μ.Ο.Δ. Αθηνών για απόπειρα βιασμού κατ' ορθότερο νομικό χαρακτηρισμό, απλή συνέργεια σε βιασμό και προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Με την 270/2-5-2007 απόφαση του πιο πάνω Δικαστηρίου κηρύχθηκε αθώος των πιο πάνω κατηγοριών. Ειδικότερα από την ως άνω απόφαση προκύπτει ότι ο αιτών Χ στις 04-11-2005 μαζί με τον Α συναντήθηκε στην περιοχή των....., όπου είχαν μεταβεί ο καθένας με το δικό του αυτοκίνητο, με τις ανήλικες μαθήτριες Β και Γ και πήγαν αρχικά σε μία καφετέρια και στη συνέχεια στο μπαρ S.O.S. στην..... για να διασκεδάσουν. Οι δύο ανήλικες στο μπαρ κατανάλωσαν οινόπνευμα (τρία ποτήρια διπλά βότκα η καθεμία) και περιήλθαν σε κατάσταση μέθης. Στη συνέχεια ο αιτών πήρε στο αυτοκίνητό του την Γ και κατευθύνθηκε στους πρόποδες του..... λίγο μετά το Κοιμητήριο του Δήμου..... σε ένα στενό δρόμο που χρησιμοποιείτο για περίπατο. Εκεί ο αιτών έβγαλε το παντελόνι και το μπλουζάκι της Γ και αφού έμειναν περίπου μία ώρα στο αυτοκίνητό του, την άφησε στη συνέχεια στην πλατεία κοντά στο Δημαρχείο..... που απέχει 10 λεπτά από το σπίτι της. Το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα έγινε δεκτό από το δικαστήριο (Μ.Ο.Δ.) ότι η αφαίρεση των ρούχων έγινε διότι η Γ λόγω της μέθης στην οποία είχε περιέλθει έκανε συνέχεια εμετούς και τα ρούχα της ήταν λερωμένα. Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από την ιατροδικαστική έκθεση που προσκομίστηκε στο Δικαστήριο δεν προέκυπτε βιασμός. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι "δεν προέκυψε με βεβαιότητα ότι ο κατηγορούμενος Χ τέλεσε την πράξη της απόπειρας βιασμού", σελ. 79 της πιο πάνω απόφασης και με βάσει τις παραδοχές αυτές τον κήρυξαν αθώο. Όμως από τα ως άνω εκτιθέμενα καθίσταται προφανές ότι ο αιτών με την συμπεριφορά του έγινε από πρόθεση του παραίτιος της προσωρινής του κράτησης. Ειδικότερα ο ίδιος επέλεξε να συνδιασκεδάσει με την ανήλικη Γ γνωρίζοντας την ηλικία της, την μαθητική της ιδιότητα και στη συνέχεια ενώ αυτή ήτο μεθυσμένη ο ίδιος επέλεξε αντί να την πάει στο σπίτι της, να την οδηγήσει σε ερημική τοποθεσία, να της βγάλει τα ρούχα και να μείνει μαζί της, παρά το γεγονός ότι όπως ισχυρίζεται έκανε συνεχώς εμετούς για μία ώρα. Ακόμη δε ο ίδιος την μετέφερε τις βραδινές ώρες όχι στο σπίτι της, αλλά σε σημείο κοντά στο σπίτι της όπου και την άφησε. Ενώ δεν πρέπει να αγνοηθεί και το γεγονός ότι οι δύο άνδρες πήγαν στο ραντεβού με τις κοπέλες με δύο διαφορετικά αυτοκίνητα, ενδεικτικό κατά την κρίση του Δικαστηρίου των προθέσεών τους για τη συνέχιση της βραδιάς. Κατά συνέπεια κρίνεται ότι υφίστατο αμελής συμπεριφορά του αιτούντος και πρόθεση και συνεπώς με βάση τις πιο πάνω παραδοχές συντρέχει περίπτωση εφαρμογής της διατάξεως του άρθρου 535 ΚΠΔ και πρέπει για το λόγο αυτό, η αίτησή του να απορριφθεί".

Όμως, καθ' ύλη αρμόδιο Δικαστήριο προκειμένου να επιληφθεί της ως άνω αιτήσεως αποζημιώσεως, δεν ήταν το εκ των τακτικών Δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, ενόψει του ότι ήδη είχε λήξει η σύνοδος του Δικαστηρίου εκείνου, αφού, για το μήνα που συγκροτείται το Μ.Ο. Δικαστήριο, η σύνοδος διαρκεί 24 ημέρες, σύμφωνα με το άρθρο 377 παρ. 2 του Κ.Π.Δ, αλλά το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, κατ' ανάλογη εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 371 παρ.4 του ίδιου Κώδικα, όπως αυτή ισχύει μετά την αντικατάσταση του τετάρτου εδαφίου της, που έγινε με την παρ.1 του άρθρου 14 του Ν. 1649/1986, κατά την οποία "όταν το δικαστήριο που επέβαλλε την ποινή είναι το μικτό ορκωτό και η σύνοδος έχει λήξει, αρμόδιο για την αφαίρεση του χρόνου της προσωρινής κρατήσεως, είναι το Τριμελές Εφετείο" (βλ. και Ολ. Α.Π 31/1990 σε Π.Χ Μ' σελίδα 941). Πέραν τούτων, η προσβαλλόμενη απόφαση, με όσα διαλαμβάνει στο αιτιολογικό της, δεν περιέχει την επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αλλά αντίθετα περιέχει ασάφεια και αντίφαση. Τούτο γιατί, η προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ δέχεται ότι ο αιτών με τη συμπεριφορά του έγινε από πρόθεση παραίτιος της προσωρινής κρατήσεώς του, παράλληλα δέχεται ότι στο πρόσωπο του αιτούντος, υφίστατο αμελής συμπεριφορά του, αλλά και πρόθεσή του. 'Ετσι, με τον τρόπο αυτό, δεν καθίσταται σαφές στην προσβαλλόμενη απόφαση, εάν ο αιτών έγινε παραίτιος της προσωρινής του κρατήσεως από πρόθεση ή από αμέλεια, στοιχεία τα οποία απαιτούντο υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς, και όχι κατά την ισχύουσα στην προκειμένη περίπτωση διάταξη του άρθρου 535 Κ.Π.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 26 του Ν. 2915/2001, σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο δεν έχει υποχρέωση για αποζημίωση, αν εκείνος που καταδικάσθηκε ή κρατήθηκε προσωρινά έγινε από πρόθεση παραίτιος της καταδίκης ή της προσωρινής κράτησής του. Συνεπώς, οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ζ' και Δ' του Κ.Π.Δ, λόγοι αναιρέσεως, πρέπει να γίνουν δεκτοί και ως ουσία βάσιμοι. Μετά από αυτά, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση των τακτικών δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 Κ.Π.Δ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την υπ' αριθμό 319/9-7-2008 απόφαση των τακτικών δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών. Και

Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου 2009. Και

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 17 Μαρτίου 2009. 

Βιασμός. Αποπλάνηση ανηλίκου κατώτερου των 10 ετών. Αληθής κατ΄ ιδέαν συρροή μεταξύ των ανωτέρω εγκλημάτων. Δεν απαιτείται συγκριτική στάθμιση και αξιολογική συσχέτιση κάθε αποδεικτικού μέσου. Το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα από τα αποδεικτικά μέσα δεν σημαίνει ότι αγνοήθηκαν οι λοιπές αποδείξεις. Αξιολογήθηκαν όλες οι καταθέσεις μαρτύρων. Ορθό και αιτιολογημένο το βούλευμα. 

Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη κατηγορούμενου ιατρού για βιασμό. Απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού του κατηγορουμένου για την αναγνώριση της ελαφρυντικής περίστασης που στηρίζεται στο λευκό ποινικό του μητρώο, ως κατ' ουσίαν αβάσιμος, καθ' όσον μόνο το λευκό ποινικό μητρώο δεν αποδεικνύει τον πρότερο έντιμο βίο του, αφού μέχρι την τέλεση της πράξης για την οποία καταδικάσθηκε είχε προβεί σε παρόμοιες συμπεριφορές σε βάρος δύο άλλων γυναικών.

Αποπλάνηση παιδιού νεότερου των 13 ετών. Απορρίπτει λόγους αναίρεσης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εσφαλμένη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 339 ΠΚ και απόλυτη ακυρότητα, που προκλήθηκε στο ακροατήριο, από την παράσταση της πολιτικής αγωγής.

Καταδίκη αναιρεσείοντος για αποπλάνηση παιδιού νεότερου από 15 ετών, απορριπτομένου ως αβασίμου του αυτοτελούς ισχυρισμού του περί μετατροπής της κατηγορίας σε προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Μη επέλευση απόλυτης ακυρότητας από την παράσταση ως πολιτικώς ενάγοντος του παθόντος ανηλίκου, χωρίς το νόμιμο αντιπρόσωπό του.

Ως ασελγής πράξη στο έγκλημα του βιασμού, νοείται κάθε ασελγής ενέργεια που ανάγεται στη γενετήσια ζωή και προσβάλλει αντικειμενικά το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών (μεταξύ δε άλλων η παρά φύση ασέλγεια, η χρησιμοποίηση των γεννητικών οργάνων με σκοπό ηδονιστικό και άλλες παρόμοιες πράξεις που γίνονται με εξαναγκασμό) και συνιστούν σοβαρές προσβολές της γενετήσιας ελευθερίας, κατευθυνόμενες στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας, διακρινόμενες από τη συνουσία κατά φύση που είναι η συνένωση των γεννητικών μορίων δύο ατόμων διαφορετικού φύλου. 

Συμμετοχή του συζύγου στα αποκτήματα γάμου. Παραίτηση του δικαιούχου πριν γεννηθεί η σχετική αξίωση είναι άκυρη. Κατ΄ εξαίρεση είναι ισχυρή τέτοια παραίτηση ή συμφωνία αντίθετη από τη διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ, όταν γίνεται υπό την αναβλητική αίρεση του διαζυγίου. Εάν δεν πληρωθεί η αίρεση της λύσης του γάμου, η ρυθμιστική για τα αποκτήματα γάμου συμφωνία δεν επιφέρει κανένα αποτέλεσμα. Περίπτωση κατά την οποία έγινε ρυθμιστική συμφωνία προκειμένου να λυθεί συναινετικά ο γάμος. Ματαίωση του συναινετικού διαζυγίου και μεταγενέστερη λύση του γάμου λόγω τετραετούς διαστάσεως. Κρίνεται ότι η ρυθμιστική συμφωνία δεν δεσμεύει τα μέρη. 

Αναιρείται λόγω απόλυτης ακυρότητας της διαδικασίας η καταδικαστική απόφαση για αποπλάνηση παιδιού. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του κατηγορούμενου να ακουστεί η ηχογραφημένη συνομιλία που έχει παράνομα ληφθεί μεταξύ του κατηγορουμένου και της παθούσας, χωρίς να αναφέρει ότι το παραπάνω παράνομα αποκτηθέν αποδεικτικό μέσο δεν είναι το μόνο αναγκαίο και πρόσφορο μέσο για την απόδειξη της αθωότητας του κατηγορουμένου, όπως αυτός ισχυρίζεται. Με τον τρόπο αυτό το δικαστήριο στέρησε τον αναιρεσείοντα από το δικαίωμα ακρόασης, το οποίο ρητά παρέχεται σ' αυτόν από το νόμο (άρθρο 170 παρ. 2 του ΚΠΔ).

Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας. Η πρασβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για το παραπάνω έγκλημα στερείται νομίμου αιτιολογίας, διότι υπάρχει ασάφεια ως προς την τελεσθείσα πράξη και τον χαρακτηρισμό της επελθούσας προσβολής «ως βάναυσης». 

Δυνατή τέλεση της σωματεμπορίας με περισσότερους από τους προβλεπόμενους τρόπους στην διάταξη του άρθρου 351, που μπορούν να εναλλαχθούν, αφού πρόκειται για υπαλλακτικώς μικτό έγκλημα. Αληθινή συρροή μεταξύ σωματεμπορίας - μαστροπείας.

Δε συνιστά υπαίτιο παράπτωμα η άρνηση της συζύγου να παραιτηθεί από το επάγγελμά της ως νηπιαγωγού, μολονότι οδηγούσε σε χωριστή διαβίωση.

Συρροή μαστροπείας κατ΄επάγγελμα και από κερδοσκοπία με το έγκλημα της εκεμτάλλευσης πόρνης.

Βούλευμα για κακουργηματική πράξη βιασμού και αποπλάνησης ανηλίκου νεώτερου των 10 ετών. 

Ορθή και αιτιολογημένη παραπομπή κατηγορούμενου για βιασμό κατ’ εξακολούθηση. Το έγκλημα του βιασμού είναι έγκλημα πολύπρακτο, διότι η αντικειμενική του υπόσταση συγκροτείται από δύο μερικότερες πράξεις δηλαδή, αφενός της πράξης του εξαναγκασμού με τη χρήση σωματικής βίας ή απειλής και αφετέρου της πράξης της συνουσίας και υπαλλακτικώς μεικτό αφού μπορεί να πραγματωθεί κατά δύο τρόπους, με την χρήση σωματικής βίας και με την χρήση απειλής σπουδαίου και αμέσου κινδύνου. Αν χρησιμοποιηθούν και οι δύο τρόποι, που δεν συνιστούν αυτοτελείς εγκληματικές πράξεις αλλά αποτελούν απλώς εκφάνσεις μιας και της αυτής εγκληματικής δράσης, κρίνεται ως ένα μόνο έγκλημα. 

Ο ομαδικός βιασμός συνιστά ειδική παραλλαγμένη μορφή βιασμού, για την οποία προβλέπεται αυστηρότερη ποινή. Αντιδιαστέλλεται από τον κοινό βιασμό και την συμμετοχή σε αυτόν και υφίσταται όταν δύο ή πλείονες τελούν εις βάρος του θύματος την γενετήσια πράξη, ταυτόχρονα ή διαδοχικά, αλλά σε συνεχόμενο χρόνο, και καθένας ενεργεί για τον εαυτό του για τους ιδικούς του σεξουαλικούς ηδονιστικούς σκοπούς, ανεξάρτητα από την προηγηθείσα συμπεριφορά του άλλου υπαιτίου, ο οποίος ενεργεί και αυτός ατομικά για τους ίδιους σκοπούς, προσβάλλοντας αυτοτελώς την γενετήσια ελευθερία του θύματος, χωρίς να απαιτείται και η από όλους, από κοινού, άσκηση της παρανόμου βίας.

Αποκτήματα γάμου. Προϋποθέσεις της αξίωσης του συζύγου προς συμμετοχή  στα αποκτήματα του άλλου. Συμβολή του δικαιούχου συζύγου στην αύξηση  της περιουσίας του υποχρέου με παροχή κεφαλαίου ή υπηρεσιών στο    συζυγικό οίκο και για την επιμέλεια και ανατροφή των τέκνων, οι οποίες   αποτιμώνται σε χρήμα από το δικαστήριο.

Καταδίκη του κατηγορούμενου για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκου κατ’ εξακολούθηση. Η πρόταση της απόλυτης ακυρότητας για πράξεις της προδικασίας πρέπει να γίνεται μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή του κατηγορουμένου στο ακροατήριο, διαφορετικά καλύπτεται, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ληφθεί υπόψη ούτε αυτεπαγγέλτως. Ααρμόδιο για την κήρυξη ή μη της ακυρότητας είναι το δικαστικό συμβούλιο μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή του κατηγορουμένου στο ακροατήριο.