Νομολογία Εργατικού Δικαίου

Οριο ηλικίας για την χορήγηση συντάξεως σε μισθωτούς. ΙΚΑ. Η καθιέρωση διαφορετικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες προσκρούει στην αρχή της ισότητας των φύλων και είναι αντισυνταγματική.

Καταγγελία συμβάσεως εργασίας εργαζομένης γυναίκας διαρκούσης της εγκυμοσύνης της ή και κατά τη διάρκεια έτους μετά τον τοκετό. Απαγορεύεται από το νόμο και είναι απολύτως άκυρη, ακόμη και εάν ο εργοδότης αγνοούσε την εγκυμοσύνη της εργαζομένης του, εκτός εάν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Έννοια του σπουδαίου λόγου με τη συνδρομή του οποίου επιτρέπεται και είναι νόμιμη και έγκυρη η κατά τα ανωτέρω καταγγελία.

Πάντως, ακόμη και εάν συντρέχει σπουδαίος λόγος καταγγελίας κατά τα ανωτέρω, ο εργοδότης οφείλει να αιτιολογήσει δεόντως την καταγγελία, και μάλιστα εγγράφως και να προβεί σε σχετική κοινοποίηση και προς τις αρμόδιες υπηρεσίες επιθεώρησης εργασίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Η ανωτέρω ρύθμιση καθιερώνει τη συνδρομή του "σπουδαίου λόγου" ως προϋποθέσεως του κύρους της καταγγελίας και στην αορίστου χρόνου σύμβαση εργασίας και συνιστά μορφή "εκτάκτου" καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου. Η τελευταία επιτρέπεται εκ του νόμου, κατ΄ εξαίρεση, ακόμη και εάν δεν τηρηθούν όλοι ή ορισμένοι όροι της τακτικής καταγγελίας, για ορισμένους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι και η δολία και σκόπιμη πρόκληση της καταγγελίας εκ μέρους του ιδίου του εργαζομένου, την οποία αυτός μεθοδεύει σκοπίμως με ηθελημένη υπαίτια αθέτηση των συμβατικών του υποχρεώσεων, προκειμένου να εξαναγκάσει τον εργοδότη του να καταγγείλει την εργασιακή του σύμβαση και να του καταβάλει τη σχετική αποζημίωση ή, εάν δεν του την καταβάλει, να αξιώσει ακυρότητα της καταγγελίας και μισθούς υπερημερίας. Και τούτο, υπό την έννοια ότι η όποια αξίωση του ούτω απολυθέντος από τις αμέσως ανωτέρω αποκρούεται με την ένσταση του άρθρου 281, δηλ. ως καταχρηστική.

Καταχρηστική και συνεπώς απορριπτέα γι΄ αυτήν την αιτία η αξίωση της αναιρεσείουσας για αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας της συμβάσεώς της και καταβολή των αξιουμένων με την αγωγή της μισθών υπερημερίας, για το λόγο ότι απελύθη πριν παρέλθει έτος από τον τοκετό της χωρίς στο έγγραφο της απολύσεώς της να αναγραφεί ο κατά νόμο αναγκαίος σπουδαίος λόγος και να επιδοθεί αντίγραφο του εγγράφου αυτού στην αρμόδια επιθεώρηση εργασίας. Και τούτο, διότι η ίδια προκάλεσε με εκ προθέσεως αντισυμβατική συμπεριφορά της, η οποία συνιστούσε εν ταυτώ και αξιόποινη πράξη, την απόλυσή της.

Άκυρη η καταγγελία της σύμβασης εργασίας εργαζόμενης τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και ένα έτος μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο διάστημα λόγω ασθένειας, που οφείλεται στην κύηση ή στον τοκετό, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Δεν συνιστά σπουδαίο λόγο η μειωμένη απόδοση της εγκύου λόγω της κατάστασής της. Δεν απαιτείται ο εργοδότης να γνώριζε ή όχι την εγκυμοσύνη της εργαζόμενης. Επί άκυρης καταγγελίας η εργαζόμενη μπορεί να ζητήσει μισθούς υπερημερίας και τόκο υπερημερίας από τότε που έπρεπε να καταβληθεί κάθε απαίτηση. Υποχρέωση του εργοδότη να αποδέχεται πραγματικά τις προσφερόμενες από το μισθωτό υπηρεσίες και εκτέλεση. Καταδίκη σε χρηματική ποινή αν παραβιαστεί η απόφαση, χωρίς να απαιτείται νέα δικαστική απόφαση.

Προσωπικό νοσηλευτικών ιδρυμάτων ν.δ. 2592/1953. Εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 2 παρ. 3 ν. 201/1975 και στο κάθε είδους προσωπικό των άνω ιδρυμάτων που δεν υπάγονται στο άνω νδ 2592/1953. Απαραίτητη προϋπόθεση για την καταβολή της πρόσθετης αμοιβής είναι η ημερήσια πραγματική απασχόληση του προσωπικού επί 8ωρο ανεξάρτητα από το νόμιμο ωράριο εργασίας του ιδιωτικού δικαίου προσωπικό νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Το άνω προσωπικό λαμβάνει τον μηνιαίο μισθό του εισαγωγικού βαθμού της θέσεως στην οποία προσλαμβάνεται προσαυξημένο κατά 30% ή ημερομίσθιο ίσο προς το 1/25 του μισθού αυτού μετά της προσαυξήσεως αυτής. Ως μηνιαίος μισθός νοείται ο βασικός μισθός και όχι το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών του μισθωτού. Οικογενειακό επίδομα. Οφείλεται χωρίς καμμία διάκριση φύλου σε όλους όσους παρέχουν στον ίδιο εργοδότη εργασία ίσης αξία.

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 76/207/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Φεβρουαρίου 1976, περί της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως
ανδρών και γυναικών, όσον αφορά την πρόσβαση σε απασχόληση, την επαγγελματική εκπαίδευση και προώθηση και τις συνθήκες εργασίας, απαγορεύει εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι, στην περίπτωση απασχολήσεως με μειωμένο ωράριο που δεν υπερβαίνει το ήμισυ του κανονικού χρόνου εργασίας, η διάρκεια ασκήσεως επαγγελματικών καθηκόντων, η οποία απαιτείται για την απαλλαγή από τις εξετάσεις προσβάσεως στο επάγγελμα του φορολογικού συμβούλου, παρατείνεται αντιστοίχως, όταν οι διατάξεις αυτές πλήττουν μεγαλύτερο αριθμό γυναικών απ' ό,τι ανδρών εργαζομένων, εκτός αν η εν λόγω νομοθεσία δικαιολογείται από κριτήρια αντικειμενικά και ξένα προς κάθε διάκριση βασιζόμενη στο φύλο.

Οδηγίες 76/207/ΕΟΚ, 97/80/ΕΚ και 2002/73/ΕΚ – Πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση – Ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών – Απόρριψη αιτήσεως συμμετοχής – Δικαίωμα του αιτούντος συμμετοχή σε πρόγραμμα επαγγελματικής εκπαιδεύσεως να λάβει γνώση των στοιχείων που αφορούν τα προσόντα των άλλων υποψηφίων.

Οδηγία 76/207/ΕΟΚ — Αδεια μητρότητας — Δικαίωμα βαθμολογήσεως.

Ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών — Θέσεις εργασίας στη δημόσια διοίκηση — Μέτρα υπέρ της προωθήσεως των γυναικών.

Άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι – Άρθρο 119 της Συνθήκης ΕΚ (τα άρθρα 117 έως 120 της Συνθήκης ΕΚ έχουν αντικατασταθεί από τα άρθρα 136 ΕΚ έως 143 ΕΚ) – Οδηγία 75/117/ΕΟΚ – Ισότητα αμοιβών – Οδηγία 76/207/ΕΟΚ – Ίση μεταχείριση – Θέσεις εκτάκτων υπαλλήλων μειωμένης απασχολήσεως – Αποκλεισμός από τη μονιμοποίηση – Υπολογισμός της αρχαιότητας – Βάρος αποδείξεως.

Ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών – Απαγόρευση απασχολήσεως γυναικών σε υπόγειες εργασίες σε ορυχεία, καθώς και σε εργασίες που εκτελούνται υπό υψηλή ατμοσφαιρική πίεση και υποβρυχίως.

Ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών – Αποζημίωση εθελουσίας εξόδου – Φορολόγηση με βάση την ηλικία – Φορολογικό πλεονέκτημα.

Πρόσβαση σε απασχόληση - Άρνηση προσλήψεως εγκύου γυναίκας.

Αρχή της ισότητας των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών εργαζομένων - Άμεσο αποτέλεσμα - Έννοια του εργαζομένου - Μη μισθωτή εκπαιδευτικός παρέχουσα εργασία που θεωρείται ίσης αξίας προς την εργασία που παρέχουν, στο ίδιο κολλέγιο, άρρενες μισθωτοί εκπαιδευτικοί, δυνάμει όμως συμβάσεως με τρίτη εταιρία - Αποκλεισμός των μη μισθωτών εργαζομένων από το δικαίωμα υπαγωγής σε επαγγελματικό συνταξιοδοτικό καθεστώς.

Ισότητα της αμοιβής – Οδηγία 76/207/ΕΟΚ – Ίση μεταχείριση – Άδεια μητρότητας – Μετάβαση σε ανώτερη μισθολογική κατηγορία – Μη λήψη υπόψη ολόκληρης της άδειας μητρότητας που είχε χορηγηθεί δυνάμει της νομοθεσίας της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Οδηγία 76/207/EΟΚ – Ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών – Άδεια μητρότητας – Πρόσβαση σε θέσεις δημοσίων υπαλλήλων – Έκτακτη υπάλληλος ευρισκόμενη σε άδεια μητρότητας η οποία διορίζεται σε μόνιμη θέση κατόπιν επιτυχίας σε διαγωνισμό – Υπολογισμός της αρχαιότητας.

Ανδρες και γυναίκες εργαζόμενοι — Ισότητα των αμοιβών — Αρθρο 119 της Συνθήκης ΕΚ — Οδηγία 75/117/ΕΟΚ — Κυρώσεις για παραβάσεις της απαγορεύσεως των διακρίσεων — Αναδρομικές αμοιβές — Εθνική νομοθεσία περιορίζουσα το δικαίωμα επί αναδρομικής καταβολής αμοιβών μόνο στα δύο προ της ασκήσεως της αγωγής έτη — Παρόμοιες ένδικες προσφυγές του εσωτερικού δικαίου.

Χορήγηση δώρου Χριστουγέννων, προστασία της μητρότητας.

Άρθρο 141, παράγραφος 4, ΕΚ – Οδηγία 76/207/ΕΟΚ – Προϋποθέσεις προσβάσεως στις δημόσιες θέσεις – Διατάξεις που παρέχουν μόνο στις χήρες που δεν συνήψαν νέο γάμο το ευεργέτημα της μη εφαρμογής των ορίων ηλικίας για την πρόσβαση σε τέτοιες θέσεις.

Απόλυση εγκύου γυναίκας — Απουσίες λόγω ασθενείας οφειλομένης στην εγκυμοσύνη.

Υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του εθνικού δικαίου που έχουν θεσπιστεί κατ' εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, της οδηγίας 76/207/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Φεβρουαρίου 1976, περί της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών, όσον αφορά την πρόσβαση σε απασχόληση, την επαγγελματική εκπαίδευση και προώθηση και τις συνθήκες εργασίας, οι διατάξεις του άρθρου 5, παράγραφος 1, άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας 76/207 δεν αντιτίθενται στις απολύσεις που αποτελούν τη συνέπεια απουσιών λόγω ασθενείας οφειλομένης στην εγκυμοσύνη ή τον τοκετό, έστω και αν η ασθένεια αυτή εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και συνεχίστηκε κατά και μετά την άδεια μητρότητας.