Η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1 του ν. 4491/1966 "περί ασφαλίσεως του προσωπικού της ΔΕΗ", η οποία προβλέπει διαφορετική μεταχείριση του χήρου ασφαλισμένης ή συνταξιούχου της ΔΕΗ σε σχέση με την χήρα ασφαλισμένου ή συνταξιούχου της ιδίας, και τούτο με την θέσπιση για τον χήρο πρόσθετων προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, εισάγει εις βάρος του τελευταίου αδικαιολόγητη διαφοροποίηση που έρχεται σε αντίθεση με τα σύγχρονα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα και αντιλήψεις και είναι συνεπώς ανίσχυρη, ως αντίθετη προς τα άρθρα 4 παρ. 2 και 116 του Συντάγματος, οπότε, προς αποκατάσταση της επιβαλλόμενης εν προκειμένω ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων, εφαρμοστέο είναι και για τον χήρο ασφαλισμένης ή συνταξιούχου της ΔΕΗ το συνταξιοδοτικό καθεστώς που ισχύει για την χήρα ασφαλισμένου ή συνταξιούχου της ισίας ως άνω επιχειρήσεως (ΔΕΗ). Με το άρθρο 62 του ν. 2676/1999 ρυθμίστηκε πλέον, από 5.1.1999, κατά τρόπο ενιαίο και ανεξαρτήτως φύλου, το δικαίωμα συνταξιοδοτήσεως του επιζώντος συζύγου σε περίπτωση θανάτου συνταξιούχου ή ασφαλισμένου. Η εν λόγω διάταξη όμως και η δι' αυτής εισαχθείσα νέα ρύθμιση καταλαμβάνει τις υποθέσεις με το ανωτέρω αντικείμενο που κατά την έναρξη της ισχύος της, ήτοι κατά την 5.1.1999, ήσαν ήδη εκκρεμείς ενώπιον των Διοικ. Δικαστηρίων.