Τμήμα Γ
… Επειδή η κρίσις του δικαστηρίου της ουσίας ότι τα αποδειχθέντα γεγονότα είναι εξ εκείνων άτινα κατά την έννοιαν του άρθρ.1442 Α.Κ. ηδύναντο αντικειμενικώς να επιφέρουν κλονισμόν της εγγάμου συμβιώσεως, είναι νομική και υπόκειται εις τον έλεγχον του Αρείου Πάγου, ενώ η κρίσις του περί του εάν εν τη συγκεκριμένη περιπτώσει εκ των αποδειχθέντων κλονιστικών γεγονότων επήλθε πράγματι ισχυρός κλονισμός εις την σχέσιν του γάμου ούσα επί πράγματος διαφεύγει τον έλεγχον τούτου.
Η ερωτική σχέσις της συζύγου μετά ξένου ανδρός και εάν δεν ήχθη μέχρι μοιχείας, εκθέτουσα την τιμήν και υπόληψιν του συζύγου, αντικειμενικώς αποτελεί κλονιστικόν γεγονός της σχέσεως του γάμου υπό την έννοιαν του άρθρ. 1442 Α.Κ. Το δικάσαν εφετείον καθ’ α προκύπτει εκ της προσβαλλομένης αποφάσεώς του ανελέγκτως εδέξατο ότι η αναιρεσείουσα κατ’ Απρίλιον 1969 συνήψεν ερωτικόν δεσμόν μετά του ανθυπασπιστού Κ.Ζ. μεθ’ ού εν αγνοία του συζύγου της συνηντάτο εις διάφορα μέρη της πόλεως των Χανίων, ως εις τον κήπον της Στρατιωτικής Λέσχης, τον Δεκέμβριον 1969 εθεάθη επιβαίνουσα μετά τούτου αυτοκινήτου και την 19.1.1970 ηρνήθη να έλθη εις Αθήνας μετά του συζύγου της, προκειμένου να μεταβή εις εκδρομήν του Ορειβατικού Ομίλου Χανίων εις ήν μετέσχε και ο ρηθείς Κ.Ζ., διετήρει δε μετά τούτου ερωτικήν αλληλογραφίαν προκύπτουσαν εκ των κατωτέρω σημειωμάτων χαρακτηριζομένων εν τη προσβαλλομένη αποφάσει ως επιστολών.
Τα γενόμενα δεκτά περιστατικά ταύτα στοιχειοθετούν κατ’ αντικειμενικήν θεώρησιν, τον του ισχυρού κλονισμού λόγον διαζυγίου, ανελέγκτως δ’ εκρίθη υπό του εφετείου ότι εξ αυτών εν τη συγκεκριμένη περιπτώσει επήλθε πράγματι ισχυρός κλονισμός εις την σχέσιν του γάμου των διαδίκων εξ ού κατέστη υπαιτιότητι της αναιρεσειούσης αφόρητος η περαιτέρω έγγαμός των συμβίωσις διά τον αναιρεσίβλητον διευθυντήν του εν Χανίοις Υποκαστήματος της Αγροτικής Τραπέζης. Εξ άλλου το ανεπαρκές των αιτιολογιών εν τω σχηματισμώ της ουσιαστικής κρίσεως του δικαστηρίου εφ’ όσον είναι σαφές το εις ο ήχθη κατ’ εκτίμησιν των αποδείξεων συμπέρασμα δεν δημιουργεί λόγον αναιρέσεως ως επίσης είναι ανέλεγκτος ως επί πράγματος ούσα η εκτίμησις υπό του δικαστηρίου του περιεχομένου των άνω σημειωμάτων. Απορριπτέα κατά ταύτα τυγχάνουν ως αβάσιμα τα εναντία δεύτερον μέρος του πρώτου λόγου αναιρέσεως και πρώτον μέρος του μόνου λόγου των προσθέτων ταύτης.
Επειδή καθ’ ά προκύπτει εκ των παρ’ εφέταις προτάσεων της αναιρεσειούσης, αύτη σαφώς εν αυταίς ανεγνώρισεν ότι δύο χειρόγραφα σημειώματα ανευρεθέντα υπό του αναιρεσιβλήτου εις την τσάνταν της ήσαν ιδικά της, προέβαλε δ’ ότι ταύτα δεν απετελούν επιστολάς της, αλλ’ ενείχον αποτύπωσιν εσωτερικών παρορμήσεων και ονειροπολημάτων της, μη απευθυνόμενα εις ωρισμένον πρόσωπον, το δ’ ανευρεθέν επίσης εις την αυτήν τσάνταν της σημείωμα άνευ υπογραφής ξένου ανδρός, της ήτο τελείως άγνωστον.
Βάσει των αναμφισβήτητων τούτων περιστατικών, ήτοι ότι ευρέθησαν εις την τσάνταν της ερωτικού περιεχομένου σημειώματα της ομού μετά τοιούτου ξένου ανδρός ηδύνατο το δικαστήριο εκτιμών το περιεχόμενόν των, και ασχέτως του χαρακτήρος των ως επιστολών ή σημειωμάτων, να συναγάγη κατ’΄έμμεσον απόδειξιν τα συμπεράσματά του κατ’ άρθρα 352 παρ.3 και 412 του έχοντος εν προκειμένω εφαρμογήν ΚΠολΔ του ά.ν. 44/1967 μη υποκείμενα ως εξετέθη εις τον ακυρωτικόν έλεγχον. Απορριπτέος όθεν ως αβάσιμος τυγχάνει ο εναντίος δεύτερος λόγος αναιρέσεως (Επικυρούται η Εφ.Κρήτης 202/10971).
