(εκούσια δικαιοδοσία)
…Επειδή, κατά την διάταξιν της § 1 του άρθρου 4 του ισχύοντος Συντάγματος, οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, ειδικώτερον δε, κατά την § 2 αυτού, Έλληνες και Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Διά των ως άνω διατάξεων τίθεται κανών δικαίου ηυξημενης τυπικής δυνάμεως, συνιστών μάλιστα "γενικήν αρχήν" του Συντάγματος, δι` ης, πέραν της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, καθιερούται η ισότης του νόμου έναντι των πολιτών, ειδικώτερον δε διά της § 2 του εν λόγω άρθρου καθιερούται διά συνταγματικής επιταγής η εξίσωσις των φύλων διά της αναγνωρίσεως και απονομής εις την γυναίκα ίσων προς τον άνδρα δικαιωμάτων προς πάσαν έκφανσιν της ζωής. Παρά ταύτα, διά της διατάξεως του άρθρου 25 του ν. 344/1976 "περί ληξιαρχικών πράξεων", καθ` ην "το όνομα του νεογνού καταχωρίζεται εις την ληξιαρχικήν πράξιν γεννήσεως τη δηλώσει του ασκούντος την πατρικήν εξουσίαν, τούτου δε μη υπάρχοντος τη δηλώσει του έχοντος την επιμέλειαν του τέκνου" θεσπίζεται, λαμβανομένων υπ` όψιν και των συγχρόνων πεοί δικαίου αντιλήψεων αδικαιολόγητον προνόμιον υπέρ του πατρός και εν ταυτώ δεσμενεστέρα μεταχείρισις της μητρός, καθ` όσον ρητώς δι` αυτής παρέχεται, πρωτίστως, εις τον πατέρα ασκούντα την πατρικήν εξουσίαν το δικαίωμα της ονοματοδοσίας, και αν ακόμη δεν έχη ούτος την επιμέλειαν του τέκνου, ουχ ήττον όμως η διά της ως άνω συνταγματικής διατάξεως θεσπισθείσα ισονομία διασαλεύεται και αν έτι ήθελε θεωρηθή, κατά contra legem ερμηνείαν της ανωτέρω διατάξεως του αρθρ. 26 ν. 344/ 1986, ότι το δικαίωμα της ονοματοδοσίας ακολουθεί την επιμέλειαν, αφού κατ` εφαρμογήν των διατάξεων των άρθρων 1500, 1502 § 2, 1480, 1488, 1389 ΑΚ η επιμέλεια του τέκνου αποτελεί μεν φυσικήν και νομικήν υποχρέωσιν της μητρός, επομένην όμως του πατρός.
Επειδή διά της ως άνω διατάξεως του άρθρου 25 ν. 344/1976 κατηργήθη κατ` άρθρον 50` § 1 ιδίου νόμου, η κατά τον Αστικόν Κώδικα ρύ`θμισις του δικαιώματος ονοματοδοσίας, ως αντικείμενη αύτη εις την διά του άρθρου 25 επιχειρουμένην ρύθμισιν, αφού, ως προελέχθη, δι` αυτής παρέχεται πρωτίστως το εν λόγω δικαίωμα εις τον πατέρα ασκούντα την πατρικήν εξουσίαν και αν ακόμη δεν έχη την επιμέλειαν του τέκνου, ενώ εκ των ως άνω διατάξεων του ΑΚ και των τοιούτων των άρθρων 1503 και 1506 ιδίου Κωδικός σαφώς προκύπτει ότι, εφ` όσον η επιμέλεια του τέκνου συνεστώτος του γάμου ή μετά την αμετακλήτως γενομένην λύσιν αυτού περιήλθεν εις την μητέρα, αύτη έχει το δικαίωμα της ονοματοδοσίας του τέκνου, ήτοι να εκλέξη και δηλώση το κύριον όνομα αυτού και άνευ έτι της συγκαταθέσεως και παρά πάσαν αντίθετον βούλησιν του πατρός του εν λόγω τέκνου (ΑΠ 277/1981, ΕφΑθ 1658/ 1972 Αρμ 26.912, ΕφΑθ 4242/1976 Αρμ 31.122, ΕφΑθ 1015/1980 ΝοΒ 28.1533).
Επειδή τα Δικαστήρια δικαιούνται και υποχρεούνται να ελέγχουν την συνταγματικότητα των νόμων και ως εκ τούτου και την υπό του νομοθέτου τήρησιν των διά της ως άνω διατάξεως του αρθρ. 4 § 2 του ισχύοντος Συντάγματος τιθεμένου περί ισότητος συνταγματικού κανόνος, εν περιπτώσει δε διασαλεύσεως της ισονομίας, εκ προνομιακής τίνος ρυθμίσεως, μη εφαρμόζουν τας θεσπιζούσας τοιαύτα προνόμια διατάξεις (Α. Μάνεση, Συνταγματική θεωρία και πράξη, σελ. 316 επ.). Όθεν, μετά ταύτα, η υπό κρίσιν αίτησις, δι` ης ο αιτών πατήρ του εν αυτή ανηλίκου επιδιώκει όπως δι` αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου διαταχθή η διόρθωσις της υπ` αριθ. 288/Α/1980 ληξιαρχικής πράξεως του Ληξιάρχου Π., εις ην εδηλώθη υπό αναρμόδιου προς τούτο προσώπου, και δή υπό της συζύγου του, μητρός του εν λόγω ανηλίκου τέκνου του, ως κύριον όνομα του ανηλίκου "Ζωή" εν αγνοία του και παρά την βούλησιν του, δέον όπως, συμφώνως προς τα προεκτεθέντα, απορριφθή, δεκτής γενομένης κατ` ακολουθίαν της νομίμως και παραδεκτώς ασκηθείσης υπό της μητρός παρεμβάσεως εν τη προκειμένη δίκη, δι` ης ητήσατο την απόρριψιν της υπό κρίσιν αιτήσεως, έχουσα πρόδηλον έννομον προς τούτο συμφέρον, συμψηφισθή όμως εν όλω η εκατέρωθεν δικαστική δαπάνη λόγω της υφισταμένης συζυγικής σχέσεως των διαδίκων και της ευλόγου αμφιβολίας του αιτούντος περί την έκβασιν της προκειμένης δίκης.
