Η κρινόμενη ανακοπή στρέφεται κατά της 2902/ 1997 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία, ερήμην της εκκαλούσας στη δεύτερη συζήτηση της υπόθεσης στο ίδιο Δικαστήριο, έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή του καθ' ού.
Ο λόγος ανακοπής συνίσταται στο ότι η ανακόπτουσα δεν κλητεύθηκε νόμιμα κατά τη δεύτερη συ-ζήτηση της υπόθεσης, γιατί η σχετική κλήση για συζήτηση παραδόθηκε σε πρόσωπο άσχετο με την κατοικία της, αφού αυτή μεν κατοικεί στην Κοινότητα Λ Κιλκίς, το δε συγγενικό της πρόσωπο που παρέλαβε την κλήση, δεν ήταν σύνοικος, αφού κατοικεί στην οδό Φ. Ε, Σ Θεσσαλονίκης. Ο μοναδικός αυτός λόγος ανακοπής είναι νόμιμος (ΚΠολΔ 124, 125, 501).
Από τα έγγραφα, τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι (βλ. προτάσεις τους), αποδεικνύονται και δεν πιθανολογούνται απλώς (ΚΠολΔ 509) τα ακόλουθα πραγματικά γεγονότα: Με την αγωγή, που έγινε εν μέρει δεκτή με την προσβαλλόμενη απόφαση, η ανακόπτουσα-εναγομένη φέρεται ως κάτοικος Θεσσαλονίκης και αντίγραφο αυτής παραδόθηκε στο σύνοικο πεθερό της στην οδ Φ Ε αριθ. .. Σ Θεσσαλονίκης.
Η ανακόπτουσα ερημοδίκησε κατά την πρώτη συζήτηση και η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Κατά της απόφασης αυτής η ανακόπτουσα άσκησε έφεση, αποδεχόμενη τη νομιμότητα της επίδοσης τόσο της αγωγής όσο και της πρωτόδικης απόφασης, χωρίς όμως να προσδιορίζει ούτε και κατά γενική δια-τύπωση τον τόπο της κατοικίας της με το εφετήριο ή με τις προτάσεις της. Με το .../3.12.1992 συμβολαιογραφικό έγγραφο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Γ.Π., η ανακόπτουσα συνέστησε με άλλη μια γυναίκα εταιρία περιορισμένης ευθύνης, δηλώνοντας ότι είναι κάτοικος Θεσσαλονίκης στην οδό Φ. Ε αριθ. .. Σ
Την ίδια κατοικία δήλωσε "υπεύθυνα" και με το .../25.2.1994 συμβολαιογραφικό έγγραφο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μ.Γ. Με το έγγραφο αυτό η ανακόπτουσα κατέστησε μονοπρόσωπη την, εδρεύουσα στη Θεσσαλονίκη επί της οδού Ερμού αριθ. .. εταιρία περιορισμένης ευθύνης με "μοναδικό μέλος" την ίδια. Από τις με επίκληση προσκομιζόμενες σχετικές εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Θ.Π., αποδεικνύεται ότι τόσο η ανακοπτόμενη απόφαση, όσο και η κλήση για συζή-τηση της κρινόμενης ανακοπής επιδόθηκαν με επιμέλεια του καθ' ού στην ίδια την ανακόπτουσα, η οποία τις παρέλαβε στη σημειούμενη κατοικία επί της οδού Φιλ. Εταιρίας ... Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης. Από όλα όσα προαναφέρθηκαν, είναι ολοφάνερο ότι η ανακόπτουσα απ' αρχής της προκειμένης δίκης κατά το έτος 1995 μέχρι και τώρα έχει την κατοικία της στην παραπάνω διεύθυνση, έχουσα ως συνοίκους τους γονείς του συζύγου της, όπως οι ίδιοι δήλωσαν στον αρμόδιο δικαστικό επιμελητή (βλ. σχετ. εκθέσεις επίδοσης), που σημαίνει ότι νόμιμα κλητεύθηκε αυτή για τη δεύτερη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του Εφετείου, δηλαδή νόμιμα παραδόθηκε στη σύνοικο πεθερά της η σχετική κλήση, αφού η ίδια δεν βρέθηκε στην κατοικία της. Το αποδεικνυόμενο γεγονός ότι η ανακόπτουσα είχε, από το 1995 μέχρι και την επίδοση της κλήσης για συζήτηση της ανακοπής της, κατοικία στην παραπάνω διεύθυνση, δεν αναιρείται καθόλου ούτε από το 3/13.8.1997 κλητήριο θέσπισμα του Αγρονόμου Κιλκίς, με το οποίο ο σύζυγός της φέρεται ως κάτοικος Λειψυδρίου, ούτε από την 127/19.3.1998 βεβαίωση του Προέδρου της κοινότητας Λειψυδρίου, στην οποία αναφέρεται ότι ο σύζυγος της ανακόπτουσας διατηρεί κτηνοτροφική μονάδα στο Λειψύδριο, ούτε από το 196/1998 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Προέδρου της Κοινότητας Λειψυδρίου, στο οποίο αναφέρονται τα μέλη της οικογένειας της ανακόπτουσας. Δεν αναιρείται η απόδειξη του προαναφερόμενου κρίσιμου γεγονότος από το έγγραφο αυτό, γιατί καθόλου δεν είναι βέβαιο ότι μπορούσε να γνωρίζει ο Αγρονόμος Κιλκίς τη διεύθυνση κατοικίας του συζύγου της ανακόπτουσας, στα δε λοιπά έγγραφα δεν αναφέρεται καθόλου ότι ο σύζυγος της ανακόπτουσας είναι και κάτοικος Λειψυδρίου Κιλκίς. Αλλά και με την εκδοχή ότι ο σύζυγος της ανακόπτουσας έχει την κατοικία του στο Λειψύδριο Κιλκίς, καθόλου δεν σημαίνει ότι και η ίδια έχει κατοικία σ' αυτό το χωριό, γιατί η διάταξη του άρθρου 55 ΑΚ για το ότι, κατά κανόνα άλλωστε μέχρι το έτος 1983, "η γυναίκα είχε ίδια κατοικία με το σύζυγό της" καταργήθηκε με το ν. 1329/1983 (άρθρ. 2) και έτσι πλέον η κατοικία της συζύγου κρίνεται κατά το άρθρο 51 ΑΚ, έστω και αν δεν υπάρχει διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, που και αυτή γενικά δεν αποκλείεται. Κατ' ακολουθία, ο μοναδικός λόγος ανακοπής είναι σαφώς αβάσιμος, γι' αυτό και πρέπει να απορριφθεί η ανακοπή.
