Εισηγητής: Αντώνιος Παπαδάκης
(Απόσπασμα)
Κατά το άρθρο 1510 παρ 1 AΚ, όπως ισχύει μετά το ν. 1329/1983: "Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν απο κοινού. H γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκης που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του". Εξάλλου, κατά το άρθρο 1511 του ίδιου κώδικα: "κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση γονικής μέριμνας πρέπει, να αποβλέπει, στο συμφέρον του τέκνου. Στο συμφέρον του τέκνου πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν, κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησής της. H απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξ αιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται, και η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα, εφόσον η απόφαση αφορά τα συμφέροντά του.
Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι κριτήριο κάθε απόφασης γονέων ή δικαστηρίου για τι γονική μέριμνα του τέκνου, στην οποία περιλαμβάνεται, και η επιμέλειά του, είναι το συμφέρον του τέκνου (AΠ 283/1986 Δ/νη 27.1287, ΑΠ 242/1986 Δ/νη 27.1287, AΠ 180/1986 Δνη 27.496, ΕA 451/198 Δ/νη 27.153, ΕA 632/1997, αδημοσίευτος). Το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο (Δεληγιάννη-Κούσουλα, Δικ. Δίκαιο, σελ. 275), ανάγεται, σε αποφασιστικό παράγοντα διαμόρφωσης της απόφασης για τη γονική μέριμνα, είτε αυτή είναι των γονέων είτε του δικαστηρίου. H απόφαση του δικαστηρίου πρέπει να σέβεται, την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας ή των πολιτικών ποιών άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας (Βαθρακοκοίλης, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο σελ. 584). Τη βαρύτητα πρέπει να έχουν τα στοιχεία που διαμορφώνοuν το απαραίτητο, το πρόσφορο περιβάλλον για μια σωστή ψυχοσωματική και ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του τέκνου γιατί είναι δίδαγμα της παιδοψυχολογίας ότι διαβίωση του παιδιού σε άνετες ή ανεκτές υλικές συνθήκες αλλά σε περιβάλλον ανεπιθύμητο προς αυτό μπορεί να έχει καταστροφική επίδραση στην ανάπτυξή του (ΕA 1151/1986 Δνη 27. 153). Αν το περιβάλλον και των δύo γονέων είναι κατάλληλο για την ψυχοσωματική και ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του ανηλίκου, το δικαστήριο πρέπει να επιλέξει το γονέα με τον οποίο αυτός (ανήλικος) έχει μεγαλύτερο ψυχικό δεσμό.
Αν επομένως το δικαστήριο διαπιστώσει ότι το ανήλικο είναι ψυχολογικά προσκολλημένο προς τον ένα από τους γονείς του, ανεξάρτητα με το πως αυτός o ψυχολογικός δεσμός επιτεύχθηκε, εφόσον ο γονέας αυτός είναι αντικειμενικά σε θέση να του προσφέρει παρόμοια προστασία όπως και o άλλος, το δικαστήριο πρέπει να σεβαστεί την επιθυμία του ανηλίκου (βλ. παρατηρήσεις Ισμήνης Ανδρουλιδάκη-Δημητριάδη, υπό την EA 1511/1986, Δνη 27, σελ. 156 επ.).
