ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Χαράλαμπο Μυρσινιά, Αντιπρόεδρο, Εμμανουήλ Χαριτάκη, Γρηγόριο Φιλιππάτο, Δαμιανό Παπαθανάση και Γεώργιο Χριστόφιλο, Α.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 20 Οκτωβρίου 1999, με την παρουσία και της γραμματέως Δήμητρας Φαραγγά, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Θ.Ξ. του Π., κατοίκου Πτολεμαϊδος, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Τσιώκα. Της αναιρεσιβλήτου: Β.Ξ., το γένος Ν.Π., κατοίκου Κοζάνης, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Φίλιο, βάσει δηλώσεως κατ' άρθρ. 242 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 31.5.1993 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κοζάνης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 87/1995 προδικαστική, 113/1997 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 182/1998 του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί ο αναιρεσείων με την από 2.11.1998 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Γεώργιος Χριστόφιλος ανέγνωσε την από 8.10.1999 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την αναίρεση της προσβαλλομένης αποφάσεως. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως αναιρέσεως και την καταδίκη της αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, όπως προκύπτει από το άρθρο 1400 ΑΚ, προϋποθέσεις της αξιώσεως του συζύγου προς συμμετοχή στα αποκτήματα του άλλου είναι: 1) λύση ή ακύρωση του γάμου ή διάσταση των συζύγων, επί χρόνο μεγαλύτερο των τριών ετών, 2) αύξηση της περιουσίας του υποχρέου, αφότου τελέσθηκε ο γάμος και 3) συμβολή με οιοδήποτε τρόπο του δικαιούχου συζύγου στην ανωτέρω αύξηση της περιουσίας του υποχρέου. Η τελευταία, που συνίσταται όχι μόνον σε παροχή κεφαλαίου με οποιαδήποτε μορφή αλλά και υπηρεσιών, σε χρήμα αποτιμωμένων και στο συζυγικό οίκο και για την επιμέλεια και ανατροφή των τέκνων, όταν και καθό μέτρο αυτές δεν επιβάλλονται από την υποχρέωση συμβολής στις οικογενειακές ανάγκες, πρέπει να προσδιορίζεται κατ' είδος και κατ' αξίαν τόσο στην αγωγή, όσο και στην απόφαση για να μη στερείται η τελευταία νομίμου βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση προκύπτει, το Εφετείο δέχθηκε ότι η συμβολή της ήδη αναιρεσιβλήτου στην αύξηση της περιουσίας του αναιρεσείοντος συζύγου της συνίστατο στο ότι "κατόπιν κοινής συμφωνίας της εγκατέλειψε την εργασία που ασκούσε έως τότε της σχεδιάστριας σε τεχνική Εταιρεία και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο σύζυγο και στα τρία παιδιά της. Απασχολήθηκε με όλες τις οικιακές εργασίες καθώς επίσης με την ανατροφή και επιμέλεια των τριών παιδιών χωρίς καμμιά βοήθεια οικιακής βοηθού ή άλλου τρίτου, κατά τρόπο υποδειγματικό και αφοσιωμένο, που υπερέβαινε αναμφισβήτητα το επιβαλλόμενο μέτρο κατά νόμο υποχρέωσης συνεισφοράς της στην αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών", χωρίς δε να προβή σε αποτίμηση σε χρήμα των αποτελουσών τη δεκτή υπ' αυτού γενομένη συμβολή υπηρεσιών της αναιρεσιβλήτου δέχθηκε ότι η συμβολή αυτή υπό την ως άνω μορφή, εκείνης (ήδη αναιρεσιβλήτου) στην αύξηση της περιουσίας του προβάλοντος ότι ουδεμία είχε εκείνη συμβολή στην τελευταία αναιρεσείοντος, ανέρχεται σε ποσοστό 20%. Βάσει δε τούτων και των περαιτέρω δεκτών υπ' αυτού γενομένων σε ό,τι αφορά την αύξηση της περιουσίας, έκρινε ότι η αναιρεσίβλητος εδικαιούτο να λάβει λόγω συμμετοχής της στα αποκτήματα του ήδη αναιρεσείοντος το αντιστοιχούν στο ως άνω ποσοστό συμβολής της ποσόν των 13.233.360. Με το να αποφανθή όμως έτσι και μη προβή σε αποτίμηση σε χρήμα των αποτελουσών την συμβολή αυτής υπηρεσιών της αναιρεσιβλήτου, το Εφετείο εστέρησε την απόφαση του νόμιμης βάσεως, αφού, υπό τα ως άνω διέλαβε ανεπαρκείς αιτιολογίες ως προς το ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης έχον ζήτημα της αξίας εις χρήμα της υπό την ως άνω μορφήν συμβολής της ήδη αναιρεσιβλήτου, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής της προαναφερθείσης διατάξεως του άρθρου 1400 ΑΚ. Βάσιμος επομένως είναι ο για τούτο από το άρθρο 559 αριθ.19 Κ.Πολ.Δικ. 1ος, κατά το σχετικό αυτού μέρος, λόγος αναιρέσεως.
Πρέπει επομένως να γίνει δεκτός ο λόγος αυτός και αναιρεθεί η προσβαλλομένη υπ' αριθ.182/1998 απόφαση του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας παραπεμφθεί δε η υπόθεση προς εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, του οποίου είναι δυνατή η σύνθεση με άλλους δικαστές.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ.182/1998 απόφαση του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Παραπέμπει την υπόθεση προς εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο (Δυτικής Μακεδονίας) συντιθέμενο από άλλους δικαστές.
Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσείοντος, το ποσό της οποίας ορίζει σε τριακόσιες χιλιάδες (300.000) δρχ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 9 Φεβρουαρίου 2000.
