ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Γεωργία Κωνσταντινίδου Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ελευθέριο Καλογερόπουλο Πρωτοδίκη, Παρασκευή Καρκατζούνη Πρωτοδίκη - Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Τσαμπίκα Μαλωίνα-Χατζηνικόλα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 3 Ιουνίου 2004 γ,ια να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας: Ν.-Ε.Σ. τέως συζ. Γ.Κ., κατοίκου Ρόδου, η οποία εμφανίστηκε στη δίκη με την πληρεξούσια δικηγόρο της Γεωργία Μέγγιου.
Των εναγομένων: 1). Γ.Κ., κατοίκου Κερκύρας και 2) Ν.Π., κατοίκου Ρόδου, ως προσωρινού ειδικού επιτρόπου του ανηλίκου αβάπτιστου άρρενος τέκνου της ενάγουσας και του πρώτου εναγόμενου, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν στη δίκη από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Σταυρούλα Κοιλιά.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 23-3-2004 και με αριθμό εκθέσεως κατάθεσης 263/29-3-2004 αγωγή της, της οποίας δικάσιμος για συζήτηση ορίστηκε η σημερινή και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το πινάκιο και κατά τη συζήτηση της οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν αν γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Το άρθρο 1467 ορίζει ότι η ιδιότητα του τέκνου, για το οποίο συντρέχει ένα από τα τεκμήρια των άρθρων 1465 και 1466, ως τέκνου γεννημένου σε γάμο, μπορεί να προσβληθεί δικαστικώς, αν αποδειχθεί ότι η μητέρα δεν συνέλαβε πράγματι από το σύζυγο της ή ότι κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της σύλληψης δηλαδή αυτό που περιλαμβάνεται ανάμεσα στην τριακοστή και την εκατοστή ογδοηκοστή ημέρα πριν τον τοκετό (άρθρο 1468 Α.Κ) ήταν φανερά αδύνατο να συλλάβει από αυτόν, ιδίως εξαιτίας ανικανότητας ή αποδημίας του ή επειδή δεν είχαν σχέσεις. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το τεκμήριο της καταγωγής του τέκνου από το γάμο, το οποίο είναι μαχητό, μπορεί να ανατραπεί μόνο με αγωγή προσβολής της πατρότητας (βλ. και αρθ. 620 Κ.Πολ.Δ). Η μητέρα του τέκνου έχει τη δυνατότητα (αρθ. 1469 εδ. α) να ασκήσει την αγωγή αυτή, η οποία στρέφεται, σύμφωνα με το άρθρο 619 παρ.1 περ. γ Κ.Πολ.Δ κατά του τέκνου ή του ειδικού του επιτρόπου και του συζύγου της (βλ.Α.Π 344/1992 ΕλλΔνη 34, 1328, ΕφΠειρ. 359/1997 ΕλλΔνη 38, 1668). Το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιλαμβάνει τα πραγματικά περιστατικά που προσδιορίζουν είτε ότι η μητέρα δεν συνέλαβε το τέκνο από το σύζυγο της, ήτοι τον τεκμαιρόμενο πατέρα, είτε ότι αυτή κατά το κρίσιμο της σύλληψης διάστημα ήταν φανερά αδύνατο να συλλάβει το τέκνο από εκείνον. Η αναφορά των πραγματικών αυτών περιστατικών καθιστά ορισμένη την αγωγή. Η προσβολή της πατρότητας από τη μητέρα αποκλείεται κατ` άρθρο 1470 αριθ. 4 Α.Κ, όταν περάσει ένα έτος από τον τοκετό ή εφόσον υπάρχει σοβαρός λόγος για τη μη προσβολή κατά τη διάρκεια του γάμου, έξι μήνες αφότου λύθηκε ή ακυρώθηκε ο γάμος με το σύζυγο της. Η μη τήρηση της προθεσμίας αυτής που είναι αποκλειστική και λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη, θεμελιώνει ένσταση καταχρηστική [βλ. Γ. Νικολόπουλο, Η έννοια και η λειτουργία των ενστάσεων στο Αστ.Δικ.Δικ.,1987, σελ. 78}, η οποία μπορεί να προβληθεί από τον εναγόμενο τεκμαιρόμενο πατέρα του τέκνου. Τα δε πραγματικά περιστατικά που συνιστούν το σοβαρό λόγο για τη μη προσβολή της πατρότητας από τη μητέρα κατά τη διάρκεια του γάμου δεν είναι αναγκαία για τη θεμελίωση της αγωγής αλλά αντιτείνονται από την ενάγουσα μητέρα για την κατάλυση της εκ του άρθρου 1470 αριθ.4 Α.Κ ένστασης κατ` αντένσταση. Σοβαρό δε λόγο για τη μη προσβολή της πατρότητας όσο διαρκεί ο γάμος συνιστά το γεγονός ότι η αποκάλυψη της σύλληψης του τέκνου της από σαρκικές επαφές της με άλλο άνδρα αποτελεί γι` αυτήν ηθικά επίμεμπτη και κοινωνικά αποκρουστέα συμπεριφορά [Α.Π 1546/2000 ΕλλΔνη 2001. 1343, ΕφΠειρ. 4/1988 ΕλλΔνη 1988. 1443, Εφ.Θεσ. 1709/1993, Αρμ. 1993. 1111, Σταθόπουλου – Γεωργιάδη, Ερμην.ΑΚ υπό άρθρο 1470].
Οι εναγόμενοι με τις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις τους συνομολογούν τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την ιστορική βάση της αγωγής της ενάγουσας. Στις διαφορές όμως που αναφέρονται στις σχέσεις γονέων και τέκνων η ομολογία των εναγομένων εκτιμάται ελεύθερα (αρθ. 600 Κ.Πολ.Δ), σε συνδυασμό με άλλες αποδείξεις.
Από την εκτίμηση την ένορκης κατάθεσης του μάρτυρος της ενάγουσας Ε.Α. που εξετάστηκε στο ακροατήριο, η οποία περιέχεται στα πρακτικά της συζήτησης που φέρουν τον ίδιον αριθμό με την απόφαση και των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα Ν.-Ε.Σ. και ο πρώτος εναγόμενος Γ.Κ. τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στην ........... Κέρκυρας στις 11-12-1995 και έκτοτε συμβίωσαν μέχρι τον Απρίλιο του έτους 1998, οπότε ή έγγαμη συμβίωση τους διεκόπη οριστικά, ενώ με την υπ` αριθμ. 41/1.3.2004 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου λύθηκε ο γάμος των ανωτέρω συζύγων. Κατά τη διάρκεια όμως του γάμου και ενώ η ενάγουσα βρισκόταν ήδη σε διάσταση με τον πρώτο εναγόμενο - πρώην σύζυγο της, γέννησε την 4-5-2000, στη Ρόδο ένα αγόρι, το οποίο στην παρούσα δίκη εκπροσωπείται από τον δεύτερο εναγόμενο, ως ειδικό επίτροπο αυτού. Το τέκνο αυτό της ενάγουσας τεκμαίρεται σύμφωνα με το άρθρο 1465 παρ. 1 Α.Κ ότι έχει πατέρα τον πρώτο εναγόμενο, πρώην σύζυγο της, αφού γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου της μητέρας του με αυτόν. Κρίσιμο χρονικό διάστημα της σύλληψης του εν προκειμένω είναι το διάστημα από την 5.7.1999 (300ή ημέρα πριν από τον τοκετό) έως και την 4.11.1999 (180ή ημέρα πριν από τον τοκετό).
Κατά το χρονικό αυτό διάστημα όμως η ενάγουσα και ο πρώτος εναγόμενος δεν είχαν μεταξύ τους καμία σαρκική συνάφεια, γιατί η έγγαμη συμβίωση τους είχε ήδη από τον Απρίλιο του έτους 1998 διακοπεί και από τότε ζούσαν συνεχώς χωριστά, και συνεπώς η ενάγουσα ήταν φανερά αδύνατο να συλλάβει από τον πρώτο εναγόμενο, ενώ κατά το ίδιο αυτό χρονικό διάστημα η ενάγουσα είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια με άλλο πρόσωπο, τον πατέρα του παιδιού της. Τα περιστατικά αυτά βεβαιώνει ο μάρτυρας που εξετάστηκε στο ακροατήριο του δικαστηρίου και επί πλέον τα συνομολογούν με τις έγγραφες προτάσεις τους αμφότεροι, τόσο ο πρώτος εναγόμενος πρώην σύζυγος της ενάγουσας, όσο και ο δεύτερος ως ειδικός επίτροπος του ανήλικου τέκνου της, της ομολογίας των αυτής εκτιμώμενης ελευθέρως από το δικαστήριο σε συνδυασμό με τις άλλες αποδείξεις σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 614 παρ.1 και 600 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ και κρινομένης ειλικρινούς. Πλήρως επομένως αποδεικνύεται ότι ο πρώτος εναγόμενος δεν είναι πατέρας του ανηλίκου τέκνου της ενάγουσας που γεννήθηκε στη Ρόδο στις 4-5-2000 και άρα η υπό κρίση αγωγή περί προσβολής της πατρότητας της ενάγουσας-μητέρας του τέκνου πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ` ουσίαν, να κηρυχθεί το τέκνο αυτό μη γνήσιο τέκνο του πρώτου εναγομένου και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη εξ ολοκλήρου μεταξύ των διαδίκων σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 179 του Κ.Πολ.Δ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ μη γνήσιο τέκνο του πρώτου εναγομένου Γ.Κ., το άρρεν, αβάπτιστο ακόμη τέκνο της ενάγουσας πρώην συζύγου του, Ν.-Ε.Σ., που γεννήθηκε την 4-5-2000 στη Ρόδο.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τη δικαστική δαπάνη εξ ολοκλήρου μεταξύ των διαδίκων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στη Ρόδο, στο ακροατήριο του, στις 5-8-2004, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση.-
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
