ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Ζ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Στυλιανό Πατεράκη, Αντιπρόεδρο, Στέφανο Γαβρά, Δημήτριο Λοβέρδο, Ρένα Ασημακοπούλου και Διονύσιο Γιαννακόπουλο, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 22 Μαρτίου 2006, με την παρουσία και της γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: ................. του ......... και της .........., κατοίκου Αιγάλεω Αττικής, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Αγγελική Βαρδάκου Γιαννούλη.
Της αναιρεσίβλητης:............ θυγ. ........... και ................, συζ. ................., κατοίκου Αιγάλεω Αττικής, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ευαγγελάτου-Αλεξανδροπούλου Μαρίας- Ελένης.
Μετά την εκφώνηση των ονομάτων των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν όπως ανωτέρω σημειώνεται, η δικηγόρος του αναιρεσείοντος ζήτησε την αναβολή της υποθέσεως, διότι όπως δήλωσε εκκρεμεί συναφή υπόθεση στο Εφετείο Αθηνών που ερευνά την εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων. Για το ανωτέρω ζήτημα έλαβε το λόγο και η πληρεξούσια του αντιδίκου η οποία δεν συναίνεσε στο αίτημα της αναβολής
Το Δικαστήριο διασκέφτηκε και δια του προέδρου του απέρριψε το αίτημα αναβολής και προχώρησε στη συζήτηση της υποθέσεως.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με τις από 15-9-2003 και 10-12-2003 αντίθετες αγωγές των ανωτέρω διαδίκων, που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1125/2004 του ίδιου Δικαστηρίου και 4287/2005 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητά ο αναιρεσείων με την από 5-10-2005 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Στέφανος Γαβράς ανέγνωσε την από 7-3-2006 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινομένης αιτήσεως αναιρέσεως. Η πληρεξούσια του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, η πληρεξούσια της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Επειδή, κατά το άρθρο 681Γ παρ . 2 ΚΠολΔ, στις διαφορές της περίπτωσης β της πρώτης παραγράφου του άρθρου 681Β (άσκηση της γονικής μέριμνας αναφορικά με το τέκνο, διαφωνία των γονέων κατά την κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας και επικοινωνία με το τέκνο), καθιερώνεται στάδιο υποχρεωτικής προδικασίας, που περιλαμβάνει την έρευνα από όργανα της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας των συνθηκών διαβίωσης του τέκνου και την υποβολή στο δικαστήριο σχετικής έκθεσης. Στην προκείμενη περίπτωση, με τις αντίθετες αγωγές των διαδίκων ζητείται η άρση της διαφωνίας αυτών (οι οποίοι ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα του αβάπτιστου ανηλίκου τέκνου τους) μόνον ως προς την ονοματοδοσία τούτου και όχι η ανάθεση σε καθέναν απ΄ αυτούς της γονικής του μέριμνας. Δεν καθιερώνεται, συνεπώς, στην κρινόμενη υπόθεση το πιο πάνω στάδιο υποχρεωτικής προδικασίας (έρευνα της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας). Ο αναιρεσείων με αίτημά του που υπέβαλε στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και επαναφέρεται με τις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, εκτός της αναβολή συζητήσεως της υποθέσεως, προκειμένου να του δοθεί η δυνατότητα να προσκομίσει «έκθεση της κοινωνικής έρευνας που έχει διενεργηθεί από κονωνική λειτουργό της εταιρίας προστασίας ανηλίκων, που διατάχθηκε με την 8446/2004 απόφαση του Εφετείου Αθηνών (στα πλαίσια άλλης διαφοράς μεταξύ των διαδίκων) και αναφέρεται και στο δοτέο όνομα του ανηλίκου τέκνου, την οποία (έκθεση δεν μπόρεσε να προσκομίσει στον ΄Αρειο Πάγο, διότι βρίσκεται στη δικογραφία της υπόθεσης που εκδικάσθηκε ενώπιον του Εφετείου Αθηνών στις 13/10/2005, επί της οποίας δεν έχει ακόμη εκδοθεί απόφαση». Ενόψει όμως του αντικειμένου της κρινόμενης διαφοράς, το Δικαστήριο δεν κρίνει αναγκαία την προσκόμιση της εν λόγω έκθεσης κοινωνικής έρευνας και συνεπώς πρέπει ν΄ απορριφθεί το σχετικό αίτημα του αναιρεσείοντος για αναβολή συζητήσεως της υποθέσεως.
ΙΙ. Επειδή, ως πράγματα κατά την έννοια του άρ. 8 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ., τα οποία έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης και των οποίων η μη λήψη υπόψη καίτοι μη προταθέντων ιδρύει τον προβλεπόμενο από τη διάταξη αυτή λόγο αναιρέσεως, θεωρούνται οι ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη και τείνουν σε θεμελίωση ή κατάργηση δικαιώματος, δικονομικού ή ουσιαστικού, που ασκήθηκε είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό μέσο, όχι δε και οι αρνητικοί ισχυρισμοί της αγωγής ή της ενστάσεως, ούτε οι ισχυρισμοί που αποτελούν επιχειρήματα ή συμπεράσματα των διαδίκων ή του δικαστηρίου, τα οποία συνάγονται από την εκτίμηση των αποδείξεων (ΑΠ 1121/1998, 1342/1996, 301/1996). Με τον πρώτο λόγο της αναιρέσεως αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια από το άνω άρθρο 559 αρ.8 του ΚΠολΔ, γιατί το Εφετείο, προκειμένου να καταλήξει στην κρίση του ως προς την ονοματοδοσία του αβάπτιστου ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, έλαβε υπόψη την κατάθεση του μάρτυρα της αναιρεσίβλητης ................, καίτοι τα καταταθέντα απ` αυτόν δεν προτάθηκαν από τους διαδίκους, ενώ δεν έλαβε υπόψη την κατάθεση του μάρτυρα του αναιρεσείοντος ............... και το περιεχόμενο των ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων του ..............., ................, καθώς και εκείνο της από 2-8-2004 κοινωνικής λειτουργού ................ Ο λόγος αυτός αναιρέσεως, ως αναγόμενος εξ` ολοκλήρου σε αρνητικά της αγωγής της αναιρεσίβλητης γεγονότα και σε συμπεράσματα κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, τα οποία δεν αποτελούν «πράγματα» κατά την ως άνω έννοια, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος.
ΙΙΙ. Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 1510-1512 ΑΚ, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 1518 αυτού, προκύπτει ότι η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Περιεχόμενο της γονικής μέριμνας, καθόσον αφορά στην επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου αποτελεί και η ονοματοδοσία αυτού (Ολ.ΑΠ.99/1985). Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου. Στο συμφέρον αυτό πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν, κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της κοινωνικής προελεύσεως ή της περιουσίας. Αν οι γονείς διαφωνούν κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο. Εξάλλου, κατά την έννοια του άρθρου 559 αρ.19 του ΚΠολΔ, ανεπαρκής ή αντιφατική αιτιολογία, που έχει ως συνέχεια την αναίρεση για έλλειψη νομίμου βάσεως, υπάρχει όταν από το αιτιολογικό της αποφάσεως δεν προκύπτουν κατά τρόπο σαφή τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία, σύμφωνα με το νόμο, είναι αναγκαία για τη θεμελίωση του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Εν προκειμένω, το Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε ανελέγκτως ότι αποδείχθηκαν τα εξής: Οι διάδικοι βρίσκονται σε διάσταση από τις 28-2-2002.
Το πρώτο τέκνο αυτών φέρει το όνομα ............, ήτοι το όνομα του πατέρα του αναιρεσείοντος, ενώ το δεύτερο φέρει το διπλό όνομα «...............». Ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι στην κόρη τους δόθηκε το όνομα ........., προκειμένου να τιμηθεί η μητέρα της αναιρεσίβλητης, καθόσον το όνομα της δικής του μητέρας είναι ............ και όχι .......... Προς απόδειξη του ισχυρισμού αυτού, προσκομίζει φωτοτυπία της ταυτότητας της αδελφής του ................., στην οποία πράγματι το όνομα της μητέρας αυτής αναφέρεται ως ........ Δεν προσκομίζει όμως, ούτε επικαλείται τη δική του ταυτότητα ή την ταυτότητα της μητέρας του, διότι προφανώς σ` αυτές το όνομά της είναι ........., όπως αποδεικνύεται από το με αριθμό πρωτ. 17865/7-8-1987 πιστοποιητικό του Δημάρχου Αιγάλεω, τα στοιχεία του οποίου εξήχθησαν από το οικογεκειανό δημοτολόγιο. Στο παραπάνω ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ηλικίας, σημέρα περίπου 4 ½ ετών, οι διάδικοι είχαν συναποφασίσει από της γεννήσεώς του να του δοθεί το όνομα «............», δηλαδή το όνομα του πατέρα της αναιρεσίβλητης, γι` αυτό και προσφωνείται με το παραπάνω όνομα, και ότι ανάδοχος αυτού θα ήταν ο μάρτυρας της τελευταίας .............., ο οποίος μάλιστα, του είχε πάρει και το σταυρό, όταν ήταν ηλικίας ενός έτους. Μετά τη διάσπαση όμως, της έγγαμης συμβιώσεως των διαδίκων αυτοί δεν συμφωνούν στην ονοματοδοσία του ανηλίκου τέκνου τους. Ειδικότερα, ο αναιρεσείων επιθυμεί να δοθεί στο τέκνο το διπλό όνομα «................», δηλαδή το όνομα του πατέρα της αναιρεσίβλητης και του παππού του, ενώ η τελευταία επιθυμεί να δοθεί μόνο το όνομα «.............» προκειμένου να τιμηθεί ο πατέρας της. Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο κρίνει, ότι εφόσον υπάρχει ασυμφωνία των διαδίκων γονέων του τέκνου, ως προς το όνομα που πρέπει να δοθεί σ` αυτό, το συμφέρον του επιβάλλει να αρθεί η οριστική αυτή ασυμφωνία, ως προς το δοτέο όνομα, με κριτήριο αποκλειστικά και μόνο το συμφέρον του. Ετσι και εφόσον από την αρχή η επιθυμία των γονέων ήταν να δοθεί στο άνω τέκνο τους το όνομα «............», αλλά και από λόγους σεβασμού στην ισότητα των δύο φύλων, επιβάλλεται να ονομαστεί αυτό «.............». Άλλωστε και τα δύο μεγαλύτερα τέκνα των διαδίκων, έχουν λάβει τα ονόματα των γονέων του αναιρεσείοντος, ενώ το ένα μόνο από αυτά έχει λάβει το όνομα της μητέρας της αναιρεσίβλητης. Η διπλή ονομασία «................», την οποία ο αναιρεσείων επιθυμεί, θα επιδράσει αρνητικά στην κοινωνική εξέλιξη και στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του τέκνου, ενόψει των τεταμένων σχέσεων των διαδίκων, καθένας από τους οποίους θα αποκαλεί το τέκνο με το όνομα της δικής του προτιμήσεως, πράγμα που εγκυμονεί τον κίνδυνο της διασπάσεως της προσωπικότητας του τέκνου ή τον κίνδυνο της μη ομαλής καθόλα ανελίξεως του χαρακτήρα και της προσωπικότητας αυτού. Υπό τα περιστατικά αυτά, το Εφετείο, με πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες οδηγήθηκε στην κρίση του για το βάσιμο της αγωγής της αναιρεσίβλητης και το αβάσιμο της αντίθετης αγωγής του αναιρεσείοντος, ως προς το συμφέρον του ανωτέρω αβάπτιστου ανηλίκου τέκνου αυτών, σχετικά με την ονοματοδοσία του. Επομένως, ο δεύτερος λόγος της αναιρέσεως, που αποδίδει στην προσβαλλομένη την από το άρθρο 559 αρ.19 ΚΠολΔ πλημμέλεια, ήτοι ότι αυτή περιέχει αντιφατικές αιτιολογίες ως προς το παραπάνω ζήτημα, διότι ενώ δέχθηκε ότι κριτήριο για την ονοματοδοσία είναι το συμφέρον του τέκνου, έλαβε τελικά υπόψη ως κριτήριο προς τούτο την αρχή της ισότητας μεταξύ των διαδίκων, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Κατ΄ ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 5/10/2005 αίτηση του .................. για αναίρεση της 4287/2005 απόφασης του Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, την οποία ορίζει σε χίλια εκατόν εβδομήντα (1.170) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 5 Απριλίου 2006. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Απριλίου 2006.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
