ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Α1 Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Καλαμίδα, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Διονύσιο Γιαννακόπουλο, Ιωάννη - Σπυρίδωνα Τέντε, Βασίλειο Φούκα και Γεώργιο Γεωργέλλη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 6 Απριλίου 2009, με την παρουσία και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Χ1, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασιλείου Χειρδάρη.
Της αναιρεσιβλήτου: Ψ1 συζ. Χ1, το γένος ....., η οποία παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Σαγώνα
Η ένδικη διαφορά άρχισε με τις από 12.1.2004 και 7.8.2003 αγωγές των ήδη, αναιρεσείοντος και αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Τριπόλεως. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 50/2004 οριστική του ιδίου Δικαστηρίου και 91/2006 του Εφετείου Ναυπλίου. Την αναίρεση της τελευταίας ζητεί ο αναιρεσείων με την από 29 Σεπτεμβρίου 2006 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Γεώργιος Γεωργέλλης, ανέγνωσε την από 27 Μαρτίου 2009 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος της αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου στην δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 559 αριθ. 11 εδ. γ` ΚΠολΔικ ιδρύεται λόγος αναιρέσεως αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Ο λόγος αυτός απορρίπτεται ως αβάσιμος, αν προκύπτει από την απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα, τα οποία προσκομίσθηκαν και των οποίων έγινε επίκληση. Αρκεί δε η γενική αναφορά του είδους του αποδεικτικού μέσου, χωρίς ανάγκη ειδικής αξιολογήσεως καθενός, εφόσον από, τη γενική αυτή αναφορά σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αιτιολογίες της, προκύπτει αναμφιβόλως η λήψη υπόψη του αποδεικτικού μέσου. Κατ` ακολουθίαν ο πρώτος λόγος από τον αριθ. 11 περ. γ` του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. και ο δεύτερος από τον αριθ. 9 αληθώς από τον αριθ. 11 περ. γ`, πρέπει ν` απορριφθούν ως αβάσιμοι διότι από τη ρητή βεβαίωση που υπάρχει στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκόμισαν και επικαλέστηκαν, σε συνδυασμό με όλο το περιεχόμενο αυτής προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το Εφετείο για να καταλήξει στο αποδεικτικό του πόρισμα έλαβε υπόψη του και τις από 7-5-2004 και 10-5-2004 ιατρικές βεβαιώσεις που προσκόμισε και επικαλέστηκε ο αναιρεσείων. Κατά τα λοιπά ο πρώτος λόγος της αναίρεσης είναι απαράδεκτος διότι οι δι` αυτού προβαλλόμενες αιτιάσεις αφορούν την εκτίμηση των πραγμάτων και την αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που δεν ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο. Από τη διάταξη του άρθρου 1511, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1510, 1512 - 1514 ΑΚ προκύπτει ότι βασικό κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων στον ένα από τους γονείς τους είναι το συμφέρον του τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό και ηθικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον. Ακόμη, επιβάλλεται στο δικαστήριο για τη λήψη της απόφασης του ο σεβασμός της ισότητας μεταξύ των γονέων χωρίς διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαίτιου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας - επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς, εξάλλου, το συμφέρον του τέκνου, ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο, εξειδικεύεται από το δικαστήριο της ουσίας. Γι` αυτό η κρίση του ως προς το αν, ενόψει των περιστάσεων που δέχθηκε, για την ύπαρξη των οποίων κρίνει ανέλεγκτα, εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου, υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο. Αν η απόφαση δεν έχει, ως προς το συμφέρον του τέκνου, καθόλου αιτιολογίες ή έχει ασαφείς, ανεπαρκείς ή αντιφατικές αιτιολογίες, υπόκειται σε αναίρεση, κατ` άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ. Περαιτέρω από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1511 και 681 Γ παρ. 3 εδ. α` και 4 εδ. α`, δ` και ε` Κ.Πολ.Δικ., προκύπτει ότι το δικαστήριο, προκειμένου επί διακοπής της συμβιώσεως των συζύγων, να ρυθμίσει τη γονική μέριμνα, πρέπει να ζητεί και να συνεκτιμά και τη γνώμη του τέκνου, εφόσον κρίνει ότι έχει την απαιτούμενη ωριμότητα, ότι δηλαδή έχει την ικανότητα να αντιληφθεί το συμφέρον του, για την κρίση του δε αυτή προς την ύπαρξη ή μη τέτοιας ωριμότητας, που σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, ούτε ειδική αιτιολογία απαιτείται, ούτε αναιρετικός έλεγχος επιτρέπεται, αφού αυτή αποτελεί εκτίμηση πραγματικού γεγονότος κατ` αρθρ. 561 Κ.Πολ.Δικ. Ενώ εξ άλλου μόνη ηηλικία του τέκνου δεν αποδεικνύει και την ωριμότητα ή ανωριμότητά του. Η συνεκτίμηση από το Δικαστήριο της γνώμης του τέκνου δεν αποτελεί ίδιο αποδεικτικό μέσο, αλλά πρέπει να διαλαμβάνεται στην απόφαση, γιατί συνιστά μέρος της αιτιολογίας αυτής χωρίς και να είναι απαραίτητο να αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου η γνώμη του ανηλίκου, στην οποία άλλωστε το Δικαστήριο αυτό δεν είναι υποχρεωμένο να συμμορφώνεται. Υποχρέωση παράθεσης της γνώμης του ανηλίκου στην απόφαση από κανένα σημείο του άρθρου 1511 παρ. 3 ΑΚ δεν προκύπτει, πράγμα άλλωστε εύλογο δεδομένου ότι η παράθεση αυτή (λαμβανομένης υπ` όψη της υφής των εκδικαζομένων υποθέσεων αλλά και των ευαισθησιών και των αποστάσεων που πρέπει να τηρούνται ιδίως όταν το τέκνο βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία) είναι βέβαιο ότι θα οξύνει έτι περαιτέτω τις ούτως ή άλλως τεταμένες σχέσεις των διαδίκων γονέων, προκαλώντας εξ αντανακλάσεως βλάβη στο συμφέρον του ίδιου του τέκνου. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του αρθρ. 559 αριθ. 1 του Κ.Πολ.Δ. αναίρεση επιτρέπεται μόνο αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου στον, οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών (άρθρα 173 και 200 του ΑΚ). Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 19 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν, δεν έχει, καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Από την υπόψη διάταξης που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος προκύπτει ότι ο προβλεπόμενος απ` αυτή λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας) ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνησή του (ανεπαρκής αιτιολογία), ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατικήαιτιολογία. Δεν υπάρχει όμως ανεπάρκεια αιτιολογιών, όταν η απόφαση περιέχει συνοπτικές αλλά πλήρεις αιτιολογίες. Εξάλλου, το κατά νόμο αναγκαίο περιεχόμενο της ελάσσονος πρότασης προσδιορίζεται από τον εκάστοτεεφαρμοστέο κανόνα ουσιαστικού δικαίου, του οποίου το πραγματικό πρέπει να καλύπτεται πλήρως από τις παραδοχές της απόφασης στο αποδεικτικό τηςπόρισμα, και να μην καταλείπονται αμφιβολίες. Ελλείψεις δε αναγόμενες μόνο στην ανάλυση και στάθμιση των αποδεικτικών μέσων και γενικότερα ως προςτην αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, αν αυτό διατυπώνεται σαφώς, δεν συνιστούν ανεπαρκείς αιτιολογίες. Δηλαδή, μόνο το τί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε είναι ανάγκη να εκτίθεται στην απόφαση πλήρως και σαφώς, και όχι γιατί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε. Τα επιχειρήματα δε του δικαστηρίου, που σχετίζονται με την εκτίμηση των αποδείξεων δεν συνιστούν παραδοχές επί τη βάσει των οποίων διαμορφώνεται το αποδεικτικό πόρισμα και ως εκ τούτου δεν αποτελούν "αιτιολογία" της απόφασης, ώστε στο πλαίσιο της ερευνώμενης διάταξης του άρθρου 559 αριθ. 19 να επιδέχεται αυτή μομφή για αντιφατικότητα ή ανεπάρκεια, ενώ δεν δημιουργείται ο ίδιος λόγος αναίρεσης του αριθμού 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ ούτε εξαιτίας του ότι το δικαστήριο δεν αναλύει ιδιαιτέρως και διεξοδικά τα μη συνιστώντα αυτοτελείς ισχυρισμούς επιχειρήματα των διαδίκων, οπότε ο σχετικός λόγος αναίρεσης απορρίπτεται ως απαράδεκτος. Τέλος, από τη διάταξη του άρθρου 561 παράγραφος 1 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας των πραγματικών περιστατικών, εφόσον δεν παραβιάστηκαν με αυτά κανόνες ουσιαστικού δικαίου, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί, ή εφόσον η εκτίμησή τους δεν ιδρύει λόγους αναίρεσης από τους αριθμούς 19 και 20 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, είναι από τον Άρειο Πάγο ανέλεγκτη, ο δε αντίστοιχος λόγος αναίρεσης, εκ του περιεχομένου του οποίου προκύπτει ότι δεν συντρέχει καμία από τις προαναφερθείσες εξαιρετικές περιπτώσεις απορρίπτεται ως απαράδεκτος, εφόσον πλέον πλήττεται η ουσία της υπόθεσης που δεν υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο. Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη αυτού κρίση τα εξής : Οι διάδικοι Ψ1 και Χ1 τέλεσαν νόμιμο γάμο στις 12.9.1998 και από τον γάμο τους αυτόν απέκτησαν στις 7.12.1999 τον ανήλικο γιό το ... ηλικίας σήμερα έξι ετών περίπου. Μετά τον γάμο τους εγκαταστάθηκαν στην ..., απ` όπου κατάγεται ο εναγόμενος - ενάγων Χ1, σε ιδιόκτητο διαμέρισμα αυτού οικογενειακής οικοδομής, επί της οδού ..., στην οποία κατοικούσαν και οι γονείς του, αλλά και ο αδελφός αυτού. Από τους διαδίκους ο εναγόμενος - ενάγων έχει τελειώσει με άριστα το τμήμα μηχανικών ηλεκτρονικών υπολογιστών και πληροφορικής της πολυτεχνικής σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και την σχολή εκπαιδευτικών λειτουργών επαγγελματικής εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε) και εργάζεται στην περιφέρεια Πελοποννήσου, η δε ενάγουσα - εναγόμενη είναι πολιτικός μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές και εργάζεται στο Υπουργείο Γεωργίας. Και οι δύο είναι αξιόλογοι επιστήμονες, ηθικοί και έντιμοι πολίτες, με ισχυρή προσωπικότητα. Η ενάγουσα - εναγομένη γεννήθηκε το έτος 1972 και ο εναγόμενος - ενάγων το έτος 1968. Γνωρίσθηκαν κατά την διάρκεια των πανεπιστημιακών τους σπουδών στην ..., ωστόσο, από την αρχή της εγγάμου συμβιώσεως οι σχέσεις τους δεν ήταν αρμονικές. Βασική αιτία ήταν η ασυμφωνία τών χαρακτήρων τους, η οποία διεφάνη από την κοινή τους συμβίωση, ενώ αφορμή υπήρξε η προσκόλληση του εναγομένου - ενάγοντος στην οικογένεια του και ο επηρεασμός του από αυτούς και κυρίως από την μητέρα του. Έτσι μικρά καθημερινά περιστατικά συνέτειναν στην σταδιακή ψυχική απομάκρυνση των διαδίκων. Συγκεκριμένα τα κλειδιά της πόρτας του διαμερίσματος των διαδίκων έμεναν μόνιμα έξω από αυτήν και η είσοδος στο διαμέρισμα ήταν προσιτή στην οικογένεια του εναγομένου - ενάγοντος οποιαδήποτε ώρα, με την αιτιολογία ότι αποτελούν μία οικογένεια. Η ενάγουσα δεν διέθετε κλειδιά για την εξωτερική πόρτα της οικοδομής και ήταν αναγκασμένη να χρησιμοποιεί το κουδούνι της εισόδου, ενώ η μητέρα του εναγομένου - ενάγοντος επιστατούσε στη διαχείριση του οίκου των διαδίκων. Η παρέμβασή της υπήρξε εντονότερη μετά την γέννηση του τέκνου των διαδίκων και την ανάμειξή της στην ανατροφή αυτού. Πέντε ημέρες μετά την γέννηση του τέκνου τους στις 15.12.1999, η μητέρα του εναγομένου - ενάγοντος αξίωσε από την ενάγουσα - εναγόμενη να λάβει την ευχή ως λεχώνα στην εκκλησία πριν την παρέλευση σαράντα ημερών από την γέννηση του γιου της. Oταν η ενάγουσα - εναγόμενη είχε αντιρρήσεις για το θέμα αυτό, ο εναγόμενος - ενάγων εξέλαβε την άρνηση της συζύγου του ως προσβολή της μητέρας του και χάνοντας τον αυτοέλεγχο του, επιτέθηκε και την χτύπησε με τα χέρια του στο κεφάλι και στο πρόσωπο, υπό τα όμματα της μητέρας της και στη συνέχεια παρεμπόδισε τηλεφωνική επικοινωνία της με τον πατέρα της και την αστυνομία. Παρά το περιστατικό αυτό η ενάγουσα - εναγομένη συνέχισε την έγγαμη συμβίωση με τον σύζυγο της για χάρη του νεογέννητου τέκνου τους, οι σχέσεις των διαδίκων όμως είχαν διαταραχθεί σοβαρά. Κατά το έτος 2002 όταν η ενάγουσα επελέγη αντ` αυτού σε κοινοτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Γεωργίας, με σημαντική αύξηση των αποδοχών της, ο εναγόμενος συμπεριφέρθηκε υβριστικά στους γονείς της, ενώ έγινε καταπιεστικός απέναντι στην ίδια, προσπαθώντας να κλονίσει την αυτοπεποίθηση της. Διαχειριζόταν αποκλειστικά τις αποδοχές της και δεν της επέτρεπε να οδηγεί η ίδια το αυτοκίνητο που ήταν δώρο του πατέρα της προς αυτήν. Προσπαθούσε να την απομακρύνει σταδιακά από τους γονείς της, ήλεγχε την επικοινωνία της με αυτούς και οι τελευταίοι προκειμένου να μην δημιουργούν εντάσεις σταμάτησαν να τους επισκέπτονται στην ... . Έτσι η επικοινωνία της μαζί τους γινόταν όταν μετέβαινε στην Αθήνα με την ευκαιρία της συμμετοχής της σε ενημερωτικά σεμινάρια. Είναι βέβαια γεγονός ότι η πατρική οικογένεια του εναγομένου - ενάγοντος είναι μια συγκροτημένη και με ηθικές αρχές οικογένεια και οι γονείς του φρόντισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ανατροφή και την επιστημονική κατάρτιση των δύο παιδιών τους, τον εναγόμενο - ενάγοντα και τον αδελφό του ..., τα οποία αναδείχθηκαν σε αξιόλογους επιστήμονες και πολίτες στην κοινωνία της ..., ο ενάγων με τις ως άνω σπουδές του ως στέλεχος της Περιφέρειας Πελοποννήσου και ο αδελφός του ως γιατρός Χειρούργος Εντατικολόγος στο ...Νοσοκομείο. Σημαντική επίσης υπήρξε και η προσφορά τους κατά την διάρκεια του γάμου των διαδίκων έχοντας αναλάβει την προστασία του ανηλίκου γιού αυτών κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, όταν η, ενάγουσα εναγόμενη απουσίαζε στην εργασία της ή ήταν απασχολημένη με την μελέτη, αφού κατά την διάρκεια του γάμου της είχε τελειώσει με επιτυχία τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Πατρών. Είναι επίσης γεγονός ότι και ο ενάγων - εναγόμενος είχε συμβάλλει στην ως άνω προσπάθεια της συζύγου του, διευκολύνοντάς την στις μετακινήσεις της προς και από την ...... , και απασχολώντας τον ανήλικο υιό τους, κατά τον χρόνο που η ίδια ήταν απασχολημένη με την εργασία και την μελέτη της. Ήταν στοργικός πατέρας και υπεραγαπούσε τον ανήλικο υιό του. Ασχολείτο με την ανατροφή, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία του διαθέτοντας ένα μεγάλο μέρος του ελευθέρου χρόνου του, και είχε διαμορφώσει ένα πολύ άνετο και ευχάριστο περιβάλλον στην οικία του.
Είχε προβλέψει χώρους για την παραμονή και την απασχόληση αυτού αλλά και την αυλή του σπιτιού είχε κατάλληλα διαμορφώσει για να διευκολύνει το παιχνίδι του ανηλίκου, με πρασινάδα και διάφορα παιχνίδια. Έτσι η προς τα έξω εικόνα της οικογένειας των διαδίκων ήταν αυτή της ιδανικής και ευτυχισμένης οικογένειας, όπως τούτο προκύπτει από τις καταθέσεις των μαρτύρων στις ένορκες βεβαιώσεις που ο εναγόμενος επικαλείται και προσκομίζει. Ωστόσο, η έντονη εξάρτηση της οικογένειας των διαδίκων από την πατρική οικογένεια του εναγομένου - ενάγοντος και η ανάμειξη κυρίως της μητέρας αυτού στην ζωή των διαδίκων και στην ανατροφή του υιού τους σε σημείο μάλιστα να αποκαλεί αυτήν μαμά και όχι γιαγιά, όπως και η ίδια εξεταζόμενη ως μάρτυρας καταθέτει, που ενοχλούσε την ενάγουσα - εναγόμενη, η οποία επανειλημμένα είχε εκφράσει στον σύζυγο της την δυσαρέσκειά της για την κατάσταση αυτή, όπως και η άρνηση του εναγομένου - ενάγοντος να αυτονομήσει την οικογένεια του, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της συζύγου του, κλόνισαν την έγγαμη συμβίωση των διαδίκων και τον Μάρτιο του 2003 η ενάγουσα, που είχε αρχίσει να έχει προβλήματα με το στομάχι της λόγω έντασης στις σχέσεις της με το σύζυγο της, ζήτησε από την υπηρεσία της την ανάκληση της απόφασης με την οποία είχε αποσπασθεί στην υπηρεσία διαχείρισης του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Αγροτική Ανάπτυξη - Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου 2000 - 2006 " με έδρα την Περιφέρεια Πελοποννήσου, για σοβαρούς προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους, χωρίς να ενημερώσει τον σύζυγό της. Η αίτηση της αυτή έγινε δεκτή με την υπ αριθμ.... απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών Δημοσίας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Γεωργίας και με αφορμή τον γάμο της αδελφής της, που είχε προγραμματιστεί για τις 7.6.2003, στον οποίο αρνήθηκε ο εναγόμενος-ενάγων να παραστεί συνοδεύοντας την σύζυγο του, η ενάγουσα εναγομένη εγκατέλειψε στις 4.6.2003 την συζυγική στέγη μαζί με τον ανήλικο, ηλικίας τότε τρισήμισυ ετών και εγκαταστάθηκε σε ιδόκτητο διαμέρισμα των γονέων αυτής στο ..... . Έκτοτε άρχισε μία έντονη αντιδικία των διαδίκων, με δικαστικούς αγώνες, ανταλλαγή εξώδικων δηλώσεων και τακτικά απασχολούσαν το αστυνομικό τμήμα, με παράπονα ο ένας για τον άλλον ως προς την τήρηση των όρων των δικαστικών αποφάσεων που ρύθμιζαν την επικοινωνία του εναγομένου με τον ανήλικο. Πιο συγκεκριμένα στις 6.6.2003 η ενάγουσα εναγόμενη κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Τριπόλεως την από 5.6.2003 (αρ.εκθ. κατ.35112003) αίτησή της. Η αίτηση αυτή εκδικασθείσα στις 18.6.2003, μαζί με την ασκηθείσα με προφορική δήλωση στο ακροατήριο του δικαστηρίου ανταίτηση του εναγομένου - ενάγοντος, έγινε δεκτή εν μέρει με την υπ` αριθμ. 404/2003 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και ανατέθηκε στην τότε αιτούσα, και τώρα ενάγουσα προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου, παράλληλα επετράπη σ` αυτήν να παραλάβει από την συζυγική οικία τα αναγκαία για την χωριστή εγκατάσταση αυτής πράγματα και ρυθμίσθηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του ανταιτούντος - πατέρα με τον ανήλικο υιό του. Στις 2.1.2004 η ενάγουσα - εναγόμενη κατέθεσε την από 22.12.2003 (αρ.εκθ. κατ. 1/2004) αίτηση της ζητώντας την επιδίκαση προσωρινής διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου, η οποία έγινε δεκτή εν μέρει με την υπ` αριθμ (112/2004) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως και στις 8.4.2004 κατέθεσε την από 5.4.2004 (αρ. εκθ. κατ.84/2004) τακτική αγωγή διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου, από του δικογράφου της οποίας, αλλά και του δικαιώματος παραιτήθη με δήλωση καταχωρηθείσα στα πρακτικά 14/2004 της συνεδριάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως της 8.10.2004. Στις 2.1.2004 η ενάγουσα - εναγόμενη κατέθεσε παράλληλα και την από 22.12.2003 (αρ. εκθ. κατ. 1/2004) αγωγή της κατά του συζύγου της, ζητώντας την λύση του μετ` αυτού γάμου της, η οποία συνεκδικασθείσα με την από 17.11.2003 (αρ. εκθ κατ. 143/2004) αντίθετη αγωγή του συζύγου της, έγινε δεκτή ενώ απορρίφθηκε η δεύτερη από 17.11.2004 αγωγή του εναγομένου - ενάγοντος, όπως τούτο προκύπτει από την από 17.11.2004 βεβαίωση τουι Πρωτοδικείου Τριπόλεως, που η ενάγουσα - εναγομένη επικαλείται και προσκομίζει. Στις 3.5.2004 ο εναγόμενος - ενάγων κατέθεσε την με αρ. εκθ.κατ. 247/2004 αίτηση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως ζητώντας να κριθεί καταχρηστική η εκ μέρους της εναγούσης εναγομένης άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου, και να της αφαιρεθεί, να ανατεθεί δε αυτή στον ίδιο, η οποία απορρίφθηκε με την υπ` αριθμ. 332/2004 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου και στις 10.8.2004 κατέθεσε την από 9.8.2004 (αρ.εκθ. κατ. 196/10.8.2004), ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως, αίτηση με την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, η οποία επίσης απορρίφθηκε, με την υπ αριθ.71/2005 απόφαση του δικαστηρίου αυτού, κατά της οποίας έχει ασκηθεί η από 6-5-2005 (αρ.εκθ.κατ.21/290/2005) έφεση. Η διάσπαση της οικογενειακής συνοχής και οι βαθιές μεταβολές που συντελέσθηκαν στις σχέσεις των διαδίκων προς αλλήλους και προς τον ανήλικο, οι οποίες αποκλείουν κάθεσυνεννόηση επί των προσωπικών τους ζητημάτων και επί των αναφερομένων στον ανήλικο, που τακτικά χρησιμοποιείται ως όργανο για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων, κλόνισε σοβαρά την ψυχική ισορροπία του ανηλίκου, ο οποίος αισθάνθηκε, όπως ήταν φυσικό, μεγάλη ανασφάλεια. Υπό το κράτος αυτής της κατάστασης, η ενάγουσα - εναγόμενη, έχουσα την προσωρινή επιμέλειατου ανηλίκου βάσει της προμνησθείσης υπ` αριθμ.404/2003 αποφάσεως, άσκησε τα έναντι του ανηλίκου πρόσθετα καθήκοντα της με αυξημένηευθύνη προς αντιμετώπιση των ως άνω ειδικών περιστάσεων, εξασφαλίζοντας στον ανήλικο κατάλληλες συνθήκες προσαρμογής. Έτσι, αμέσως μετά την διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους η ενάγουσα - εναγόμενη φρόνησε να εγγράψει τον ανήλικο στον παιδικό σταθμό των εκπαιδευτηρίων "...", στον ... , που διαθέτουν υψηλό επίπεδο στην εκπαίδευση των παιδιών και από τον Σεπτέμβριο του 2003 άρχισε ο ανήλικος να παρακολουθεί την τάξη των προνηπίων. Κατά το πρώτο τρίμηνο η εικόνα του ανηλίκου ήταν καλή. Έδειχνε ήδη χαρούμενος και ευτυχισμένος στο σχολικό του περιβάλλον είχε καλές διαπροσωπικές σχέσεις, αν και μερικές φορές διεκδικούσε παιχνίδια με απότομο τρόπο από τους φίλους του. Γνώριζε τους κανόνες της τάξης, τους δεχόταν και τους ακολουθούσε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Είχε πλούσιο λεξιλόγιο και εκφραζόταν με άνεση. Ωστόσο, παρατηρήθηκε εμμονή του σε θέματα που του είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον του και αυτό τον εμπόδιζε να παρακολουθήσει την συζήτηση που γινόταν την συγκεκριμένη στιγμή, με αποτέλεσμα νά μην. έχει συνοχή και συνέχεια στις σκέψεις που εξέφραζε, ενώ καλή ήταν και η συμμετοχή του και στην αγγλική γλώσσα. Επαναλάμβανε τις λέξεις και συμμετείχε στις δραστηριότητες. Ωστόσο μετά από παρακολούθηση συγκεκριμένων εκδηλώσεων του παιδιού στην τάξη, διαπιστώθηκε από την σχολική ψυγολόνο... ότι ο ανήλικος χρειαζόταν περαιτέρω διερεύνηση από ειδικούς και συστήθηκε στην μητέρα του, η οποία συνεργάσθηκε άψογα μ` αυτήν όπως και με τις νηπιαγωγούς για να βοηθήσει τον ανήλικο στην προσαρμογή του, διαδικασία ψυχολογικής αξιολόγησης. Ενόψει του προβλήματος αυτού η ενάγουσα εναγόμενη, έχουσα την επιμέλεια του ανηλίκου, όπως προαναφέρθηκε, ενήργησε άμεσα και ξεκίνησε τη διαδικασία αυτή του παιδιού στην Ειδική Ερευνητική - Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα "...". Ο ανήλικος πράγματι εξετάσθηκε στην εν λόγω μονάδα και συγκεκριμένα στις 29.012004 έγινε η ψυχολογική εξέταση, στις 3.2.2004 παιδοψυχιατρική εξέταση και στις 1.3.2004 λογοπεδική και το συμβούλιο της διεπιστημονικής ομάδας έγινε στις 10.3.2004. Κατά την εξέταση εκτιμήθηκε ότι ο ανήλικος συνεργάζεται και επικοινωνεί αρκετά καλά.
Παρατηρήθηκε ότι είχε λίγο άγχος αποχωρισμού από την μητέρα του, ικανοποιητική γνωστική ανάπτυξη και δυσκολία στην ποιότητα της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης. Η δυσκολία ήταν εμφανής τόσο στη χρήση του λόγου και τη θεματολογία, όσο και στο συμβολικό παιχνίδι. Η δραστηριότητά του και το ενδιαφέρον χαρακτηρίσθηκε από μονότονη και ψυχαναγκαστική ενασχόληση με τα αντικείμενα και κρίθηκε ότι είχε ανάγκη βοηθείας από εδικό ψυχολόγο με ψυχοθεραπευτική προσέγγιση (παιγνιοθεραπεια, συμβολοποίηση). Κρίθηκε επίσης, απαραίτητο οι γονείς του ανηλίκου να έχουν και αυτοί συμβουλευτική συνεργασία για να τον βοηθήσουν από την πλευρά τους να ωριμάσει ψυχικά. Στην διαδικασία αυτή, όμως, δεν συμμετείχε ο εναγόμενος - ενάνων παρά το γεγονός ότι είχε ειδοποιηθεί τηλεφωνικά στις 19.01.2004 από τους υπεύθυνους της εν λόγω μονάδας, όπως τούτο προκύπτει από το από 11.3.2004 έγγραφο αυτής. Ο εναγόμενος ενάγων είχε προγραμματισμένη συνάντηση για ενημέρωση επί των αποτελεσμάτων του ανηλίκου στις 22.3.2004, αλλά η ενάγουσα δεν συμφώνησε να δοθούν τα αποτελέσματα και η συνάντηση ακυρώθηκε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του στις 22.3.2004. Μετά από συγκατάθεση της μητέρας, ορίσθηκε νέος χρόνος συνάντησης με τον πατέρα στις 26.4.2004, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων και η νέα συνάντηση ορίσθηκε για την 6.5.2004, η οποία και πραγματοποιήθηκε. Ψυχολογικές διαταραχές και μεγάλη δυσκολία συγκέντρωσης διεγνώσθη και από τον Ψυχίατρο Παιδοψυχολόγο του Πανεπιστημίου Παρισίων και Ψυχοθεραπευτή EFT ..... , όπως τούτο προκύπτει από την από 1.3.2004 ιατρική γνωμάτευση που ο εναγόμενος επικαλείται και προσκομίζει. Στην γνωμάτευση του αυτή ο ως άνω γιατρός αποδίδει τις ψυχολογικές διαταραχές του ανηλίκου στον πρόσφατο χωρισμό των γονιών του και το ξεριζωμό του από το περιβάλλον και το σπίτι που είχε μεγαλώσει και σημειώνει ότι η εξοικείωση σε ένα ριζικά νέο περιβάλλον έχουν προκαλέσει πολύ μεγάλη αναστάτωση στον ανήλικο, με έντονη ψυχική φόρτιση. Το σοκ από τη ριζική αυτή περιβαντολλογική αλλαγή έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, συνδυαζόμενη με την αποκοπή του από τον πατέρα του, με τον οποίο διατηρούσε μια ιδιαίτερη σχέση, που μέχρι τον χωρισμό του από αυτόν, του εξασφάλιζε καλή ψυχική ισορροπία. Η δυσμενής για την ψυχική του υγεία απομάκρυνση του από τον πατέρα του, έχει ενισχυθεί και από τη φυσική απομάκρυνση από τους πατρικούς γιαγιά και παππού με τους οποίους ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένος, εκτιμά δε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη αποκατάστασης της ψυχικής του ισορροπίας, με τηνδιόρθωση του πατρικού ελλείμματος που τόσο δραματικά βιώνει. Ωστόσο, ο ανήλικος, με την ως άνω υπεύθυνη συμπεριφορά της μητέρας του και την συμβολή των παραγόντων (δασκάλας και ψυχολόγου) του σχολείου του, κατά το δεύτερο τρίμηνο του σχολικού έτους 2003-2004 παρουσίασε βελτιωμένη εικόνα. Εμφανίσθηκε ανεξάρτητος και δραστήριος, κινούμενος με άνεση μέσαστην ομάδα χωρίς όμως να έχει σταθερές φιλίες.
Συμμετείχε με προθυμία στις δραστηριότητες της τάξης και έδειχνε να χαίρεται κάθε στιγμή. Είχε μεγάληλεκτική και εκφραστική ικανότητα και περιέγραφε με λεπτομέρεια γεγονότα και εικόνες από τη ζωή του. Βέβαια δεν συγκεντρωνόταν εύκολα, συχνά κλεινόταν στον εαυτό του και υπήρχαν στιγμές που δυσκολευόταν ναπαρακολουθήσει τη διαδικασία. Ωστόσο όταν κατάφερνε να συγκεντρωθεί, οι εργασίες του ήταν αρκετά προσεγμένες και συμμετείχε στις συζητήσεις της ομάδας. Κατανοούσε τις αριθμητικές έννοιες και ολοκλήρωνε με τον καλύτεροδυνατό τρόπο τις ασκήσεις προγραφής. Ως προς το μάθημα της αγγλικής γλώσσας, απλώς το παρακολουθούσε και κάποιες φορές επαναλάμβανε τις λέξεις, ενώ συμμετείχε με προθυμία στις δραστηριότητες. Μετά την ψυχολογική στήριξη του από τη μητέρα του και την ως άνω θεραπευτικήμονάδα, ο ανήλικος παρουσίασε ακόμη καλύτερη εικόνα. Ήδη παρακολουθεί τα μαθήματα της πρώτης Δημοτικού του ιδίου εκπαιδευτηρίου. Η προσαρμογή του στην τάξη ήταν χωρίς προβλήματα και συμμετείχε σε όλες τηςδραστηριότητες του τμήματος με ενδιαφέρον. Μαθησιακές δυσκολίες δεν αντιμετωπίζει και γενικά είναι μαθητής με πολλές δυνατότητες, τις οποίες καλλιεργεί με τη βοήθεια της δασκάλας και του σπιτιού, όπως προκύπτει απότην από ... βεβαίωση που η ενάγουσα επικαλείται και προσκομίζει και η οποία παραδεκτά λαμβάνεται υπ` όψη κατ` άρθρο 529 του Κ.Πολ.Δικ. Η ενάγουσα - εναγόμενη φροντίζει για την υγεία, την καλή διατροφή, την προετοιμασία του ανηλίκου στα μαθήματα του, την ψυχική του ηρεμία, την καλή εξωτερική του εμφάνιση, διαθέτοντας τον αναγκαίο προς τούτο χρόνο, που είναι αρκετός παρά το γεγονός ότι είναι εργαζόμενη και ο τόπος της εργασίας της είναι σε απόσταση από τόπο της κατοικίας της. Έχει, επίσης, εξασφαλίσει συνθήκες υγιεινούς διαβίωσης, αφού διαμένει σε ιδιόκτητο διαμέρισμα των γονέων της στο ..., μαζί με. τους γονείς της, από τους οποίους ο πατέρας της είναι γεωπόνος και η μητέρα της συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, και υψηλό βιοτικό επίπεδο, ενώ καταβάλλει προσπάθεια για την, κατά το δυνατό, ομαλή επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του. Βέβαια η ενάγουσα - εναγόμενη αποφάσισε μονομερώς και χωρίς να ζητήσει την γνώμη του εναγομένου - ενάγοντος συζύγου της και πατέρα του ανηλίκου για τον ως άνω τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτού (ανηλίκου) και μάλιστα στην αρχή είχε απαγορεύσει την προφορική και γραπτή ενημέρωσή του από την ως άνω θεραπευτική μονάδα. Δεν προέκυψε, ωστόσο, ιδιοτελής σκοπός αυτής, ούτε και επιβλαβής για τον ανήλικο τρόπος ασκήσεως της επιμέλειας, η οποία της είχε νόμιμα ανατεθεί, και μέσα στα πλαίσια αυτής ενήργησε ως άνω. Είναι γεγονός ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων είχε δυνατό δεσμό με τον πατέρα του, ο οποίος το υπεραγαπούσε και το υπεραγαπά, διέθετε δε, μέχρι την διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του, που φρόντιζε να έχει αρκετό, για την ψυχαγωγία του και την ορθή διαπαιδαγώγηση του.
Δυνατό δεσμό είχε και με την γιαγιά του, μητέρα του πατέρα του, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, είχε αναλάβει κατ`εξοχήν την φροντίδα του, αφού η ενάγουσα -εναγόμενη μητέρα ήταν εργαζόμενη και παράλληλα παρακολουθούσε μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Πατρών και ο χρόνος της ήταν περιορισμένος. Ωστόσο, σημαντικός ψυχικός και συναισθηματικός δεσμός, υχήρχε και με την μητέρα του η οποία ήταν και εξακολουθεί να είναι υπεύθυνη, σοβαρή, ώριμη και έντιμη μητέρα, αλλά και τρυφερή μαζί του. Τo υπεραγαπούσε και εξακολουθεί να το υπεραγαπά και διέθετε τον αναγκαίο χρόνο για την φροντίδα, την διαπαιδαγώγηση και την ψυχαγωγία του, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος της ήταν περιορισμένος λόγω των υπηρεσιακών της υποχρεώσεων και των μεταπτυχιακών της σπουδών. Τούτο προκύπτει από την κατάθεση της ενόρκως στο ακροατήριο του εκδόντος την εκκαλουμένη απόφαση δικαστηρίου μάρτυρός της (μητέρας της), η οποία δεν αναιρείται από τα αποδεικτικά μέσα που ο ενάγων επικαλείται και προσκομίζει. Το γεγονός ότι σε κάποια γιορτή υπήρξε απότομη με τον ανήλικο δεν μπορεί να οδηνήσει σε αντίθετη κρίση, αφού πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Είναι επίσης γεγονός ότι ο εναγόμενος -ενάγων διαθέτει περισσότεοο ελεύθερο χρόνο και ειδικές γνώσεις οι οποίες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων και την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και φαντασία του ανηλίκου. Τις γνώσεις του αυτές, αλλά και την πείρα του ο εναγόμενος - ενάγων μπορεί άνετα να προσφέρει στοv ανήλικο και χωρίς να έχει την επιμέλεια του ανηλίκου, μέσα στα πλαίσια της γονικής μέριμνας και να προσφέρει πολλά κατά την άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας μαζί του. Επί πλέον το αγόρι έχει απόλυτη ανάγκη το ανδρικό πρότυπο που εμπνέει ο πατέρας, όπως βάσιμα ισχυρίζεται ο εναγόμενος ενάγων.
Το ανδρικό τούτο πρότυπο ο ανήλικος δεν πρόκειται να στερηθεί, δεδομένου ότι ο ενάγων - εναγόμενος ασκεί ανελλιπώς το δικαίωμα επικοινωνίας με τον ανήλικο γιό του και ο χρόνος αυτός κρίνεται ικανός ώστε να του δώσει το ανδρικό φρόνημα που επιθυμεί. Τέλος, το γεγονός ότι αντικειμενικά οι συνθήκες διαβίωσης στην ... είναι καλύτερες από αυτές των Αθηνών δεν μπορεί να επηρεάσει την κρίση του δικαστηρίου, αφού προέχει η συναισθηματική και ψυχική ισορροπία και εξέλιξη του ανηλίκου. Κατά την κρίση, λοιπόν, του δικαστηρίου, συναγομένη από την προσήκουσα αξιολόγηση όλων των προσκομιζομένων αποδεικτικών στοιχείων, το αληθές συμφέρον του ανηλίκου επιβάλλει, υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, να εξακολουθήσει η άσκηση της επιμέλειας αυτού από την ενάγουσα - εναγόμενη μητέρα, με την ανάθεση της οριστικής επιμέλειας σ` αυτήν, η οποία παρέχει όλα τα εχέγγυα για την ανατροφή, επίβλεψη, εκπαίδευση αυτούκαι την εν γένει ψυχοσωματική του ανάπτυξη για το σκοπό της εξελίξεως του σε ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα, ενόψει και του στενού δεσμού τουανηλίκου με την μητέρα, η οποία παρέχει την δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικά την διαπαιδαγώγηση του ανηλίκου και να επιδράσει ωφέλιμα επ` αυτού. Επί πλέον ο ανήλικος έχει ήδη εξοικειωθεί με το νέο του περιβάλλον, τοοποίο φαίνεται ότι είναι αποδεκτό από τον ίδιο. Η τυχόν ανάθεση της οριστικής επιμέλειας στον πατέρα του και η επιστροφή του στην ..., θα δημιουργήσειαναστάτωση στον ήδη διαμορφωθέντα τρόπο της ζωής του.
Με βάση τις ανωτέρω παραδοχές το Εφετείο απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος κατά της πρωτόδικης απόφασης που είχε απορρίψει την αγωγή τούτου και είχε δεχθεί την αγωγή της αναιρεσίβλητης και είχε αναθέσει την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους στην αναιρεσίβλητη. Έτσι που έκρινε το Εφετείο, το οποίο όπως προκύπτει από την απόφαση συνεκτίμησε και την γνώμη του ανηλίκου κατά τη γενόμενη επικοινωνία με αυτό το μεν δεν παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 1511 Α.Κ. και 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την άσκηση των δικαιωμάτων των παιδιών που κυρώθηκε με το ν.2502/1997, το δε δεν στέρησε την απόφασή του νόμιμης βάσης καθόσον διέλαβε σ`αυτή πλήρεις, σαφείς και όχι αντιφατικές αιτιολογίες που στηρίζουν το αποδεικτικό του πόρισμα, το οποίο εκτίθεται με σαφήνεια γι` αυτό και ο τρίτος και τέταρτος λόγος της αναίρεσης αντίστοιχα από τους αριθμούς 1 και 19 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. με τους οποίους υποστηρίζονται τ` αντίθετα πρέπει ν` απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατά τα λοιπά οι ίδιοι λόγοι είναι απορριπτέοι ως απαράδεκτοι διότι οι δι`αυτών προβαλλόμενες αιτιάσεις ανάγονται στην εκτίμηση των πραγμάτων και την αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που δεν ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 29.9.2006 αίτηση του Χ1 για αναίρεση της 91/2006 αποφάσεως του Εφετείου Ναυπλίου.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης από χίλια οκτακόσια (1.800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 18 Μαΐου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του την 1η Ιουνίου 2009. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
