Αριθμός κατάθεσης α`αγωγής 11603/2009
Αριθμός κατάθεσης β` αγωγής 9966/2009
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΑΜΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τις Δικαστές, Παρθένα Ιωαννίδου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Θεοκτή Νικολαϊδου- Πρωτοδίκη, Ευαγγελία Αρβανίτου, Πρωτοδίκη - Εισηγήτρια, και από τη Γραμματέα, Μαρία Ναλμπάντη.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 7 Ιανουαρίου 2010 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Α. ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ .... το γένος ..... , κατοίκου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, οδός ..... αριθμ. .. , η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Δημητρίου Σδούκου (ΑΜΔΣΘ 5119).
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ : ............. , κατοίκου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, οδός ...... , ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Βασίλειο Χρηστομάνο (ΑΜΔΣΘ 7305)
Β. ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ...... κατοίκου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, οδός .. , ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Βασίλειο Χρηστομάνο (ΑΜΔΣΘ 7305)
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: ..... το γένος .... , κατοίκου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, οδός ..... , η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Δημητρίου Σδούκου (ΑΜΔΣΘ 5119).
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 20-3-2009 αγωγή της
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 10-3-2009 αγωγή του.
Κατά τη συζήτηση της αγωγής, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Μεταξύ των ρυθμίσεων του Συντάγματος, που προστατεύουν ιδιαίτερες εκδηλώσεις της προσωπικότητας του ανθρώπου με την αναγωγή τους σε ατομικά δικαιώματα, περιλαμβάνεται και η διάταξη του άρθρου 9Α, η οποία προστέθηκε κατά την συνταγματική αναθεώρηση του έτους 2001 που ολοκληρώθηκε με το Ψήφισμα της 6-4-2001 της Ζ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων (ΦΕΚ 85/Α/18-4- 2001) σύμφωνα με την οποία "Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως ο νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από Ανεξάρτητη Αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί όπως ο νόμος ορίζει". Η διάταξη αυτή αναγνωρίζει το δικαίωμα του προσώπου στην προστασία των προσωπικών του δεδομένων. Στο πεδίο εφαρμογής της εντάσσεται κάθε ενέργεια συλλογής, επεξεργασίας και χρήσης των προσωπικών δεδομένων του προσώπου, η οποία πραγματοποιείται με οποιοδήποτε μέσο. Με την εισαγωγή της ανωτέρω ρυθμίσεως, συγκροτείται το ιδιαίτερο συνταγματικό\έ)οεισμα των δικαιωμάτων που ήδη έχουν καταστεί τμήμα της εσωτερικής έννομης τάξης, μετά την κύρωση με το Ν. 2068/1992 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία του ατόμου από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία πληροφοριών προσωπικού χαρακτήρα και μετά τον Ν. 2472/1997, ο οποίος ενσωμάτωσε στο εθνικό δίκαιο τους κανόνες της Οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως διατάξεις αυτού, σε σχέση με τον τηλεπικοινωνιακό τομέα εξειδικεύονται και συμπληρώνονται από το Ν. 2774/1999 (βλ. Βενιζέλου Το Αναθεωρητικό Κεκτημένο σελ. 148-150). Ειδικότερα, με τις διατάξεις του Ν. 2472/1997, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τους Ν. 2819/2000 και 2915/2001, θεσπίζονται οι ειδικοί κανόνες που ισχύουν για τη προστασία της προσωπικότητας του ανθρώπου από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και προσδιορίζονται οι όροι, που καθιστούν τις σχετικές ενέργειες συνταγματικά ανεκτές (για τον Ν 2472/1997 βλ. Αλεξανδροπούλου-Αιγυπτιάδου, Ζητήματα από το Δίκαιο Πληροφορικής εκδ. 2002). Όπως συνάγεται από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 και 3 παρ. 1 και 2 του Ν 2472/1997, στην έννοια του αρχείου δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα περιλαμβάνεται ένα σύνολο πληροφοριών που αναφέρονται σε συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο, η ταυτότητα του οποίου είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, ενώ στην έννοια της επεξεργασίας τέτοιων δεδομένων εμπίπτει οποιαδήποτε σχετική με αυτά εργασία ή σειρά εργασιών προερχόμενη από τρίτο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, εξαιρουμένων μόνο των περιπτώσεων επεξεργασίας εκ μέρους φυσικών προσώπων για την άσκηση αποκλειστικά οικιακών ή προσωπικών δραστηριοτήτων. Η επεξεργασία τέτοιων πληροφοριών (προσωπικών δεδομένων), επιτρέπεται μόνο όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεση του σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 Ν 2472/1997 ενώ κατ` εξαίρεση επιτρέπεται, μόνο εφόσον συντρέχει κάποια από τις περιπτώσεις που ορίζονται στην δεύτερη παράγραφο του ιδίου άρθρου και επιπλέον με την επιφύλαξη της διατάξεως της παραγράφου 3 του ιδίου άρθρου του νόμου αυτού περί τήρησης των εκδοθέντων κανονισμών από την προβλεπόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 9Α εδ. β 10 9Α του αναθεωρημένου Συντάγματος και εκείνες των άρθρων 15-20 Ν. 2472/1997 ανεξάρτητη Αρχή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Εφόσον η επεξεργασία των πληροφοριών αυτών πραγματοποιείται χωρίς τη συνδρομή των όρων που την καθιστούν κατ` εξαίρεση επιτρεπτή, εκτός από τις απειλούμενες από τις διατάξεις των άρθρων 21 και 22 Ν. 2472/1997 διοικητικές και ποινικές κυρώσεις, επιπροσθέτως με τη διάταξη του άρθρου 23 του νόμου αυτού εισάγεται αστική ευθύνη του υπόχρεου σε αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, της οποίας το κατώτερο ύψος προσδιορίζεται στο ποσό των 2.000.000 δραχμών εφόσον δεν επιδιώκεται η καταβολή μικρότερου ποσού.
Επομένως, η συλλογή από τρίτους πληροφοριών, που αφορούν σε ερωτική ή άλλη απόρρητη σχέση του ιδιωτικού βίου ορισμένου προσώπου, η οποία επιχειρείται χωρίς τη συγκατάθεση αμφοτέρων των μερών της σχέσης, εφόσον δεν εμπίπτει σε κάποια από τις εξαιρέσεις των άρθρων 9 ή 9Α του Συντάγματος, αποτελεί παραβίαση των διατάξεων αυτών και η χρήση τέτοιων στοιχείων ως αποδεικτικών μέσων αποκλείεται σύμφωνα με την προστεθείσα κατά την προαναφερόμενη συνταγματική αναθεώρηση διάταξη του άρθρου 19 σύμφωνα με την οποία "Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων" κατά δε την παρ. 3 του ιδίου άρθρου, "απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α".
Με τις από 20-3-2009 και 10-3-2009 αγωγές, η ενάγουσα (...) και ο ενάγων (...........), που είναι σύζυγοι, επικαλούμενοι ο καθένας τους, τη σε βάρος του ανάρμοστη και ανοίκεια συμπεριφορά του άλλου, η οποία αποτέλεσε και την αποκλειστική αιτία του σοβαρού κλονισμού των μεταξύ τους σχέσεων, ζητούν τη λύση του γάμου τους καθ` ότι η εξακολούθηση αυτής είχε βάσιμα καταστεί αφόρητη για τον καθένα τους, από λόγους που αφορούν αποκλειστικά τον αντίδικο τους και να κηρυχθεί ο εναγόμενος εκάστης των αγωγών υπαίτιος της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης τους. Με τέτοιο περιεχόμενο οι υπό κρίση αγωγές, παραδεκτά εισάγονται για να συζητηθούν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου που είναι αρμόδιο καθ! ύλη και κατά τόπο (άρθρα 18 παρ.1 και 39 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (άρθρα 591 παρ.1 εδ.α`, 592 - 613 ΚΠολΔ). Είναι όε νόμιμες, στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 1438 και 1439 παρ. 1 και 2 του ΑΚ. πλην του αιτήματος να κηρυχθούν οι εναγόμενοι υπαίτιοι του διαζυγίου, το οποίο δεν είναι νόμιμο και πρέπει να απορριφθεί, αφού το στοιχείο της υπαιτιότητας έχει πλέον αποχωρισθεί από την εννοιολογική διάρθρωση του ισχυρού κλονισμού, ο οποίος κρίνεται αντικειμενικά (ΑΠ 669/2005, Δνη 2005,1076, ΑΠ359/2004, Δνη 2005,1422).
Πρέπει, επομένως, να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς την ουσιαστική τους βασιμότητα, συνεκδικαζόμενες, εφόσον εκκρεμούν ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου, αφορούν τους ίδιους διαδίκους, υπάγονται στην ίδια διαδικασία, επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246 και 591 ΚΠολΔ.) δεδομένου ότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ενάγουσας- εναγομένης προς απόδειξη της ειδικής πληρεξουσιότητας του για τη διεξαγωγή της δίκης που αφορά σε γαμικές διαφορές προσκομίζει το με αριθμό 5222/30-12- 2009 πληρεξούσιο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης, Χριστίνας Στρογγυλή Γκαλιμάνη.
Ο ενάγων με τις νόμιμα κατατιθέμενες προτάσεις του, ισχυριζόμενος ότι συντρέχουν και έτερα πλην των εκτιθεμένων στην ένδικη αγωγή του κλονιστικά περιστατικά στο πρόσωπο της συζύγου του (εξωσυζυγική σχέσης αυτής), συνεπεία των οποίων επήλθε η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης τους, διευρύνει ανεπίτρεπτα την ιστορική βάση της αγωγής του και ως εκ τούτου η μεταβολή αυτή κρίνεται απορριπτέα ως απαράδεκτη [ΑΠ 1612/1983, ΝοΒ/1984,60].
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα, που εξετάσθηκε με επιμέλεια της ενάγουσας -εναγομένης και την ανωμοτί κατάθεση του ενάγοντος - εναγομένου στο ακροατήριο, και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, που λαμβάνονται υπόψη άλλα προς άμεση απόδειξη και άλλα για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για κάποια από τα οποία γίνεται ιδιαίτερη μνεία παρακάτω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της διαφοράς, τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 ΚΠολΔ), εκτός από τα έγγραφα που ο εναγόμενος - ενάγων επικαλείται μεταξύ των εγγράφων προς απόδειξη των ισχυρισμών του, ήτοι οι από 4/11/2009 επιστολές μέσω διαδικτύου, οι οποίες έχουν αποσταλεί από την ηλεκτρονική διεύθυνση της ενάγουσας - εναγόμενης και έχουν παραληφθεί στην ίδια διεύθυνση, δεδομένου, ότι δεν προκύπτει, ούτε άλλωστε ο εναγόμενος ισχυρίζεται, ότι ο ίδιος έχει τη συγκατάθεση του αποστολέα των εν λόγω επιστολών εν προκειμένω της ενάγουσας, που αφορούν αποκλειστικά σχέση του ιδιωτικού βίου της (ενάγουσας), να λάβει γνώση του περιεχομένου τους, η δε κτήση εκ μέρους του του ανωτέρω αποδεικτικού μέσου αποτελεί σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στη προηγούμενη νομική σκέψη παράβαση της διατάξεως του άρθρου 9 του Συντάγματος και επομένως το Δικαστήριο οφείλει να μην το λάβει υπ` όψιν του, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους θρησκευτικό γάμο κατά το Ορθόδοξο Δόγμα στις 18-6-2005 στον Aγιο Παύλο θεσσαλονίκης, (βλ. σχετ. το από 29/6/2005 ακριβές αντίγραφο της με αριθμό 13/Δ/2005 ληξιαρχικής πράξης γάμου του Ληξίαρχου του Αγίου Παύλου) από τον οποίο δεν απέκτησαν τέκνα. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων αρχικά υπήρξε αρμονική, η ατυχής, όμως εξέλιξη δυο κυήσεων της ενάγουσας, προκάλεσε τριγμούς στις μεταξύ των διαδίκων - συζύγων σχέσεις. Και τούτο διότι ο σύζυγος απαίτησε κατά τρόπο πιεστικό από τη σύζυγο του να προέλθουν σε νέα προσπάθεια τεκνοποίησης, γεγονός, το οποίο, όμως, είχε αποκλειστεί από τον ιατρό της τελευταίας τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα προκειμένου να επανέλθει αυτή όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά δεδομένης της ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας που υπέστη ένεκα της μη τελεσφόρησης των προσπαθειών τους για απόκτηση τέκνου. Η επιμονή, όμως, του συζύγου να ικανοποιήσει τη δική του ως άνω επιθυμία, παρά τις συστάσεις του θεράποντος ιατρού της συζύγου του αλλά και την επεφρασμένη επιθυμία της ιδίας περί προσωρινής αναβολής των σχετικών προσπαθειών τους για τεκνοποιία, προκάλεσε ρήξη στις μεταξύ των συζύγων σχέσεις. Η ενάγουσα, ευρισκόμενη σε κακή ψυχολογική διάθεση δοθέντος ότι για να ανακτήσει την ψυχική ηρεμία της κατέφυγε σε υποστηρικτική ψυχολογική θεραπεία από τον Οκτώβριο του 2008, και ερχόμενη αντιμέτωπη με την πλήρη άρνηση του συζύγου της να κατανοήσει και να σεβασθεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, ζήτησε απ`αυτόν να αποχωρήσει από την συζυγική οικία, που τυγχάνει ιδιοκτησίας της, καθόσον δεν ηδύνατο να αντέξει πλέον την πίεση και φόρτιση που προκαλούσε σ`αυτήν η συμπεριφορά του συζύγου της.
Τελικά, ο σύζυγος απεχώρησε από τη συζυγική εστία το Φεβρουάριο του 2009, έκτοτε δε ζουν σε χωριστές οικίες. Περί των ανωτέρω κατέθεσε κατά τρόπο σαφή και ορισμένο η εξετασθείσα επιμέλεια της ενάγουσας μάρτυρας, μητέρα αυτής. Περαιτέρω από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε η ιστορική βάση της αγωγής του ενάγοντος, και δη οι σχετικοί ισχυρισμοί του ότι η εναγόμενη σύζυγος του συμπεριφέρονταν κατά τρόπο σκαιό απευθύνοντας του κατηγορίες ότι αυτός ήταν ο υπαίτιος για την μη τελεσφόρηση των προσπαθειών τους γι`απόκτηση τέκνου. Από τα προεκτεθέντα περιστατικά, τα οποία έπληξαν την κοινωνία του γάμου των διαδίκων και οδήγησαν στη σωματική, ψυχική και πνευματική απομάκρυνση τούτων, αποδεικνύεται, ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, από λόγους που αφορούν αποκλειστικά στο πρόσωπο του εναγόυενου συζύγου, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τη σύζυγο -ενάγουσα. Σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, πρέπει να γίνει δεκτή η με στοιχεία (Α) αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και να απορριφθεί με στοιχεία (Β) αγωγή και να λυθεί ο μεταξύ των διαδίκων υφιστάμενος γάμος. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφισθούν στο σύνολο τους λόγω της μεταξύ αυτών σχέσης ως συζύγων (άρθρο 179 του Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις με αριθμό κατάθεσης 11603/2009 και 9966/2009 αγωγές κατ` αντιμωλία των διαδίκων
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τη με αριθμό κατάθεσης 9966/2009 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ τη με αριθμό κατάθεσης 11603/2009 αγωγή
ΑΠΑΓΓΕΑΕΙ τη λύση του μεταξύ των διαδίκων θρησκευτικού γάμου που τελέστηκε κατά το Ορθόδοξο Δόγμα στις 18-6-2005 στον Άγιο Παύλο θεσσαλονίκης.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων το σύνολο της δικαστικης δαπάνης
ΚΡΙΘΗΚΕ αποφασίσθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 30-4-2010 και δημοσιεύθηκε στο ίδιο μέρος σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 7-5-2010, παρουσία της γραμματέα της έδρας, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων αυτών.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
