Νομολογία Ευρωπαϊκού Δικαίου

Κατοικία προσώπου. Η γυναίκα δεν έχει την ίδια κατοικία με το σύζυγό της όπως οριζόταν κατά το δίκαιο που ίσχυε πριν το ν. 1329/1983. Η κατοικία της συζύγου κρίνεται σύμφωνα με το άρθρο 51 του ΑΚ, έστω και αν δεν υπάρχει διακοπή της έγγαμης συμβίωσης.

Προσβολή πατρότητας. Βάσει  της σχετικής αγωγής. Αποσβεστική προθεσμία άσκησης  του εν λόγω δικαιώματος. Σπουδαίος λόγος για τη μη προσβολή  της πατρότητας από τη μητέρα   κατά την διάρκεια του γάμου. Αποτελούν οι απειλές  του συζύγου  κατά της ζωής και  σωματικής ακεραιότητας  με σκοπό  την αποτροπή της εγέρσεως  της σχετικής  αγωγής.

Η ονοματοδοσία ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνεται στις εξουσίες της γονικής μέριμνας. Επί διαφωνίας των γονέων, αποφασίζει το Δικαστήριο, το οποίο δεν δεσμεύεται από τα αιτήματα των διαδίκων ή από το γεγονός ότι το ανήλικο είναι ήδη βαπτισμένο, αλλά λαμβάνει υπόψη του το συμφέρον του τέκνου

Γονική μέριμνα. Η ρύθμιση της άσκησής της, σε περίπτωση διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, γίνεται από το δικαστήριο. Εάν το συμφέρον του τέκνου το επιβάλλει, τότε το Δικαστήριο έχει την εξουσία να κατατμήσει την άσκηση της γονικής μέριμνας και να αναθέσει μερικώς μόνο στον ένα γονέα την άσκησή της ως προς ορισμένο τομέα. Προσωρινή εκ περιτροπής ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας στον καθένα εκ των γονέων, οριστική ανάθεση της επιμέλειας του ανηλίκου στον ένα μόνο γονέα και της διοίκησης της περιουσίας του, καθώς και της εκπροσώπησής του από κοινού σε αμφότερους τους γονείς.

Γονική μέριμνα ανηλίκου τέκνου που γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του. Αυτή ασκείται από τη μητέρα. Εκούσια αναγνώριση. Προϋποθέσεις άσκησης της γονικής μέριμνας και από τον πατέρα. Αφαίρεση της γονικής μέριμνας από γονέα με δικαστική απόφαση αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1532 του ΑΚ. Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας από τον πατέρα. Το δικαστήριο συνεκτιμά και τη γνώμη του ανηλίκου.

Παραχώρηση της χρήσεως της οικογενειακής στέγης. Ειδικές συνθήκες δυνάμει των οποίων παραχωρείται η οικογενειακή στέγη. Η παραχώρηση δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα. Διαρκεί, όσο και η διάσταση. Κρίθηκε εν προκειμένω να παραχωρηθεί η χρήση της οικογενειακής στέγης στη σύζυγο μέχρι την αμετάκλητη λύση του γάμου. Μετοίκηση του συζύγου από το ακίνητο που ανήκει στην ιδιοκτησία του.

Γονική μέριμνα : ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας στη μητέρα της ανήλικης. Κριτήρια για την ανάθεση συνιστούν το φύλο, η ηλικία, ο ψυχικός δεσμός με τη μητέρα, η ικανότητα της μητέρας για σωστή διαπαιδαγώγηση και φροντίδα, η προσπάθεια της μητέρας για διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας της ανήλικης θυγατέρας και η δημιουργία ενός οικογενειακού περιβάλλοντος που διακρίνεται από ηρεμία και ομαλότητα. Μόνον η σχέση της μητέρας με άλλον άνδρα δεν συνεπάγεται τη δημιουργία ακατάλληλων συνθηκών για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση της ανήλικης. Διατροφή ανηλίκου : το ανήλικο τέκνο δικαιούται να απαιτήσει διατροφή σε χρήμα από τους γονείς του, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις, εφόσον το τέκνο στερείται εισοδημάτων από την περιουσία του ή την εργασία του. Στις μηνιαίες ανάγκες του τέκνου συγκαταλέγονται οι προσωπικές υπηρεσίες της μητέρας, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα. Στις οικονομικές δυνάμεις του γονέα συνυπολογίζεται και το επίδομα ανεργίας που λαμβάνει από τον ΟΑΕΔ.

Γονική μέριμνα: περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του σε κάθε υπόθεση, δίκη ή δικαιοπραξία, η επιμέλεια του προσώπου περιλαμβάνει, ειδικότερα, την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση, την εκπαίδευση και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του.Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου, η γνώμη του οποίου ζητείται και συνεκτιμάται, ανάλογα με την ωριμότητα του, δεν είναι απαραίτητο στην απόφαση του δικαστηρίου να αναφέρεται η γνώμη του ανήλικου τέκνου, ούτε επιβάλλεται στο δικαστήριο να συμμορφωθεί με τη γνώμη του.Η ανάθεση του συνόλου της γονικής μέριμνας στον ένα γονέα δικαιολογείται, μόνον όταν συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, αν δεν συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει την από κοινού άσκηση των υπόλοιπων, πλην της επιμέλειας, λειτουργιών της γονικής μέριμνας, ώστε να μη δημιουργηθεί αίσθημα αποξένωσης του πατέρα από το ανήλικο τέκνο, να μην αποτραπεί η απόκτηση εμπράγματων δικαιωμάτων από το ανήλικο με γονική παροχή ή δωρεά από τον πατέρα του και τους γονείς του και να ενδυναμωθείτο αίσθημα συμμετοχής του πατέρα στην ανατροφή του ανήλικου τέκνου.

Ισότητα φύλων. Οι διατάξεις του Ν. 1329/1983 ισχύουν και για το διάστημα από 1-1-1983 μέχρι 17-2-1983, όπου υπήρχε νομοθετικό κενό. Διατροφή συζύγων, επί διακοπής της συμβιώσεως. Προϋποθέσεις. Υπό τον Ν.1329/1983, αόριστη η σχετική αγωγή, αφού δεν εκθέτει τις οικογενειακές  ανάγκες στη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης.

Η ιδιωτική συμφωνία συζύγων σε διάσταση για παραχώρηση της άσκησης της γονικής μέριμνας από τον ένα στον άλλον έναντι οικονομικού
ανταλλάγματος είναι σύμβαση αιτιώδους αναγνώρισης χρέους- ακυρότητα της σύμβασης λόγω αντίθεσης στα χρηστά ήθη- απόρριψη αιτήματος για καταβολή του ανταλλάγματος λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού.

Επιμέλεια τέκνων. Στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του τέκνου. Το συμφέρον του τέκνου, ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο, εξειδικεύεται από το Δικαστήριο της ουσίας. Η υπαιτιότητα των γονέων, ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, δεν ασκεί επιρροή, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαιτίου  έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας - επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της εκτάσεως και της βαρύτητας της συμπεριφοράς αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς. Υποχρέωση του Δικαστηρίου να εξετάζει και το ίδιο το τέκνο, εφόσον αυτό κρίνεται ώριμο. Η κρίση περί την ύπαρξη ή μη τέτοιας ωριμότητας σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων και δεν απαιτείται ειδική αιτιολογία, ούτε επιτρέπεται αναιρετικός έλεγχος. Κατ` έφεση ανάθεση της επιμέλειας 10χρονου άρρενος τέκνου στον πατέρα του. Προβλήματα ψυχικής υγείας της μητέρας

Ειδική διαδικασία ρύθμισης επιμέλειας ανηλίκων τέκνων. Προϋποθέσεις για την ανάθεση της οριστικής επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων στον ένα γονέα. Συνεκτιμάται από το δικαστήριο και η γνώμη των τέκνων, εφόσον είναι σε ηλικία που δύνανται να τη διατυπώσουν. Κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειας είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου. Το συμφέρον του τέκνου συνιστά αόριστη νομική έννοια. Συνέπειες. Στην προκειμένη περίπτωση η επιμέλεια των τέκνων ανατέθηκε στον πατέρα. 

Αδικοπραξία. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης και ψυχικής οδύνης. Κριτήρια βάσει των οποίων προσδιορίζεται το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης. Δικαίωμα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης υφίσταται και υπέρ της εγκύου που έχασε το κυοφορούμενο λόγω αδικοπραξίας, καθώς επίσης και υπέρ του συζύγου αυτής

Επώνυμο έγγαμης γυναίκας. Κρίσιμος ο χρόνος τέλεσης του γάμου για την εφαρμογή ή μη του άρθρου 1388 ΑΚ, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το ν. 1329/1983. Μετά τη λύση γάμου που είχε τελεσθεί πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 1329/1983, η γυναίκα εγκαταλείπει το όνομα του συζύγου και φέρει το πατρικό επώνυμο. Αν όμως η γυναίκα απέκτησε επαγγελματική ή καλλιτεχνική φήμη με το επώνυμο του συζύγου της, μπορεί να ζητήσει δικαστικά να συνεχίσει να το χρησιμοποιεί και μετά τη λύση του γάμου. Ο σύζυγος μπορεί να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι από τη χρησιμοποίηση του δικού του επωνύμου βλάπτονται κάποια συμφέροντά του. Δεν απεδείχθη σοβαρή βλάβη των προσωπικών συμφερόντων του ενάγοντα που να οφείλεται στη χρησιμοποίηση του επωνύμου του από την πρώην σύζυγό του.

Οικογενειακό δίκαιο. Προσβολή της πατρότητας του τέκνου από τη μητέρα. Η σχετική αγωγή στρέφεται κατά του τέκνου ή του ειδικού επιτρόπου και του συζύγου. Στοιχεία της αγωγής για το ορισμένο αυτής. Η αγωγή είναι απαράδεκτη αν περάσει ένα έτος από τον τοκετό ή έξι μήνες αφότου λύθηκε ή ακυρώθηκε ο γάμος με το σύζυγό της.

Καταδίκη ιατρού για ανεπίτρεπτη διακοπή της εγκυμοσύνης, η οποία συνέβη στο ιδιωτικό του ιατρείο χωρίς τα κατάλληλα μέσα και όχι σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα και χωρίς να προηγηθούν οι αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις με αποτέλεσμα την πρόκληση θανάτου της εγκύου. Καταδίκη του αναισθησιολόγου για άμεση συνδρομή. 

Επειδή από την κύρια αποδεικτική διαδικασία, τα έγγραφα που διαβιβάστηκαν, τις μαρτυρίες των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, σε συνδυασμό και με τις απολογίες των κατηγορουμένων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα:

Την 14 Φεβρουαρίου 2001 και περί ώρα 19.00 η ηλικίας 25 χρόνων, έγγαμη και μητέρα δύο παιδιών, Θ.Ν., κάτοικος Π. Νομού Σερρών, συνοδευομένη από το σύζυγό της προσήλθε στο ιατρείο του ιδιώτη μαιευτήρα-χειρουργού γυναικολόγου-πρώτου των κατηγορουμένων, που λειτουργεί στη Δ. και επί της οδού..., για εξέτασή της, κατά την οποία διακριβώθηκε πως είχε καταστεί έγκυος και διαγνώσθηκε εγκυμοσύνη της κατά το χρονικό στάδιο της όγδοης εβδομάδας. Μετά από ενημέρωσή της, παρουσία του συζύγου της, από τον θεράποντα γιατρό και ενόψει της πρόσφατης -προ πενταμήνου τεκνοποιήσεώς της με επέμβαση καισαρικής τομής, αποφασίσθηκε η διακοπή της εγκυμοσύνης της με τεχνητό τρόπο, ήτοι αυτόν της εκτρώσεως. Πράγματι στις 16.2.2001 προσήλθε με το σύζυγό της στο ιδιωτικό ιατρείο του πρώτου κατηγορουμένου, όπου ανέμενε αυτός και ο δεύτερος κατηγορούμενος αναισθησιολόγος ιατρός, φίλος του πρώτου, ο οποίος (πρώτος) διατηρεί στην Δ. ιδιωτική μαιευτική κλινική, όπου στο παρελθόν η Θ.Ν. είχε γεννήσει το δεύτερο παιδί της. Ενώ είχε προχωρήσει η αναισθησία, η περαιτέρω επέμβαση διακόπηκε λόγω αιφνίδιας διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Για το λόγο αυτό συμφωνήθηκε νέο ραντεβού για την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2001 στο ιατρείο του πρώτου κατηγορουμένου. Πράγματι στις 18 Φεβρουαρίου 2001 και περί ώρα 10η προσήλθαν στο ιατρείο η Θ.Ν., ο σύζυγός της Κ.Γ. και οι δύο κατηγορούμενοι και άρχισε η επέμβαση, δηλαδή ο δεύτερος νάρκωσε την έγκυο και ο πρώτος με τα κατάλληλα ιατρικά εργαλεία προχώρησε στην απόξυση της μήτρας. Μετά από λίγη ώρα ακούστηκε ασυνήθιστη φωνή της Θ.Ν. και έντονη στιχομυθία των κατηγορουμένων, από την οποία ο σύζυγος Κ.Γ. κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στο μεταξύ περί ώρα 10.20 είχε προσέλθει στο ιατρείο και ο συγχωριανός του ζεύγους μάρτυρας Σ.Π. με τη σύζυγό του για ιατρική τηςεξέταση. Σε λίγο, ο πρώτος κατηγορούμενος, εμφανώς έντονα ανήσυχος, είπε στον Κ.Γ. να μεταβεί στην κλινική του για να παραλάβει μηχάνημα παροχής οξυγόνου (ABU), πράγμα που αυτός έκανε, ενώ επιστρέφοντας διαπίστωσε στο ιατρείο μεγάλο πανικό. Μπήκε στο δωμάτιο όπου γινόταν η επέμβαση και ύστερα από παράκληση των κατηγορουμένων κράτησε με το χέρι του ένα μπουκάλι με ορό, το οποίο στη συνέχεια κράτησε ο μάρτυρας Σ.Π., ο οποίος επίσης είχε εισέλθει στο δωμάτιο, επειδή δεν υπήρχε το κατάλληλο εργαλείο (στατό), για να κρεμαστεί ο ορός, ενώ οι κατηγορούμενοι προσπαθούσαν να επαναφέρουν την αναπνοή της εγκύου. Ενόψει της άσχημης κατάστασης της Θ.Ν., οι κατηγορούμενοι αποφάσισαν να καλέσουν τον μάρτυρα καρδιολόγο Α.Μ., ο οποίος με ειδικό μηχάνημα (απεινιδωτή) προσπάθησε να συνεφέρει την Θ.Ν., χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ετσι οι ιατροί αποφάσισαν την μεταφορά της στο Νοσοκομείο Δ. Για το λόγο αυτό κάλεσαν δύο φορές ασθενοφόρο, τη δεύτερη φορά εφοδιασμένο με "απεινιδωτή", το οποίο περί τις 11.30 της ίδιας μέρας την μετέφερε στο Γενικό Νοσοκομείο Δ., όπου οι ιατροί διαπίστωσαν το θάνατό της. Από τη διενεργηθείσα νεκροτομή διαπιστώθηκε ότι ο θάνατος της Θ.Ν. επήλθε από υπογλυκαιμικό σοκ και σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου, που υπογράφει ο διενεργήσας τη νεκροτομή ιατροδικαστής Μ. Γ., ο θάνατος επήλθε περί ώρα 10.30 στο ιατρείο του πρώτου κατηγορουμένου. Oσoν αφορά το ιατρείο του πρώτου κατηγορουμένου όπου πραγματοποιήθηκε η επέμβαση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα και εν πάσει περιπτώσει ιατρείο, όπου μπορούσε, χωρίς κίνδυνο ζωής, να πραγματοποιηθεί μία επέμβαση όπως τεχνητή διακοπή κυήσεως (βλ. την ΥΑ Α3β/Οικ 2799 της 25/27.2.1987, τρόπος προστασίας της γυναίκας που υποβάλλεται σε τεχνητή διακοπή εγκυμοσύνης, ΦΕΚ B 103). Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι στεγάζεται σε διαμέρισμα πάνω από τον ισόγειο όροφο πολυκατοικίας, με μικρό θάλαμο ανελκυστήρα και στενές σκάλες που δεν επιτρέπουν την μεταφορά ασθενούς με φορείο χωρίς κίνδυνο της υγείας του. Εξάλλου, το ιατρείο δεν διέθετε ηλεκτρογεννήτρια, ώστε σε περίπτωση διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά τη διάρκεια γυναικολογικής επέμβασης να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα ηλεκτρικά μηχανήματα που ο πρώτος κατηγορούμενος χρησιμοποιεί για τέτοιες επεμβάσεις. Αυτό συνέβη στις 16 Φεβρουαρίου 2001, χωρίς συνέπεια, τότε, για την Θ.Ν. Εκτός τούτου, δεν διέθετε, ούτε και τις εργάσιμες ημέρες, την απαραίτητη μαία-νοσοκόμα για την επέμβαση, αλλά και ούτε την απαιτούμενη συσκευή ABU, με αποτέλεσμα να ζητηθεί από το σύζυγο της θανούσης να μεταβεί στην κλινική για να την παραλάβει και να την μεταφέρει στο ιατρείο, γεγονός που μαρτυρεί, αν μη τι άλλο, ότι ούτε και στην κλινική υπήρχε διαθέσιμο πρόσωπο για το σκοπό αυτό. Και βεβαίως δεν διέθετε Τράπεζα αίματος, αλλά ούτε και την απαιτούμενη υποδομή για μετάγγιση σε περίπτωση αιμορραγίας.

Οι κατηγορούμενοι προσκομίζουν και επικαλούνται το από 21 Φεβρουαρίου 2001 έγγραφο που υπογράφουν οι ιατροί Χ.Κ., Θ.Π., Α.Μ. και Π.Μ., το οποίο οι ιατροί αυτοί χαρακτηρίζουν "έκθεση αυτοψίας-πραγματογνωμοσύνης" που έκαναν ύστερα από έγγραφη εντολή του Ιατρικού Συλλόγου Δ., με το οποίο βεβαιώνεται ότι έκαναν αυτοψία στο χώρο του ιατρείου του πρώτου κατηγορουμένου στις 21 Φεβρουαρίου 2001 και ώρα 21.00` και κατέγραψαν τον εξοπλισμό που αποτελείταιαπό 37 είδη ιατρικών εργαλείων-οργάνων (σε αντίθεση με τα 8 μόνο όργανα που οι κατηγορούμενοι αναφέρουν στο από 21.2.2001 απολογητικό τους υπόμνημα στον Ανακριτή), ο οποίος εξοπλισμός υπερκαλύπτει πλήρως τη διενέργεια συνήθων γυναικολογικών επεμβάσεων μέσης βαρύτητος. Ομως, το έγγραφο αυτό δεν αποτελεί καμία απόδειξη για την ύπαρξη των οργάνων που αναφέρονται, αφού μετά τον θάνατο (18.2.2001) δεν διατάχθηκε η σφράγιση του ιατρείου, ώστε να αποκλεισθεί η μεταφορά σ` αυτό των αναφερομένων οργάνων μέχρι την 21.2.2001 και ώρα 21.00`. Πέραν τούτου, το έγγραφο δεν φέρει σφραγίδα του Ιατρικού Συλλόγου Δ., ούτε προσκομίζεται έγγραφη εντολή του Συλλόγου αυτού (για την οποία δεν αναφέρεται στο έγγραφο ούτε ο αριθμός πρωτοκόλλου ούτε ημερομηνία), ούτε πρακτικό ορκωμοσίας των υποτιθεμένων πραγματογνωμόνων ιατρών, ώστε να αποδεικνύεται ότι η εν λόγω "έκθεση αυτοψίας" έγινε ύστερα από έγγραφη εντολή του Ιατρικού Συλλόγου Δ. Να σημειωθεί ότι ο αναισθησιολόγος ιατρός Θ.Π., μέλος της "επιτροπής", είναι στην Κ. ιατρός με τον οποίο ο πρώτος κατηγορούμενος συνεργαζόταν, τη συνεργασία του οποίου απαγόρευσε ο Ιατρικός Σύλλογος Δ., κατά τον ισχυρισμό του πρώτου κατηγορουμένου. Παρουσιάζεται δηλαδή το τουλάχιστον ανακόλουθο, ο Ιατρικός Σύλλογος Δ. να απαγορεύει σε ιατρό Κ. να συμπράττει σε ιατρικές πράξεις στη Δ. και συγχρόνως να τον  διορίζει "πραγματογνώμονα", σαν να μην υπήρχαν άλλοι διαθέσιμοι ιατροί μέλη  του Ιατρικού Συλλόγου Δ. Επίσης, άλλο μέλος της "επιτροπής" είναι ο μάρτυρας  καρδιολόγος Α. Μ. ο οποίος κλήθηκε από τον πρώτο κατηγορούμενο για βοήθεια  κατά την διάρκεια της επέμβασης της Θ. Ν.

 Από τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά συνάγεται ότι οι κατηγορούμενοι  γνώριζαν τις επιπλοκές και τους κινδύνους που συνεπάγεται η τεχνητή διακοπή εγκυμοσύνης που πραγματοποιείται εκτός Νοσοκομείου ή κλινικής, αλλά και τις  τεράστιες ελλείψεις του ιατρείου του πρώτου κατηγορουμένου που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί, ενόψει των μη αποκλειομένων επιπλοκών, χώρος, όπου με ασφάλεια μπορούσε να γίνει μια τέτοια επέμβαση και όπου, λόγω  των ελλείψεων αυτών, επήλθε ο θάνατος. Παρ` όλα αυτό, και χωρίς να πραγματοποιήσουν απολύτως καμία προεγχειρητική εξέταση της εγκύου (αφού δεν προσκομίζουν κανένα σχετικό έγγραφο, ούτε και από την προηγηθείσα προ πενταμήνου δεύτερη γέννα στην κλινική του πρώτου κατηγορουμένου, ο οποίος όφειλε ως κλινικάρχης να τηρεί στοιχεία με ιατρικές εξετάσεις της εγκύου, βλ. και την AΥΥγ4α/3592/96 της 31.10/25.11.1997, καθορισμός ελαχίστων ορίων προδιαγραφών για ασφαλή χορήγηση αναισθησίας, ΦΕΚ B 1044), επιχείρησαν την επέμβαση και όταν η κατόσταση της εγκύου όρχισε να επιδεινώνεται, καθυστέρησαν ανεπίτρεπτα να τη μεταφέρουν στο Νοσοκομείο Δ., προφανώς για να μην αποκαλυφθεί η σύμπραξη του δευτέρου κατηγορουμένου ιατρού ΕΣΥ, Διευθυντού του αναισθησιολογικού τμήματος του Νοσοκομείου (βλ. κατάθεση Κ.Γ. για έντονους διαξιφισμούς των κατηγορουμένων σχετικά με τη μεταφορά στο Νοσοκομείο), στο ιδιωτικό ιατρείο του πρώτου κατηγορουμένου, με το να καλέσουν καρδιολόγο, με τη μεταφορά συσκευής ΑΒU από την κλινική στο ιατρείο.

Όλα αυτά συνετέλεσαν σε σημαντική απώλεια χρόνου, ενώ με την άμεση μεταφορά στο Νοσοκομείο υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες να ζήσει η θανούσα, λόγω των υπαρχόντων εκεί οργάνων και προσωπικού, λαμβανομένου υπόψη ότι, όπως αναγράφεται στο από 18.2.2001 πιστοποιητικό θανάτου του Νοσοκομείου Σ. όπου έγινε η νεκροτομή, χρόνος θανάτου αναγρόφεται η 10.30 περίπου, δηλαδή μία περίπου ώρα πριν την άφιξη του ασθενοφόρου στο Νοσοκομείο.

Ο δεύτερος κατηγορούμενος γνώριζε, ως ιατρός ΕΣΥ, την απαγόρευση παροχής ιατρικών υπηρεσιών σε ιδιώτη εκτός ΕΣΥ και ότι αυτό στοιχειοθετεί το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος. Παρά ταύτα, συνέπραξε χωρίς να αποδειχθεί προηγούμενη γνωριμία του με την έγκυο και το σύζυγό της, ούτε παράκλησή τους για συμμετοχή, ούτε επείγουσα περίπτωση κινδύνου της θανούσης, αφού η διακοπή μπορούσε να γίνει και σε άλλη ημερομηνία με άλλο ιδιώτη αναισθησιολόγο.

Εξάλλου, η σύμπραξή του έγινε αναμφίβολα προς όφελος του φίλου του -πρώτου κατηγορουμένου, ο οποίος ως αναλαβών την διακοπή, θα ελάμβανε συνολική αμοιβή, στην οποία θα περιέχονταν και η αμοιβή του αναισθησιολόγου. Εξάλλου, τέτοια παρεπόμενη αμοιβή 80.000 δραχμών για νοσοκόμα απήτησε και έλαβε ο πρώτος κατηγορούμενος κατά τη δεύτερη γέννα στην κλινική του της θανούσης (βλ. κατάθεση Α.Γ.).

 Σύμφωνα με τα περιστατικά αυτά και την εισαγελική πρόταση, την οποία αποδέχεται το Δικαστήριο:

Κηρύσσει τον πρώτο κατηγορούμενο ομόφωνα ένοχο του ότι: Στη Δ. την 18η Φεβρουαρίου 2001, ως γιατρός μαιευτήρας-χειρούργος γυναικολόγος, έχοντας τη συναίνεση της εγκύου Θ.Ν., κατοίκου όσο ζούσε Π., προέβη σε διακοπή της εγκυμοσύνης της ανεπίτρεπτα, ήτοι σε ιδιωτικό του ιατρείο επί της οδού..., χωρίς τα κατάλληλα ιατρικά μέσα και όχι σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα και χωρίς να προηγηθούν οι αναγκαίες για την  πρόληψη και αποφυγή κινδύνου επιπλοκής ιατρικές εξετάσεις, με συνέπεια, κατά τη διάρκεια της επεμβάσεως-εκτρώσεως του εμβρύου όγδοης εβδομάδος, η εγκυμονούσα να υποστεί υποογκαιμικό σοκ από το οποίο, ως μόνη ενεργό αιτία, προκλήθηκε ο θάνατός της.

 Κηρύσσει τον δεύτερο κατηγορούμενο ομόφωνα ένοχο του ότι στον παραπάνω τόπο και χρόνο ως γιατρός αναισθησιολόγος, με πρόθεση παρέσχε άμεση συνδρομή στον πρώτο των κατηγορουμένων κατά την εκτέλεση απ` αυτόν της πιο πάνω άδικης πράξης από την οποία προκλήθηκε ο θάνατος της εγκύου και ειδικότερα προέβη στην ιατρική πράξη της ναρκώσεως της προμνημονευμένης εγκύου, χορηγώντας της αναισθησιογόνες ουσίες, προκειμένου να διενεργηθεί επέμβαση τεχνητής διακοπής της εγκυμοσύνης, που είχε ως συνέπεια το θάνατό της από υποογκαιμικό σοκ.

Κηρύσσει τον δεύτερο κατηγορούμενο ένοχο κατά πλειοψηφία, (ενός μέλους του Δικαστηρίου και συγκεκριμένα του ενόρκου Κ.Ν. έχοντας τη γνώμη ότι έπρεπε αυτός να κηρυχθεί αθώος), του ότι: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο ως αναισθησιολόγος ιατρός ως παραυτουργός, επέφερε από συνειδητή αμέλεια τον θάνατο άλλου και ειδικότερα, από έλλειψη της προσοχής, που όφειλε και είχε τη δυνατότητα να καταβάλλει, ενώ πρόβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του ως δυνατό να επέλθει, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν. Συγκεκριμένα υπό την προδιαλαμβανομένη ειδικότητα ενεργώντας ως γιατρός, αν και γνώριζε ότι ήταν δυνατόν να επέλθει από την πράξη του λόγω της επικινδυνότητός της το πιο κάτω αποτέλεσμα, χορήγησε αναισθησιογόνες ουσίες και επέφερε στην πιο πάνω έγκυο παρατεταμένη νάρκωση για να πραγματοποιηθεί η έκτρωση σ` αυτή, χωρίς να προετοιμάσει την απαιτούμενη αγωγή για το ενδεχόμενο μετεγχειρητικής επιπλοκής και επικίνδυνης για την υγεία της εγκύου εκβάσεως της επεμβάσεως αυτής για την ανάνηψη και αναζωογόνησή της, με αποτέλεσμα να επέλθει κατά το μετεγχειρητικό στάδιο αυτής της επεμβάσεως ο θάνατος της προμνημονευομένης εγκύου.

Κηρύσσει ένοχο κατά πλειοψηφία τον δεύτερο κατηγορούμενος (ενός μέλους του Δικαστηρίου και συγκεκριμένα του ενόρκου Φ.Σ. που είχε τη γνώμη ότι έπρεπε να κηρυχθεί αθώος) του ότι: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, όντας δημόσιος υπάλληλος κατά την έννοια του άρθρου 13α` ΠΚ, με πρόθεση παρέβη το από το νόμο καθορισμένο καθήκον της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του παράνομο όφελος και ειδικότερα, όντας ανασθησιολόγος ιατρός Διευθυντής του αναισθησιολογικού τμήματος του Γ. Νοσοκομείου Δ. και ενταγμένος στο ΕΣΥ με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, παρείχε χωρίς να έχει δικαίωμα, λόγω της προαναφερομένης ιδιότητάς του και των διαταγών που απαγορεύουν την συρροή ιατρικών υπηρεσιών εκτός ΕΣΥ, τις ιατρικές υπηρεσίες του με αντίστοιχη και ανάλογη αμοιβή του, ενεργώντας ως ιδιώτης γιατρός στο ιδιωτικό ιατρείο του χειρουργού γυναικολόγου Ν.Φ., πρώτου των κατηγορουμένων, κατά την εκτέλεση απ` αυτόν της άδικης πράξης της ανεπίτρεπτης τεχνητής διακοπής της εγκυμοσύνης από την οποία προκλήθηκε θάνατος εγκύου, χορηγώντας της αναισθησιογόνες ουσίες για τη νάρκωσή της κατά τη διάρκεια της επεμβάσεως αυτής.

Μηνητήρια αναφορά για πράξεις της αποπλάνησης παιδιού με κακουργηματικό χαρακτήρα, της καταχρήσεως ανηλίκου σε ασέλγεια και της ασέλγειας παρά φύση.

Διακοπή έγγαμης συμβίωσης. Γονική μέριμνα. Κριτήρια επιλογής του κατάλληλου γονέα. Συμφέρον του τέκνου και εφαρμογή της αρχής της ισότητας των φύλων. Ανάθεση της γονικής μέριμνας εξ ολοκλήρου στον πατέρα. Κρίθηκε περισσότερο κατάλληλος για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του ανηλίκου. Δικαίωμα επικοινωνίας της μητέρας

Τεχνητή γονιμοποίηση. Προϋποθέσεις διενέργειας αυτής και χορήγησης της σχετικής δικαστικής άδειας. Προϋποθέσεις χορήγησης δικαστικής αδείας για τεχνητή αναπαραγωγή και στον άγαμο μόνο άνδρα. Πραγμάτωση της ισότητα στην περίπτωση αυτή.

Κατάργηση διατάξεων προίκας με το ν.1329/1983, η κατάργηση θεωρείται δεδομένη και για τις δίκες που άρχισαν πριν από την εισαγωγή του νέου νόμου, όταν η οριστική απόφαση εκδίδεται ενώ ισχύει ήδη ο νόμος αυτός. Η κατάργηση της εξαιρετικής νομιμοποίησης του προικολήπτη άντρα για τη διεξαγωγή δικών που αφορούν προικώα αντικείμενα προκαλεί βίαιη διακοπή της δίκης που εκκρεμεί ήδη πριν από την εισαγωγή του ν.1329/1983, η διακοπή επέρχεται αυτοδίκαια και δεν απαιτείται γνωστοποίηση του λόγου διακοπής προς τον αντίδικο, μετά τη διακοπή της κύριας δίκης δεν είναι δυνατό να ερευνηθεί η προσεπίκληση που άσκησε ο εναγόμενος ούτε η προσεπίκληση που άσκησε ο προσεπικληθείς.