Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεωργία Λαλούση, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο-Εισηγητής, Ανδρέα Ξένο και Αθανάσιο Γεωργόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Οκτωβρίου 2011, με την παρουσία της Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Λ. Σ. του Σ. , κατοίκου ... , η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νέστωρα Αποστολακίδη, περί αναιρέσεως της 526/2010 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ορεστιάδας, με πολιτικώς ενάγοντα τον Α. Γ. του Β. , κάτοικο .. , ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ευάγγελο Γκιούγκη. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ορεστιάδας, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορουμένη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 8 Μαρτίου 2011 αίτησή της, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 353/2011.
Αφού άκουσε Τους δικηγόρους των διαδίκων που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκειμένη αίτηση αναίρεσης,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την διάταξη του άρ. 337 παρ.1 ΠΚ, όποιος με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή. Από τη διάταξη αυτή του άρ. 337 παρ.1 ΠΚ προκύπτει ότι, για την στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας αρκεί να λάβουν χώρα ασελγείςχειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβλητικές κατά τρόπο βάναυσο της αξιοπρέπειας του άλλου στη σφαίρα της γενετήσιας ζωής. Σε αντίθεση με τις ασελγείς πράξεις, οι "ασελγείς χειρονομίες" είναι ελαφρότερες ερωτικές πράξεις που δεν φθάνουν στο σημείο της "ασελγούς πράξεως". Οι "προτάσεις" μπορούν να γίνουν ρητά ή με χειρονομίες που πρέπει να αφορούν στην τέλεση ασελγών πράξεων και δεν προϋποθέτουν σωματική επαφή. Για τη στοιχειοθέτηση της υποκειμενικής υποστάσεως του άνω εγκλήματος απαιτείται δόλος, συνιστάμενος στη γνώση και τη θέληση των στοιχείων της πράξεως. Ως ασελγής πράξη νοείται η αντικειμενικώς προσβάλλουσα το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών, υποκειμενικώς δε κατευθυνόμενη στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας και διακρίνεται από τη συνουσία που είναι η συνένωση των γεννητικών μορίων.
Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ` του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε.
Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά.
Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ε` ΚποινΔ λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει, όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη 526/2010 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ορεστιάδας,που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, η αναιρεσείουσα κηρύχθηκε ένοχος,προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας κατ` εξακολούθηση και της επιβλήθηκε ποινή φυλακίσεως δυο (2) μηνών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη επίμια τριετία. Οπως προκύπτει από το σκεπτικό, σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αναφερομένων αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του, κατά λέξη τα εξής: "Κατά το χρονικό διάστημα από 21-3-2007 έως 7- 7-2007 και κατά τις ειδικότερες ημερομηνίες που αναφέρονται στο κατηγορητήριο η κατηγορουμένη από το κινητό της τηλέφωνο με αριθμό κλήσης ... (βλ. σχετικό έγγραφο από 24- 10-2007 της ......... προς το Τμήμα Ασφαλείας Διδυμοτείχου), με απόκρυφη κλήσεων, έστελνε γραπτά μηνύματα στο κινητό τηλέφωνο του εγκαλούντος (το οποίο ήταν επαγγελματικό του και το γνώριζαν πλήθος πελατών του ως ταξιτζή του Διδυμοτείχου) χυδαίου και προσβλητικού χαρακτήρα με φράσεις ερωτικού περιεχομένου και με ασελγείς προτάσεις που αφορούσαν ασελγείς πράξεις όπως αυτές αναφέρονται αναλυτικά στο κατηγορητήριο, προσβάλλοντάς τον και μειώνοντας προφανώς και προδήλως την αξιοπρέπεια (ατομική και οικογενειακή) του εγκαλούντος και σοκάροντάς τον με την χυδαιότητά τους, με πρόθεση και με σκοπό να επιτύχει όλα τα παραπάνω, και επιπλέον δημιουργώντας προβλήματα στο γάμο του αφού περιήλθαν και σε γνώση της γυναίκας του που εξετάσθηκε στο ακροατήριο και επομένως πρέπει νακηρυχθεί ένοχη η κατηγορουμένη της αποδιδόμενης σ` αυτήν αξιόποινης πράξεως, ήτοι της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας κατ` εξακολούθηση, της οποίας (πράξεως) πληρούται η υπόσταση τόσο κατά τα αντικειμενικά όσο και τα υποκειμενικά της στοιχεία". Στην συνέχεια, το παραπάνω Δικαστήριο κήρυξε ένοχη τηνκατηγορουμένη και ήδη αναιρεσείουσα της προαναφερόμενης πράξης και ειδικότερα, του ότι: "στους παρακάτω χρόνους με ασελγείς προτάσεις πουαφορούν ασελγείς πράξεις, προσέβαλε βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιαςζωής. Συγκεκριμένα η κατηγορουμένη κατά το έτος 2007 τηλεφωνούσε και έστελνε μηνύματα γραπτού περιεχομένου στο κινητό του εγκαλούντα Γ. Α. , όπου τον προσέβαλε καθημερινά με φράσεις ερωτικές που μείωναν την αξιοπρέπειά του, τον σόκαραν με την χυδαιότητά τους και επιπλέονδημιουργούσαν προβλήματα στο γάμο του. Ειδικότερα:
-Την 6-7-2007 και ώρα 12.12 αριθμός τηλεφώνου ...... γραπτό μήνυμα, "γειά σου γλυκέ μου, λατρευτέ μου, σε πεθύμησα παιχνιδιάρη μου, απόψε που θα έχει δροσούλα να σε ρουφήξω και να γαμηθούμε πολύ. Πεθύμησα το μωρούλι μου το παιχνιδιάρικο. Φιλάκια παντού, να σε πάρω μια π ".
-Την 4-5-2007 και ώρα 22.13 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Τι θέλεις, μήπως μια π , πολύ αγκαλίτσα να αγαπηθούμε".
-Την 6-7-2007 και ώρα 12.26 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "σήμερα είσαι κούκλος πουτσαρά μου. Είσαι για σπέσιαλ π".
-Την 7-7-2007 και ώρα 00.05 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Πιες το ποτάκι σου και έλα να σε πάρω μια πίπα, τόσο που σ` αρέσει".
-Την 6-5-2007 και ώρα 02.16 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Θέλω να με γαμήσεις, έχω καβλώσει πολύ τώρα".
-Την 21-3-2007 και ώρα 12.47 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Αν σ` έκανα χαλάστρα επαγγελματική να σου δώσω τα χρήματα. Θέλω το καλό σου και το ξέρεις. Εγώ δεν θα σου κάνα κακό. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Ηρέμησε".
-Την 24-6-2007 και ώρα 02.23 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Και τι έγινε Κι ύστερα σου λένε φταίει ο πούστης ή η πουτάνα".
-Την 30-6-2007 και ώρα 14.02 αριθμός τηλεφώνου ... μήνυμα: "Γειά σου γλύκα, που κυκλοφορείς αλάνι μου, πουτσαρά μου χθες ήμουν σ ".
Προσβάλλοντας έτσι βάναυσα την αξιοπρέπεια του ανωτέρω μηνυτή στο πεδίο της γενετήσιας ζωής. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένηαιτιολογία, αφού εκθέτει σ` αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε η αναιρεσείουσα τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις
ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 18 εδ.β`, 26 παρ.1α, 27 παρ.1, 98 και 337 του ΠΚ, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου και χωρίς να στερήσει έτσι την απόφαση από νόμιμη βάση. Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία της αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα) -παρέστη με πληρεξούσιο η κατηγορουμένη- από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και οδηγήθηκε στην καταδικαστική του κρίση, ενώ δεν υπήρχε κατά νόμο, ανάγκη να τα παραθέσει αναλυτικά και να εκθέσει τι προκύπτει χωριστά από το καθένα από αυτά. Και συγκεκριμένα έλαβε υπόψη του το Δικαστήριο της ουσίας και συνεκτίμησε μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα και την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα κατηγορίας, Α. Π. του Δ. , καθώς και τη χωρίς όρκο κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος, Α. Γ. του Β. . Σύμφωνα με τα άνω λεχθέντα, το Δικαστήριο της ουσίας προκειμένου να καταλήξει στην καταδικαστική κρίση του, οδηγήθηκε στις προαναφερόμενες παραδοχές, που αποτελούν την απαιτούμενη από τις πιο πάνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Συγκεκριμένα, κατά τρόπο σαφή και πλήρη, αναφέρονται όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο αυτή καταδικάστηκε, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόστηκε, χωρίς να εμφιλοχωρήσουν ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά. Για την πληρότητα δε της αιτιολογίας, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού και διατακτικού, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Είναι αβάσιμες και πρέπει να απορριφθούν, οι επιμέρους αντίθετες αιτιάσεις της αναιρεσείουσας και συγκεκριμένα, ότι: Τα όποια προς αυτόν μηνύματά της με το παραπάνω, περιεχόμενο, ενείχαν πρόθεση εκδήλωσης των συναισθημάτων της, έστω και με έντονο τρόπο προς αυτόν και όχι πρόθεση της απομείωσής του και ότι στα μηνύματά της υπάρχουν εκφράσεις αποδοχής και θαυμασμού προς αυτόν, με σκοπό να προκαλέσει το ερωτικό ενδιαφέρον του μηνυτού της, είναι δε ο τρόπος αυτός μάλλον συνήθης, και δεν ξεφεύγει από τα όρια μιας έντονης ερωτικής πράξης. Αβάσιμα όμως καθόσον όλα τα παραπάνω αποτελούν στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος που καταδικάστηκε και ειδικότερα, αυτά αποτελούν προτάσεις για ασελγείς πράξεις με τη γνώση και τη θέληση της αναιρεσείουσας των στοιχείων της πράξεως, δηλαδή να προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου, που ενδεχόμενα αλλά και πράγματι προσέβαλαν βάναυσα αντικειμενικά την αξιοπρέπεια του μηνυτή, στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του. Επομένως, οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ` και Ε` ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως, με τους οποίους αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και της ελλείψεως νόμιμης βάσεως, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατά τα λοιπά, με τους πιο πάνω λόγους αναιρέσεως, πλήττεται απαραδέκτως η άνω απόφαση για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και των πραγματικών περιστατικών.
Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και να καταδικαστεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα (ΚΠΔ 583 παρ.1), καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 8 Μαρτίου 2011 (υπ` αριθμ. πρωτ. 2/2011 ενώπιον του Γραμματέα του Πλημμελειοδικείου Ορεστιάδας) αίτηση της Λ. Σ. του Σ. , για αναίρεση της με αριθμό 526/2010 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ορεστιάδας.
Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ, καθώς και στη δικαστική δαπάνη του πολιτικώς ενάγοντος, την οποία ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 2 Νοεμβρίου 2011.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 4 Νοεμβρίου 2011.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
