Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μιχαήλ Θεοχαρίδη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βιολέττα Κυτέα-Εισηγήτρια, Ευτύχιο Παλαιοκαστρίτη, Κυριακούλα Γεροστάθη και Βασίλειο Φράγγο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Οκτωβρίου 2011, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Αναστάσιου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελεύς) και της Γραμματέως Αικατερίνης Φωτοπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Μ. Κ. του Α., κατοίκου ... και ήδη κρατουμένου στις δικαστικές φυλακές ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχαήλ Τζάνογλου, για αναίρεση της υπ' αριθ. 603, 604, 605/2010 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 20 Ιανουαρίου 2011 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 228/2011.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ.2, 474 παρ.2, 476 παρ.1, 484 παρ.1, 509 παρ.1 και 510 ΚΠΔ προκύπτει ότι για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατ' αποφάσεων και βουλευμάτων, πρέπει στη δήλωση ασκήσεώς της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος από τους αναφερομένους περιοριστικά στα άρθρα 510 και 484 ΚΠΔ λόγους αναιρέσεως, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τοιαύτη απορριπτέα (αρθρ. 476 και 513 ΚΠΔ). Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διατάξεως που προβλέπει τον λόγον αναιρέσεως χωρίς αναφορά περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλουμένη πλημμέλεια δεν αρκεί. Οι αόριστοι και ασαφείς λόγοι αναιρέσεως είναι ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτιμήσεως και δεν μπορούν να συμπληρωθούν με παραπομπή σε στοιχεία ευρισκόμενα εις άλλα έγγραφα. Ειδικότερα για το ορισμένο του εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγου αναιρέσεως της ελλείψεως από την απόφαση της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που επιβάλλεται υπό των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ και δεδομένου ότι ο λόγος αυτός δεν διαφοροποιείται ως προς το παραδεκτό του από τους άλλους λόγους αναιρέσεως, πρέπει εάν ελλείπει μεν παντελώς η αιτιολογία να προσδιορίζεται με την αίτηση αναιρέσεως η ανυπαρξία αυτής σε σχέση με συγκεκριμένο η συγκεκριμένα κεφάλαια της αποφάσεως, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση, αν δε υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να διευκρινίζεται επί πλέον εις τι συνίσταται η έλλειψη αυτή σε σχέση με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια της αποφάσεως, ήτοι ποίες οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία αυτής ή οι αντιφατικές αιτιολογίες ή ποία αποδεικτικά μέσα δεν έχουν ληφθεί υπ' όψη ή δεν εξετιμήθησαν από το δικαστήριο της ουσίας (Ολ.ΑΠ 2/2002, 19/2001). Όμως η διάφορος εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων και δη των μαρτυρικών καταθέσεων ή των εγγράφων ως και η διάφορος αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση αυτών και εν τέλει η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων πλήττουν την ουσία της υποθέσεως και, εντεύθεν, ως λόγος αναιρέσεως, είναι απαράδεκται.
Στην προκειμένη περίπτωση με την κρινόμενη από 20 Ιανουαρίου 2011 αίτηση αναιρέσεως προσβάλλεται η υπ' αριθμ. 603, 604, 605/2010 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, δια της οποίας ο κατηγορούμενος ήδη αναιρεσείων κατεδικάσθη εις συνολική ποινή καθείρξεως ένδεκα 11 ετών για τις πράξεις του βιασμού και της αποπλανήσεως παιδιού μικροτέρου των 10 ετών κατά συρροή (πράξεις) τελεσθείσας την 19/7/2005 πρωϊνές ώρες. Στην αίτηση αυτή αναιρέσεως ο αναιρεσείων δηλώνει κατά πιστή εδώ μεταφορά ότι: 1) αι α) Α. Ε. και β) η Κ. Γ. κατήγγειλαν ότι δήθεν αυτός "την 20.07.2005 και πρωινές ώρες, ο οποίος φιλοξενούσε την (α) ανηψιάν του από το βράδυ της περασμένης ημέρας, στο ισόγειο διαμέρισμα του επί της οδού ... προέβη εις τας εν τη καταγγελία αυτή περιγραφομένας πράξεις συνιστώσας τα αδικήματα του βιασμού και της αποπλανήσεως παιδιού, μικρότερου των 10 ετών.
2) Την δήθεν καταγγελίαν αυτήν επεβεβαίωσεν εξεταζομένη προανακριτικώς ενώπιον του Τμήματος Ασφαλείας Νέου Κόσμου, την 19.8.2005 η φερομένη ως παθούσα Α. Ε. του Ν., η οποία κατέθεσεν αυτολεξί "Την 19 Ιουλίου 2005 και περί ώρα 22.00, ήρθε από το σπίτι μας ο αδελφός της μητέρας μου Κ. Μ. του Α. (εγώ) ... αφού παρέμεινε έως τις 23.45 περίπου, ζήτησε από τους γονείς μου να με πάρει στο σπίτι του για να μείνω σε αυτόν το βράδυ. Οι γονείς μου συμφώνησαν και έτσι πήγαμε στο σπίτι του, όπου και κοιμήθηκα εκεί το βράδυ. Την επομένη ημέρα 20.7.2005 το πρωϊ ... (εν συνεχεία περιγράφονται αι δήθεν ασελγείς πράξεις)". Το περιεχόμενον της εν λόγω προανακριτικής καταθέσεώς της επιβεβαίωσεν επακριβώς αύτη, καταθέτουσα ανωμοτί ενώπιον της κ. Ανακρίτριας του 1ου τακτικού τμήματος Αθηνών.
3) Ομοίως η μητέρα της φερομένης παθούσης, αδελφή του Γ. Κ. καταθέτουσα (την ημέραν που υπέβαλεν την άνω καταγγελίαν της) προανακριτικώς ενώπιον του Τμήματος Ασφαλείας Νέου Κόσμου επεβεβαίωσεν ως είχεν ανωτέρω το περιεχόμενον της καταγγελίας της, την οποίαν επεβεβαίωσεν εξεταζόμενη ενόρκως ενώπιον της 1ης τακτικής Ανακρίτριας Αθηνών.
3) Ομοίως ο πατήρ της φερομένης παθούσης Α. Ε. R. του Ν., εξεταζόμενος ενόρκως ενώπιον του Τμήματος Ασφαλείας Νέου Κόσμου, κατέθεσεν αυτολεξί ότι αι φερόμεναι δήθεν ασελγείς πράξεις έλαβον χώραν "το πρωΐ της 20.7.2005". Άπαντες οι ανωτέρω μάρτυρες, καίτοι κληθέντες δεν ενεφανίσθησαν ούτε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών ούτε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, ούτε ανεκάλεσαν ουδέποτε και κατ' ουδένα τρόπον το περιεχόμενον των εν λόγω καταγγελιών και καταθέσεών των, διά των οποίων άπαντες προσδιορίζουν, χωρίς την παραμικράν αμφιβολίαν ή αμφισβήτησιν, τον χρόνον τελέσεως των αδίκων πράξεων "Την πρωΐαν της 20ης Ιουλίου 2005".
Όπως προέκυψεν όμως από τα αναγνωσθέντα μετά πρότασιν του Εισαγγελέως της έδρας του ΜΟΕ, εντολή του Προέδρου εγγράφων, ήτοι: α) Της από 27.8.2008 Βεβαιώσεως της εταιρείας "ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ Α.Ε." (εργοδότιδός μου). β) Δύο εντύπων παρουσίας Σταθμού Ομονοίας της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ-ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Α.Ε.", υπογραφομένας υφ' απάντων (24) των εργαζομένων εις τον καθαρισμόν των εγκαταστάσεων της "ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ", προέκυψεν κατά τρόπον αδιαμφισβήτητον και εγένετο δεκτόν και από το σκεπτικόν της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, αυτός προσήλθε προς εργασίαν εις τον Σταθμόν Ομονοίας της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ "στις 20.20 της 19.7.2005 και έφυγε στις 5.45 της 20.7.2005".
Συνεπώς είναι φύσει αδύνατον αυτός να έχει παραλάβει την φερομένην ως παθούσαν από την οικίαν της την 23.15 της 19.7.2005 και να επιχειρήσει κατ' αυτής τας ασελγείς πράξεις που του αποδίδονται το πρωΐ της 20.7.2005, όπως τόσον η φερομένη παθούσα όσον και οι γονείς της κατήγγειλον και κατέθεσαν." εν συνέχεια παραθέτει, απλώς αποσπάσματα από το σκεπτικό της αποφάσεως και συγκεκριμένα: "Το σκεπτικόν της προσβαλλομένης αποφάσεως, διά της οποίας εκρίθην με οριακήν πλειοψηφίαν ένοχος των αποδιδομένων μοι πράξεων, αναφέρει (βλ. σελ. 16 επ. πρακτικών) τα εξής: "... Ο κατηγορούμενος που είναι αδελφός της μητέρας της παθούσας, Γ. Κ., ευρισκόμενος σε διάσταση από το έτος 1997, πατέρας 4 τέκνων, διέμενε μόνος του, σε διαμέρισμα στην οδό ... στον ... . Στις 18.7.2005 και ώρα βραδινή επισκέφθηκε το σπίτι της αδελφής του, όπου διέμενε με τον σύζυγο της R. A. E. και ζήτησε από τους γονείς της ανήλικης Ε. Α., η οποία γεννήθηκε στις 14.12.1997 στο Κάιρο της Αιγύπτου να την φιλοξενήσει το βράδυ μέχρι την επομένη ημέρα 19.7.2005 στο σπίτι του. Οι σχέσεις μεταξύ τους ήταν καλές και οι γονείς της παθούσας συνήνεσαν στο γεγονός αυτό. Επί πλέον ο κατηγορούμενος επεδείκνυε ιδιαίτερη τρυφερότητα προς την ανωτέρω ανήλικη ανιψιά του κατά τις επισκέψεις του στην οικία της αδελφής του και τούτο διότι κατά τους ισχυρισμούς του τού θύμιζε την αποβιώσασα ανήλικη θυγατέρα του. Εξάλλου και η ανήλικη Ε. φαίνεται να τον αγαπούσε και τον εμπιστευόταν. Έτσι ο κατηγορούμενος το ίδιο βράδυ παράλαβε την ανιψιά του και την μετέφερε στην ανωτέρω οικία του, όπου κοιμήθηκαν. Το επόμενο πρωΐ στις 19.7.2005 ο ίδιος πήγε στο σούπερ μάρκετ αγόρασε μερικά πράγματα και επέστρεψε στο σπίτι του όπου βρισκόταν ακόμη ξαπλωμένη η ανήλικη Ε.. Αφού της έδωσε να πιει γάλα την ανάγκασε να ξαπλώσει στο κρεβάτι, στη συνέχεια ξάπλωσε πάνω της ..." Περαιτέρω δε αναφέρει (σελ. 19 πρακτικών) τα εξής: "... Το γεγονός το οποίο ισχυρίσθηκε πρωτοδίκως αλλά και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ότι το βράδυ της 20 Ιουλίου 2005 απασχολήθηκε στην εργασία του ως εργάτης καθαριότητος στην εταιρία "ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ Α.Ε." παρέχοντας τις υπηρεσίες του στο σταθμό της Ομόνοιας "ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ" δεν οδηγεί σε αντίθετο συμπέρασμα, διότι αυτός όντως προσήλθε στο σταθμό της Ομόνοιας για εργασία, στις 20.20 της 19.7.2005 και έφυγε στις 5.45 της 20.7.2005 ενώ όμως είχε ρεπό την προηγούμενη νύχτα δηλ. από 18.7.2005 προς 19.7.2005 μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας, οπότε έγινε και ο βιασμός και η αποπλάνηση. Σύμφωνα με τα όσα προεκτέθηκαν κατά την πλειοψηφίσασα γνώμη των 4 μελών του Δικαστηρίου ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για τις αποδιδόμενες πράξεις του βιασμού και της αποπλάνησης παιδιού μικρότερου των 10 ετών κατά συρροή και να γίνει δεκτό το αίτημα του κατηγορουμένου και να αναγνωρισθούν τα ελαφρυντικά του άρθρου 84 παρ. 2α και 84 παρ. 2ε ΠΚ, ήτοι του πρότερου έντιμου βίου, καθόσον μέχρι την τέλεση της παραπάνω πράξεως έζησε έντιμο οικογενειακό και κοινωνικό βίο της ειλικρινούς μετανοίας ...". Μετά ταύτα ο αναιρεσείων αιτιάται ότι με το περιεχόμενο αυτό, η προσβαλλομένη απόφαση δεν περιέχει την κατά τ' άνω ειδική και εμπεριστατωμένην αιτιολογίαν, αφού δεν εκθέτει με πληρότητα και σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά που να θεμελιώνουν πλήρως όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως του αδικήματος και ιδία τα πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν την πλειοψηφούσαν γνώμην του Δικαστηρίου να δεχθεί ότι αι δήθεν ασελγείς πράξεις που φέρονται ότι ετελέσθησαν από αυτόν, έλαβαν χώραν την πρωΐαν της 19/7/2005 και όχι την πρωΐαν της 20/7/2005, όπως κατήγγειλαν και κατέθεσαν όλοι οι ανωτέρω, δηλαδή εδέχθη ως χρόνο τελέσεως την 19/7/2005 παρά το πλήθος των αντιθέτων μαρτυρικών καταθέσεων και την ανυπαρξία οιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου που να επιτρέπει την τοιαύτη κρίση. Υπό το άνω, όμως, περιεχόμενο η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως ουδένα σαφή και ορισμένο λόγο περιέχει σε σχέση με την προβαλλομένη έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, ενώ αντιθέτως, υπό την επίκληση λόγου αυτού αναιρέσεως, πλήττεται η περί την εκτίμηση των αποδείξεων και τα πράγματα κρίση του άνω δικαστηρίου της ουσίας.
Συνεπώς η κρινομένη αίτηση λόγω της αοριστίας της είναι απαράδεκτος ως τοιαύτη δε πρέπει να απορριφθεί, καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 20 Ιανουαρίου 2011 αίτηση του Μ. Α. Κ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 603, 604, 605/2010 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εξ ευρώ διακοσίων πενήντα (250).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου 2011.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Δεκεμβρίου 2011.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
