ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΤΜΗΜΑ Ε'
Κατά τη διάταξη της §1 εδ. γ' του άρθρου 339 του ΠΚ, όπως τροποιήθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1272/1982, "όποιος ενεργεί ασελγή πράξη με πρόσωπο νεότερο των 15 ετών ή το παραπλανά με αποτέλεσμα να ενεργήσει ή να υποστεί τέτοια πράξη τιμωρείται, αν το παθών πρόσωπο συμπλήρωσε το 13ο έτος, με φυλάκιση". Ως ασελγής πράξη νοείται όχι μόνον η συνουσα, αλλά και κάθε άλλη ενέργεια που ανάγεται στη γενετήσια σφαίρα και αντικειμενικά μεν προσβάλλει το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών, υποκειμενικά δε κατευθύνεται στην ικανοποίηση ή διέγερση της γενετήσιας επιθυμίας. Εξάλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 98 του ΠΚ "αν περισσότερες από μία πράξεις του ίδιου προσώπου συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, το δικαστήριο μπορεί αντί να εφαρμόσει το άρθρο 94 §1, να επιβάλλει μία και μόνο ποινή για την επιμέτρηση της οποία λαμβάνει υπόψη το όλο περιεχόμενο των μερικοτέρων πράξεων". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το κατ'εξακολούθηση έγκλημα αποτελείται από περισσότερες μερικότερες αυτοτελείς πράξεις, χρονικά διακρινόμενες μεταξύ τους, από τις οποίες η καθεμία περιέχει πλήρη τα στοιχεία του εγκλήματος, αλλά όλες μαζί συνδέονται μεταξύ τους με την ταυτότητα της απόφασης για την εκτέλεσή τους. Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 328 §1 του ΠΚ "όποιος απάγει ή κατακρατεί με σκοπό την ακολασία άγαμη και ανήλικη γυναίκα με τη θέλησή της χωρίς όμως τη συγκατάθεση των προσώπων που την έχουν στην εξουσία τους ή που έχουν σύμφωνα με το νόμο το δικαίωμα να φροντίζουν για το πρόσωπό της τιμωρείται με φυλάκιση". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι αντικείμενο του εγκλήματος είναι μόνο άγαμη και ανήλικη γυναίκα και υποκείμενο είναι ο απάγων ή κατακρατών αυτήν προς τον σκοπόν ακολασίας μετ' αυτού ή και τρίτου. Υποκειμενικώς απαιτείται δόλος συνιστάμενος στην ενέργεια των πιο πάνω πράξεων προς το σκοπό ακολασίας και γνώση ότι η απαγόμενη γυναίκα είναι άγαμη και ανήλικη. Αντικειμενικώς απαιτείται η απομάκρυνση της παθούσας από τον τόπο διαμονής της ή η παρεμπόδιση της επανόδου της στον τόπο αυτό, ανεξάρτητα αν ο σκοπός του δράστη για ακολασία επιτεύχθηκε.
Στην προκειμένη υπόθεση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το τριμελές εφετείο Ναυπλίου που καταδίκασε τον αναιρεσείοντα για εκούσια απαγωγή με σκοπό την ακολασία και για αποπλάνηση, σε φυλάκιση συνολικά 18 μηνών,δέχτηκε, κατά την ανέλεγκτη σε πράγματα κρίση του, αναφέροντας και τα αποδεικτικά μέσα, τα εξής: "ο αναιρεσείων τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 22.8.1987 με σκοπό την ακολασία, απήγαγε από την οικία της, στην Κυπαρισσία, την Α.Α., που ήταν άγαμη και ανήλικη και δη ηλικίας 14 ετών, αφού είχε γεννηθεί στις 9.6.1973, και την οδήγησε αυθημερόν στην οικία του, που βρίσκεται επίσης στην Κυπαρισσία, στη συνέχεια δε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο ξενοδοχείο υπό τον τίτλο "Α", όπου παρέμεινε μαζί της επί 8 ημέρες, δηλαδή μέχρι και της 29.8.1987. Η απαγωγή αυτή, την οποία ενήργησε ο αναιρεσείων με δική του πρωτοβουλία, έγινε με τη θέληση της ανήλικης χωρίς όμως τη συγκατάθεση των πιο πάνω γονέων της που είχαν τη γονική μέριμνα και την επιμέλειά της. Ο αναιρεσείων γνώριζε την ανηλικότητα της γυναίκας που είχε απαγάγει, γιατί διατηρούσε μαζί της αισθηματικό δεσμό που 8μήνου και γνώριζε ότι ήταν μαθήτρια της Β' Τάξης του Γυμνασίου, η δε σωματική της διάπλαση δεν δικαιολογούσε με κανένα τρόπο την συναγωγή αντιθέτου συμπεράσματος. Εξάλλου για την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής και επιθυμίας του, που ήταν, όπως αναφέρθηκε,ο σκοπός για τον οποίον απήγαγε την ανήλικη, η οποία τότε είχε συμπληρώσει το 13ο έτος όχι όμως και το 15ο έτος της ηλικίας της,κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα, ενήργησε κατ' επανάληψη μαζί της, τόσο στην οικία του όσο και στο πιο πάνω ξενοδοχείο των Αθηνών, ασελγείς πράξεις και συγκεκριμένα ερχόταν μαζί της σε πλήρη κατά φύση, αλλά και παρά φύση συνουσία, εισάγοντας το εν στύσει πέος του είτε στο αιδοίο της είτε στον πρωκτό της, ακόμη δε για τον ίδιο σκοπό την υποχρέωνε σε πεολειχία, γνωρίζοντας ότι ήταν νεωτέρα, όπως ειπώθηκε των 15 ετών". Με αυτά που δέχθηκε,όπως λεπτομερώς εκτέθηκαν παραπάνω, το Εφετείο, περιέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτούν τα παραπάνω άρθρα 93 §3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ, αφού εκθέτει σ' αυτήν με πληρότητα και σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των παραπάνω εγκλημάτων για τα οποία κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα, τις αποδείξεις από τις οποίες πείστηκε και τους νομικούς συλλογισμούς με βάση του οποίους έκανε την υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που αποδείχθηκαν στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 328 §1 και 339 §1 εδάφ. γ' του Ποινικού Κώδικα, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε.
