Συρροή των εγκλημάτων της ακούσιας απαγωγής και του βιασμού. Κατακράτηση προσώπου, δίχως τη θέλησή του και με στέρηση της προσωπικής του ελευθερίας σε δωμάτιο οικίας αποκλειομένης της εξόδου.
Με το ανωτέρω βούλευμα έγινε δεκτή η πρόταση του Εισαγγελέως Κ. Παρασκευαϊδη, η οποία έχει κατά το ενδιαφέρον μέρος της ως εξής: Οπως συνάγεται από τη διάταξη του άρθρ. 336 παρ. 1 ΠΚ για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του βιασμού απαιτούνται α) εξαναγκασμός κάποιου, ανεξάρτητα φύλου (άνδρα ή γυναίκα), σε ακούσια εξώγαμη συνουσία ή σε ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης και β) ο εξαναγκασμός να γίνεται με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και αμέσου κινδύνου. Εξαναγκασμός υφίσταται όταν το πρόσωπο, χωρίς τη θέλησή του υποβάλλεται σε εξώγαμη συνουσία ή σε ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης ενώ σωματική βία είναι η φυσική δύναμη που δεν μπορεί να απωθηθεί και η οποία επιδρώντας στο σώμα του, εξαναγκάζει το πρόσωπο να υποστεί, παρά τη θέλησή του, εξώγαμη συνουσία ή να ανεχθεί ή επιχειρήσει ασελγή πράξη. Από την παραπάνω διάταξη σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 42 παρ. 1 ΠΚ προκύπτει ότι αρχή εκτέλεσης του εγκλήματος του βιασμού αποτελεί η έναρξη της σωματικής βίας ή της απειλής σπουδαίου και αμέσου κινδύνου με σκοπό να εξαναγκαστεί κάποιος σε εξώγαμη συνουσία ή ανοχή ή επιχείρηση άλλης ασελγούς πράξης η οποία όμως τελικά δεν πραγματώνεται από περιστατικά ανεξάρτητα από τη θέληση του δράστη. Υποκειμενικά απαιτείται δόλος που συνίσταται στη βούληση του δράστη όπως με σωματική βία ή απειλή ή και με τις δύο μαζί εξαναγκάσει άλλον σε εξώγαμη συνουσία ή ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης και περιλαμβάνει την γνώση ότι ο "άλλος" δεν συναινεί στην συνουσία ή την ασελγή πράξη (ΑΠ 295/94 ΠοινΧρ ΜΔ/479, ΑΠ 847/93 ΠοινΧρ ΜΓ/666, ΑΠ 829/93 ΠοινΧρ ΜΓ/657, ΑΠ 971/92 ΠοινΧρ ΜΒ/707, ΑΠ 1056/91 ΠοινΧρ ΜΒ/26, Α. Μπουρόπουλου, Ερμηνεία του Ποινικού Κώδικα, τομ. Β', ειδικό μέρος, τεύχ. Γ' υπό άρθ. 336 σελ. 578 επ., Γ.Α. Μαγκάκη "Τα εγκλήματα περί την γενετήσιαν και οικογενειακήν ζωήν", έκδ. 1967 σελ. 19 επ. Ι. Μανωλεδάκη, Γεν. Θεωρία του Δικαίου, τόμ. Β' (1978) σελ.
124, Η. Γάφου Ποιν. Δίκαιο, ειδ. μέρος, τευχ. Ε' σελ. 9, Φιλιππίδη Μαθήματα Ποιν. Δικαίου, ειδικό μέρος, τεύχ. Β' (1981) σελ. 212). Ο πρώτος κατ/νος ασκώντας σωματική βία στην παθούσα Α. και απειλώντας την ότι θα την σκοτώσει την εξανάγκασε σε συνουσία εξώγαμη. Περαιτέρω ο πρώτος κατηγορούμενος μέσα στο μπάνιο και ο δεύτερος μέσα στο υπνοδωμάτιο, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν το κακούργημα του βιασμού, με την άσκηση σωματικής βίας σε βάρος των εγκαλουσών, επιχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης, όμως, απέτυχαν από τον βιασμό τους από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα από την θέλησή τους, όπως έχει εκτεθεί. Από τη διάταξη του άρθρ. 327 παρ. 1 ΠΚ προκύπτει ότι η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της ακούσιας απαγωγής τελείται και με την παράνομη κατακράτηση γυναίκας χωρίς την θέλησή της. Η κατακράτηση έχει και εδώ την κατ' άρθρ. 325 έννοια (Α. Μπουρόπουλου ο.π. υπό άρθ.
327 σελ. 554 υποσημ. 4). Η παράνομη κατακράτηση τελείται και με την κατακράτηση άλλου, δίχως την θέλησή του σε περίφρακτο τόπο, όπως είναι η οικία ή το δωμάτιο οικίας, με αποκλεισμό της εξόδου από αυτόν από το δράστη ο οποίος κρατά κλεισμένη την είσοδο ή την φυλάσσει και παρεμποδίζει την έξοδο, στερώντας τον άλλο από την ελευθερία της κίνησης (Α. Μπουρόπουλου οπ. υπό άρθ. 325 σελ. 548 επ., Η. Γάφου Ποινικό Δίκαιο, ειδικό μέρος, τεύχ. δ' σελ. 157). Υποκειμενικά απαιτείται δόλος του δράστη που ενέχει τη γνώση ότι δρα δίχως τη θέληση της γυναίκας ως και την θέληση της κατακράτησής της, απαιτείται επίσης... του υπαιτίου ακολασίας ή γάμου και είναι... αν επιτεύχθηκαν οι ....(Α. Μπουρόπουλου οπ. υπό άρθ. 327 σελ. 556). Αν ο δράστης είχε σκοπό ακολασίας τότε η πράξη τιμωρείται σε βαθμό κακουργήματος. Αν η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας της παθούσας συνιστά το αναγκαίο μέσο για την επίτευξη του βιασμού ή της απόπειρας αυτού τότε πρόκειται φαινομένη συρροή ακουσίας απαγωγής, με σκοπό ακολασίας και βιασμού ή απόπειρας αυτού, αν όμως η στέρηση της ελευθερίας κίνησης υπερέβει από άποψη χρόνου την τέλεση του βιασμού ή της απόπειρας αυτού τότε πρόκειται αληθής συρροή των δύο εγκλημάτων. (Ηλία Αναγνωστόπουλου, παρατηρήσεις στην Πλημμ. Αθηνών 3947/86 ΠοινΧρ ΛΣΤ σελ. 849). Οι δύο κατηγορούμενοι κλείδωσαν την πόρτα του διαμερίσματος και παρά την δηλωμένη αντίθετη θέληση των δύο ανηλίκων παθουσών παρεμπόδισαν την έξοδό τους από το διαμέρισμα επί δεκαήμερο με σκοπό ακολασίας. Κατά τη διάταξη του άρθ. 4 παρ. 3 Ν. 1975/91, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών όποιος εισέρχεται στο Ελληνικό έδαφος, χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις. Οι δύο
κατηγορούμενοι εισήλθαν στο Ελληνικό έδαφος λαθραία, χωρίς τα νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα και χωρίς να διέλθουν από τελωνειακό σταθμό εισόδου της Ελληνικής επικράτειας.
Οι παραπάνω πράξεις των δύο κατηγορουμένων όπως έχουν πιο πάνω περιγραφεί πληρούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων α) του βιασμού τετελεσμένου και σε απόπειρα κατά συρροή β) της ακούσιας απαγωγής από κοινού με σκοπό την ακολασία κατά συρροή και γ) παράβασης άρθ. 4 παρ. 3 Ν. 1975/91 προέκυψαν δε επαρκείς ενδείξεις που να στηρίζουν δημόσια στο ακροατήριο κατηγορία εναντίον τους για τις πράξεις αυτές.
