Εισηγητής: Γεώργιος Χριστοδούλου
Από τις διατάξεις των άρθρων 648, 656, 669 § 2 ΑΚ, 1, 2, 5 του ν. 3198/1955 και 1, 3 του ν. 2112/1920 προκύπτει ότι η καταγγελία της εργασιακής συμβάσεως αορίστου χρόνου είναι δικαίωμα του καταγγέλλοντας, που ασκείται με δικαιοπραξία μονομερή, απευθυντέα και, εφ` όσον ειδική διάταξη νόμου δεν ορίζει διαφορετικά, αναιτιώδη, υπό την έννοια ότι δεν απαιτείται να αιτιολογείται από τον καταγγέλλοντα. Η άσκηση όμως του δικαιώματος αυτού δεν είναι απεριόριστη, αλλά υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 281 ΑΚ, που απαγορεύει ως καταχρηστική την άσκηση κάθε δικαιώματος, όταν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλονται από την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή τον κοινωνικό ή οικονομικό σκοπό του δικαιώματος.
Έτσι η καταγγελία, εφ` όσον έγινε κατά κατάχρηση του οικείου δικαιώματος, είναι άκυρη και θεωρείται σαν να μην έγινε (άρθ. 174 και 180 ΑΚ). Τέτοια κατάχρηση δικαιώματος συντρέχει και όταν η καταγγελία έγινε για εκδίκηση σε βάρος του μισθωτού, επειδή αυτός απέκρουσε τις ερωτικές προτάσεις και τη σεξουαλική παρενόχληση του εργοδότη, διότι στην περίπτωση αυτή η καταγγελία είναι αντίθετη με την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη.
Ειδικότερα, η σεξουαλική παρενόχληση, που συνίσταται στην ανεπιθύμητη συμπεριφορά σεξουαλικής φύσεως, η οποία θίγει την τιμή και αξιοπρέπεια του μισθωτού κατά την εργασία, αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του παρενοχλούμενου και η καταγγελία της εργασιακή συμβάσεως εκ μέρους του εργοδότη λόγω της αντίδρασης του μισθωτού στην εν λόγω προσβολή της προσωπικότητας του είναι καταχρηστική (ΑΠ 527/2004 ΕΕΔ 2005.531, ΑΠ 1655/1999 ΔΕΝ 2000.1444, Εφθεσ 957/2001 Αρμ 2001.948, ΕφΑΘ 5789/1998 ΕΕΔ 2000.185). Εξάλλου, η άκυρη καταγγελία της συμβάσεως εργασίας εκ μέρους του εργοδότη, όταν συντελέστηκε υπό συνθήκες παράνομης και υπαίτιας προσβολής της προσωπικότητας του εργαζομένου (μείωση της προσωπικής και επαγγελματικής του υπολήψεως και αξίας) ή που συνιστούν αδικοπραξία, μπορεί να θεμελιώσει αξίωση του τελευταίου για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 330, 932, 914, 281 ΑΚ.
Τέλος η χρηματική ικανοποίηση που πρέπει να καταβληθεί στον εργαζόμενο λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη στην προσωπικότητα του από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του, συνίσταται στην πληρωμή ενός ορισμένου χρηματικού ποσού, που καθορίζεται από το Δικαστήριο κατ` εύλογη κρίση, ύστερα από εκτίμηση των συνθηκών, κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η προσβολή της προσωπικότητας, του είδους, του τόπου, του χρόνου και της διάρκειας της προσβολής, του βαθμού υπαιτιότητας, του επαγγέλματος, της περιουσιακής κατάστασης και των συνθηκών ζωής των διαδίκων μερών (ΑΠ 1730/2002 Δημοσίευση Τ.Ν.Π. Νόμος, ΑΠ 542/1999 ΕλΔ 41.92, ΑΠ 161/1997 ΔΕΝ 53.763).
