ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Ζ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Σουλτανιά, Αντιπρόεδρο, Κωνσταντίνο Βαρδαβάκη, Νικόλαο Οικονομίδη, Στέφανο Γαβρά και Αθανάσιο Γιωτάκο, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 8 Οκτωβρίου 2003, με την παρουσία και της γραμματέως Μαριάννας Νίκου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: .......... συζ. .................. , το γένος ...... ..... , κατοίκου .... Αττικής, η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Του αναιρεσίβλητου: .............................. , κατοίκου .......... Αττικής, που παραστάθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φώτιο Σοφιανό, ο οποίος δεν κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 15/2/2000 αγωγή του ήδη αναιρεσίβλητου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 7602/2001 του ίδιου Δικαστηρίου και 8363/2002 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 16/1/2003 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, παραστάθηκε μόνο ο αναιρεσίβλητος όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Οικονομίδης ανέγνωσε την από 24 Σεπτεμβρίου 2003 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινομένης αιτήσεως αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη της αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον αναιρεσίβλητο υπ` αριθμ. 23β/23.5.2003 έκθεσης επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου, σε συνδυασμό και προς τις παρά πόδας από 23.5.2003 απόδειξη παραλαβής θυροκολληθέντος δικογράφου του αρμόδιου αστυνομικού οργάνου του αστυνομικού τμήματος ....... και από 26.5.2003 βεβαίωση της ως άνω δικαστικής επιμελήτριας για παράδοση σε υπάλληλο των ΕΛΤΑ (κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών) σχετικής ειδοποίησης προς ταχυδρόμηση, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως με την κάτω απ` αυτήν πράξη ορισμού ως δικασίμου της 8.10.2003 και με κλήση προς συζήτηση για την εν λόγω δικάσιμο, επιδόθηκε με θυροκόλληση, κατά τις διατυπώσεις του άρθρου 128 παρ. 4 ΚΠολΔ, νόμιμα και εμπρόθεσμα, με επιμέλεια του αναιρεσιβλήτου, στην αναιρεσείουσα, η οποία δεν παρέστη κατά την άνω νόμιμη δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε για συζήτηση κατά την σειρά της από το οικείο πινάκιο. Επομένως πρέπει να ερευνηθεί η υπόθεση παρά την απουσία της αναιρεσείουσας, σύμφωνα με το άρθρο 576 παρ. 2 ΚΠολΔ.
2. Η διάταξη του άρθρου 1439 παρ 3 του ΑΚ, με την οποία θεσπίζεται ως λόγος διαζυγίου η τετραετής διάσταση των συζύγων, δεν αντίκειται στο άρθρο 21 παρ 1 του Συντάγματος, κατά το οποίο “η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους”, διότι με τη ρύθμιση αυτή του ΑΚ δεν πλήσσεται αλλ` αντιθέτως εξυγιαίνεται ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας, με την παρεχόμενη δυνατότητα διαλύσεως γάμων που είναι κατ` ουσίαν από μακρού χρόνου νεκροί και εκ τούτου αποστερημένοι από τις ηθικές βάσεις τους, με τις οποίες συνάπτεται κυρίως η παρεχόμενη στην οικογένεια και το γάμο συνταγματική προστασία. Αλλά ούτε στο άρθρο 2 παρ 1 του Συντάγματος, που καθιερώνει το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, ως πρωταρχικής υποχρεώσεως της Πολιτείας, αντίκειται η προαναφερόμενη ρύθμιση, αφού η τυχόν προστασία και συντήρηση των νεκρών γάμων ή των γάμων που οι σύζυγοι δεν επιθυμούν τη διατήρησή τους έρχεται σε αντίθεση προς την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς που, επίσης, συνταγματικά κατοχυρωμένη (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος), αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση της αξίας του ανθρώπου.
Τέλος ούτε στο άρθρο 4 παρ 1 του Συντάγματος, που καθιερώνει τόσο την ισότητα των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο νόμο, όσο και την ισότητα του νόμου απέναντι σ` εκείνους, αντίκειται η προπαρατιθέμενη διάταξη του άρθρου 1439 παρ 3 του ΑΚ, δεδομένου ότι καμιά κατηγορία πολιτών δεν εξαιρεί, πολύ δε περισσότερο δεν προβλέπει αδυναμία του αναίτιου συζύγου να ζητήσει διαζύγιο και δεν θίγει καθόλου τα ίσα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ανάμεσα στους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Επομένως ο μοναδικός από το άρθρο 559 αρ, 1 του ΚΠολΔ λόγος της αναιρέσεως, κατά τον οποίον η διάταξη του άρθρου 1439 παρ 3 του ΑΚ, κατ` εφαρμογή της οποίας το Εφετείο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, έλυσε το γάμο των διαδίκων, είναι αντίθετη προς τις αναφερθείσες διατάξεις του Συντάγματος και έπρεπε να μην εφαρμοσθεί από την προσβαλλόμενη απόφαση, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Για τους λόγους αυτούς
Απορρίπτει την από 16.1.2003 αίτηση της ........ συζ. ............... για αναίρεση της 8363/2002 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων πενήντα (650) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 2003. Και
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Νοεμβρίου 2003.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
