Ανάκτηση συντάξεως ασφαλισμένου από την διαζευγμένη θυγατέρα του είτε το διαζύγιο εκδόθηκε με αντιδικία είτε είναι συναινετικό. Συνταγματική η υπέρ των διαζευγμένων θυγατέρων μέριμνα του καταστατικού του Ταμείου Συντάξεως Προσωπικού Ε.Τ.Ε.
Τρ. Διοικ. Πρωτ. Αθηνών 13045/1988 Πρόεδρος : ΑΓΓ. ΜΑΡΑΓΚΟΥ - ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ Εισηγητής: ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δικηγόροι: Γ. Δημάκης, Ελευθ. Τσάκωνα Επειδή, κατά το αρ. 8 παρ. 1 εδ. γ` του Καταστατικού του Ταμείου Συνταξ. Προστ. Ε.Τ.Ε. (ΑΥΚΥ Β2/3/44/802/10.4.1978, ΦΕΚ 318 Β), σε περίπτωση λύσεως του γάμου λόγω διαζυγόυ με υπαιτιότητα του συζύγου ή με κοινή υπαιτιότητα, το δικαίωμα απολαυη της συντάξεως απονέμεται ή ανακτάται απο τη θυγατέρα του αποβιώσαντος ασφαλισμένου ή συνταξιούχου του παραπάων Ταμείου με απόφαση του Δ.Σ. υπό την προϋπόθεση ότι η διάζευξη αφορά τη λύση του πρώτου γάμου και εφόσον αυτή στερείται κατά την κρίση του Δ.Σ. προσταστίας ή αξιόλογης περιουσίας, η έννοια της οποίας προσδιορίζεται από την παρ. 2 του αρ. 18 του Κατ/κού.
Επειδή, η υπερ του διαζευγμένων θυγατέρων μέριμνα του Κατ/κού του παραπάνω Ταμείου είναι αποχρώντως δικαιολογημένη λόγω των δυσμενών κοινωνικών συνθηκών που τελούν αυτές ακόμη, και για το λόγο αυτό δεν αντίκειται στο παρ. 4 παρ. 2 του Συν/τος (αντιθ. Σ.τ.Ε. 5400/1987), κατά την έννοια δε της παραπάνω διατάξεως, το δικαίωμα απολαυής, της συντάξεως, απονέμεται ή ανακτάται απο τη θυγατέρα του αποβιώσαντος ασφαλισμένου ή συνταξιούχου του παραπάνω Ταμείου και στην περίπτωση που ο γάμος της έχει λυθεί με συναιτερικό διαζύγιο, εφόσον βεβαίως συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις. Και αυτό γιατί από την παραπάνω διάταξη προκύπτει ότι η διαζευγμένη θυγατέρα αποβιώσαντος συνταξιούχου στερείται του σχετικού δικαιώματος μόνο στην περίπτωση λύσεως του γάμου της με διαζύγιο λόγω αποκλειστικά δικής της υπαιτιότητας όχι και στις περιπτώσεις διαζυγίου, με υπαιτιότητα του συζύγου της, με κοινή υπαιτιότητα ή στην περίπτωση διαζυγίου με κοινή συναίνεση (χωρίς υπαιτιότητα), περίπτωση την οποία,, εξάλλου δεν είχε υπόψη του ο νόμοθέτης γιατί το συναινετικό προβλέπεται από το Ν. 1329/1983.
Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλλου της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η προσφεύγουσα υπέβαλε στο παραπάνω Ταμείο, την 24.7.1987 αίτηση για συνταξιοδότηση της διαζευγμένη θυγατέρα του αποβιώσαντος συνταξιούχου του εν λόγω Ταμείου Θ.Β., προσκομίζοντας τα σχετικά δικαιολογητικά μεταξύ των οποίων και την 139/1987 απόφαση του Μον. Πρωτοδ. Λάρισας, με την οποια λύθηκε ο γάμος της με τον Δ.Λ. (συναινετικό διαζύγιο).
Το Δ.Σ. του παραπάνω Ταμείου, με την προσβαλλόμενη απόφαση, απέρριψε την παραπάνω αίτηση της λύθηκε με συναινετικό διαζύγιο και όχι από υπαιτιότητα του συζύγου της ή απο κοινή υπαιτιότητα όπως απαιτεί το αρ. 8 παρ. 1 του εδ. γ του Κατ/κού του Ταμείου. Ηδή τη προσφεύουσα. με την κρινόμενη προσφυγή της, ζητά την ακύρωση της προσβαλλομένης απόφασης ως εσφαλμένης . Επειδή,από την εκτίμηση των παραπάνω πραγματικών περιστατικών και ενόψει των διατάξεων που προαναφέρθηκαν, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη, ότι η προσφεύγουσα ως διαζευγμένη θυγατέρα αποβιώσαντος συνταξιούχου του παραπάνω Ταμείου της οποίας ο γάμος λύθηκε με συναινετικό διαζύγιο, έχει δικαίωμα απολαυής συντάξεως απο το εν λόγω Ταμείο κατά τα προαναφερόμενα, εφόσον συντρέχοην και οι λοιπές προϋποθέσεις, κρίνει, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία κρίθηκαν τα αντίθετα, πρέπει να ακυρωθεί η εσφαλμένη κατά παραδοχή του σχετικού λόγου της κρινόμενης προσφυγής ως αβασίμου και η υπόθεση αυτή να παραπεμφθεί στο παραπάνω Ταμείο, προκειμένου να ερευνηθεί η συνδρομή και των λοιπών προϋποθέσεων για το συνταξιοδοτικό δικαίωμα της προσφεύγουσας.
