Ταμείο Νομικών συντάξεις ισότητα των δύο φύλων αποκλίσεις επιτρέπονται μόνο για αποχρώντες λόγους σε περιπτώσεις ειδικώς οριζόμενες από το νόμο,ως η επαναφορά λίγο μετά την κατάργηση του συνταξιοδοτικού καθεστώτος ευμενούς για τις θυγατέρες ή αδελφές ασφαλισμένου στο Τ.Ν.
ΣΤΕ Αριθ. 828/1989 Ολομ. Πρόεδρος ο κ. Β. ΜΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ Εισηγητής ο κ. Φ. ΚΑΤΖΟΥΡΟΣ, σύμβουλος Δικηγόρος ο κ. Δ. Κουτσούκος (Απόσπασμα):
Επειδή, το ισχύον Σύνταγμα προβλέπει εις μεν το άρθρον 4 παρ. 2 ότι οι Ελληνες και αι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, εις την παρ. 1 του άρθρου 116 ότι υφιστάμεναι διατάξεις αντιβαίνουσι εις το άρθρον 4 παρ. 2 παραμένουν εν ισχύι μέχρι της δια νόμου καταργήσεώς των, το βραδύτερον δε μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1982, εις την παρ. 2 του αυτού άρθρου 116 ότι οι αποκλίσεις εκ των ορισμών της παρ. 2 του άρθρου 4 επιτρέπονται μόνον δι` αποχρώντας λόγους εις τας ειδικώς υπό του νόμου οριζομένας περιπτώσεις. Εκ των διατάξεων τούτων συνάγονται τα ακόλουθα: Δια του άρθρου 4 παρ. 2 του Σ εσκοπήθη από απόψεως δικαιωμάτων και υποχρεώσεων εξομοίωσις των δύο φύλων κατά τρόπον ώστε εφ` εξής να μη υφίστανται εις την νομοθεσίαν διακρίσεις αναλόγως του φύλου. Κατά την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 116 διατάξεις επαγόμεναι διακρίσεις από απόψεως δικαιωμάτων υποχρεώσεων μεταξύ των δύο φύλων ήσαν ανεκταί μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1982 και μόνον εφ` όσον είχον θεσπισθή προ του Σ 1975, εάν δε κατά το ενδιάμεσον χρονικόν διάστημα αι τοιαύται περί διακρίσεων μεταξύ των δύο φύλων διατάξεις κατηργήθησαν ή περιωρίσθησαν δια νόμου, δεν είναι επιτρεπτή η επαναφορά εν ισχύι των διατάξεων τούτων και κατ` αυτό έτι το υπολειπόμενον μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1982 χρονικόν διάστημα. Επιτρέπεται όμως, κατά τα δια της παρ. 2 του αυτού άρθρου 116 οριζόμενα η δια νόμου θέσπισις ρυθμίσεων, ευμενών ή δυσμενών αναλόγως του φύλου ή η διατήρησις προϋφισταμένων τοιούτων ρυθμίσεων ως επίσης και η επαναφορά εν ισχύι κατηργημένων ρυθμίσεων επαγομένων διακρίσεις αναλόγως του φύλου εφ` όσον υφίστανται προς τούτο αποχρώντες λόγοι. Επειδή, η κατά τ` ανωτέρω επαναφορά εν ισχύι του προτέρου ευμενούς συνταξιοδοτικού καθεστώτος βραχύ μετά την κατάργησιν αυτού οφείλεται, ως συνάγεται εκ της αλληλουχίας των διατάξεων τούτων, εν συνδυασμώ προς την μνησθείσαν εισηγητικήν έκθεσιν και τας συζητήσεις εις την Βουλήν, εις πρόνοιαν του νομοθέτου να μη στερηθούν της προσδοκωμένης ασφαλιστικής προστασίας άγαμαι θυγατέρες ησφαλισμένων ή συνταξιούχων, αι οποίαι είχον υπαχθεί εις την ασφάλισιν και διετέλεσαν ησφαλισμένοι καταβάλλοντες τας νομίμους εισφοράς καθ` όν χρόνον πάγιαι διατάξεις της διεπούσης τον οικείον ασφαλιστικόν οργανισμόν νομοθεσίας προέβλεπον, ήδη προ του Σ 1975, την άνευ ορίου ηλικίας συνταξιοδότησιντ ων αγάμων θυγατέρων, θεωρουμένων ως μη εξελθουσών της πατρικής οικογενείας, και συνεπώς, προστατευομένων εισέτι υπ` αυτής, οίαι ως άνω διατάξεις της διεπούσης το αιτούν Τ.Ν. νομοθεσίας όθεν, ως προς την κατηγορίαν ταύτην των ησφαλισμένων και συνταξιούχων συνέτρεχον εν πάση περιπτώσει αποχρώντες υπό την έννοια της παρ. 2 άρθρου 116 του Σ λόγοι καθιστώντες θεμιτήν την κατά τα ανωτέρω επαναφοράνεν ισχύι των προϊσχυσασών ευμενεστέρων ως προς την συνταξιοδότησιν των αγάμων θυγατέρων διατάξεων. Επειδή, το ως άνω άρθρον 24 του ν. 1276/82, εν όψει του προεκτεθέντος σκοπού αυτού ως και της οικείας εισηγητικής εκθέσεως και των συζητήσεων εις την Βουλήν, καταλαμβάνει και περιπτώσεις κατά τας οποίας ο θάνατος του ησφαλισμένου ή συνταξιούχου επήλθε κατά το χρονικόν διάστημα μεταξύ της ενάρξεως της ισχύος του ν. 996/79 και της 1ης Σεπτεμβρίου 1982, αλλά και εις τας περιπτώσεις ταύτας τα αποτελέσματα της εφαρμογής του προϊσχύσαντος των ν. 996/79 και 1140/ 1981 νομοθετικού καθεστώτος δεν δύνανται να ανατρέξουν ειςχρόνον προγενέστερον της 1ης Σεπτεμβρίου 1982 από της οποίας το προηγούμενον τούτο νομοθετικόν καθεστώς επανήλθεν εν ισχύει. Επειδή, ως προκύπτει εκ της προσβαλλομένης αποφάσεως, ο πατήρ της αναιρεσιβλήτου, συνταξιούχος του αιτούντος Ταμείου,απεβίωσε την 17ην Αυγούστου 1982, αύτη δε, ούσα κατά τον χρόνον εκείνον άγαμος και ηλικίας άνω των 25 ετών κατωτέρας δε των 55, υπέβαλε την περί συνταξιοδοτήσεως αυτής αίτησιν την 10ην Σεπτεμβρίου 1982, εν όψει τούτων το παράπονον του αιτούντος Ταμείου ότι το άρθορ 24 του ν. 1276/82 δεν είχεν εφαρμογήν επί της αναιρεσειβλήτου διότι ο θάνατος του συνταξιούχου πατρός αυτής επήλθε κατά το μεταξύ της ενάρξεως της ισχύος του ν. 997/79 και της 1 Σεπτεμβρίου 1982 χρονικόν διάστημα και ότι, ως εκ τούτου, κατ` εσφαλμένην ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογήν της διατάξεως ταύτης,εγένετο δεκτόν το αντίθετον υπό του εκδόντος την προσβαλλομένην απόφασιν Διοικητικού Πρωτοδικείου, είναι, συμφώνως προς τα προεκτεθέντα, απορριπτέον, ως αβάσιμον, εφ` όσον η περί απονομής συντάξεως αίτησις της αναιρεσιβλήτου υπεβλήθη μετά την έναρξιν της ισχύος του άρθρου 24 του ν.1276/82.
