Πολιτικές και στρατιωτικές συντάξεις. Για τον κανονισμό σύνταξης από μεταβίβαση στη μητέρα θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου θεσπίζεται πρόσθετη προϋπόθεση, πέρα από εκείνες που απαιτούνται για τον κανονισμό σύνταξης από μεταβίβαση στον πατέρα του θανόντος, ήτοι απαιτείται η μητέρα να είναι χήρα ή άγαμη. Η σχετική διάταξη του άρθρου 32 παρ. 1 περ. β` του πδ 1041/1979 αντίκειται στα άρθρα 4 και 116 του Συντάγματος, αφού εισάγει δυσμενή διάκριση σε βάρος της μητέρας. Δεκτή η έφεση. Σημείωση Μιχάλη Ζ. Κοινούση στο ΑρχΝ 2000:727.
ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 751/2000 Προεδρεύων: Γεώργ. Γεωργούλιας, Αντιπρόεδρος. Εισηγητής: Ηλίας Αλεξανδρόπουλος, Πάρεδρος. Δικηγόρος: Χρήστος Δ. Νικολαϊδης. Απόσπασμα : ..................................................... Επειδή, με την κρινόμενη, από 11.2.1998 έφεση, όπως αυτή αναπτύσσεται με το από 14.2.2000 υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της 674/1996 απόφασης της Επιτροπής Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την οποία απορρίφθηκε ένσταση της εκκαλούσας, μητέρας του αποβιώσαντος στρατιωτικού συνταξιούχου, Π. Ν. Φ., κατά του Φ. 838/6.7.1995 εγγράφου (πράξης) του Διευθυντή της 44ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, απορριπτικής αιτήματός της για κανονισμό σ` αυτή σύνταξης κατά μεταβίβαση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 32 παρ. 1 του π.δ. 1041/1979. Η έφεση αυτή, για την οποία καταβλήθηκαν τα νόμιμα τέλη χαρτοσήμου (βλ. το 0874286 - A` διπλότυπο είσπραξης της Δ.Ο.Υ. Ενσήμων και Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (με τα ειδικά έντυπα γραμμάτια του Δημοσίου 2962194 και 1792377), έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και κατά τα λοιπά νομότυπα. Επομένως, είναι τυπικά παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί στην ουσία. Επειδή, το Σύνταγμα 1975/1986 ορίζει στο άρθρο 4, ότι: "1. Οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. 2. Οι Ελληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις" και στο άρθρο 116 ότι: "1. Διατάξεις υφιστάμενες που είναι αντίθετες προς το άρθρο 4 παράγραφος 2 εξακολουθούν να ισχύουν ώστε να καταργηθούν με νόμο το αργότερο έως την 31 Δεκεμβρίου 1982 2. Αποκλίσεις από τους ορισμούς της παραγράφου 2 του άρθρου 4 επιτρέπονται μόνο για σοβαρούς λόγους, στις περιπτώσεις που ορίζει ειδικά ο νόμος". Με την παραπάνω διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 4 του Συντάγματος, η οποία αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση της κατά την παρ. 1 του ίδιου άρθρου γενικής αρχής της ισότητας στον τομέα της νομικής αντιμετώπισης των σχέσεων των δύο φύλων, αφενός μεν απαγορεύεται η διαφοροποίηση του νομικού καθεστώτος των πολιτών με βάση τη διαφορά του φύλου, αφετέρου δε επιβάλλεται η παροχή ίσων δυνατοτήτων και στα δύο φύλα. Αποκλίσεις από την αρχή της ισότητας των δύο φύλων είναι θεμιτές μόνο εφόσον τίθενται ευθέως από ειδική διάταξη τυπικού νόμου και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους (Ολ. ΕΣ. 1273/1996). Επειδή, εξάλλου στην παράγραφο 1 του άρθρου 32 (άρθρο 32 παρ. 1 α.ν. 1854/1951 και ν.δ. 208/1974) του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 1041/1979) ορίζεται ότι: "Εάν ο, εκ των εν τοις άρθροις 26 έως 28 αναφερομένων, θανών εν τη υπηρεσία υπό τους όρους της περ. ε` της παραγράφου 1 του άρθρου 26, ή ο θανών κατά τους όρους του άρθρου 29 ήτο άγαμος ή εν χηρεία άνευ τέκνων ή εν διαζεύξει άνευ τέκνων δικαιούται εις σύνταξιν εκ του Δημοσίου Ταμείου, α) ο άπορος πατήρ από της επιούσης του θανάτου του τέκνου του, εάν κατά το χρόνο τούτον έχει συμπεπληρωμένον το 65ον έτος της ηλικίας του, άλλως από της συμπληρώσεώς του, ή εάν είναι άπορος και ανίκανος προς άσκησιν οιουδήποτε βιοποριστικού επαγγέλματος, της ανικανότητας αυτού βεβαιουμένης διά γνωματεύσεως της A.Σ.Υ. Επιτροπής και εφ` όσον εν πάση περιπτώσει συνετηρείτο κυρίως υπό του θανόντος. β) μη υπάρχοντος πατρός ή θανόντος, έστω και προ της κτήσεως δικαιώματος εις σύνταξιν, η άπορος χήρα μήτηρ, επί φυσικού δε τέκνου η άπορος φυσική μήτηρ, εφ` όσον είναι άγαμος..., εφ` όσον τα πρόσωπα ταύτα συνετηρούντο κυρίως υπό του θανόντος". Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για τον κανονισμό σύνταξης από μεταβίβαση στη μητέρα θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου θεσπίζεται πρόσθετη προϋπόθεση, πέρα από εκείνες που απαιτούνται για τον κανονισμό σύνταξης από μεταβίβαση στον πατέρα του θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου, απαιτείται δηλαδή επιπροσθέτως η αιτούμενη τον κανονισμό σύνταξης εκ μεταβιβάσεως μητέρα να είναι χήρα ή άγαμη. Η διαφορετική αυτή μεταχείριση, με τη θέσπιση πρόσθετης προϋπόθεσης εις βάρος της μητέρας, δεν δικαιολογείται, ενόψει και των σύγχρονων κοινωνικοοικονομικών δεδομένων και αντιλήψεων, από αποχρώντες λόγους αναφερόμενους στη διαφορά του φύλου. Επομένως, η διάταξη της παρ. 1 περ. β` του άρθρου 32 του π.δ. 1041/1979, κατά το μέρος που θεσπίζει ως πρόσθετη προϋπόθεση για τον κανονισμό σύνταξης στη μητέρα θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου να είναι χήρα, μετά την 1.1.1993 είναι ανίσχυρη, ως αντικείμενη στα άρθρα 4 παρ. 2 και 116 του Συντάγματος. Συνεπώς, και προς αποκατάσταση της επιβαλλόμενης ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων, πρέπει να εφαρμοστεί και στη μητέρα το συνταξιοδοτικό καθεστώς που ισχύει για τον πατέρα του θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα ακόλουθα: Η εκκαλούσα, με την από 16.6.1995 αίτησή της προς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ζήτησε να της κανονιστεί σύνταξη από μεταβίβαση, λόγω θανάτου, στις 25.3.1994, του υιού της, Π. Φ. του Ν., στρατιωτικού συνταξιούχου (απόστρατου σημαιοφόρου). Με τη Φ. 838/1995 πράξη του Διευθυντή της 44ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κατ` εκτίμηση του περιεχομένου της απορρίφθηκε η αίτησή της αυτή για το λόγο ότι δεν συνέτρεχαν στο πρόσωπό της οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 παρ. 1 και ειδικότερα διότι ο πατέρας του θανόντος στρατιωτικού συνταξιούχου και σύζυγος της αιτούσας βρισκόταν στη ζωή. Στη συνέχεια, με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η από 16.7.1996 ένσταση της εκκαλούσας, ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων κατά της ανωτέρω πράξης για το λόγο ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό της οι προϋποθέσεις του νόμου για συνταξιοδότηση, αφού δεν είναι χήρα. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στις παραπάνω σκέψεις η Επιτροπή Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων με την προσβαλλόμενη απόφαση έσφαλε ως προς την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των προαναφερθεισών διατάξεων και συνεπώς πρέπει η κρινόμενη έφεση να γίνει δεκτή ως βάσιμη στην ουσία της, να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση και η ενσωματωμένη σ` αυτήν Φ. 838/1995 πράξη του Διευθυντή της 44ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Ακολούθως να αναπεμφθεί ο φάκελος της υποθέσεως στην ίδια Διεύθυνση για να κρίνει και πάλι το συνταξιοδοτικό δικαίωμα της εκκαλούσας και ειδικότερα αν συντρέχουν ή μη στο πρόσωπό της οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησής της, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 32 παρ. 1 στοιχ. α` του π.δ. 1041/1979 που ισχύουν για το σύζυγό της. Επειδή μετά την παραδοχή της εφέσεως, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στην εκκαλούσα του κατατεθέντος παραβόλου, σύμφωνα με το άρθρο 61 παρ. 3 του π.δ. 1225/1981. .................................................................
